مرحله 1. اطمینان حاصل کنید که همه قسمتها وجود دارند
برخی از این موارد ممکن است برای عملکرد موفق دوربین شما مورد نیاز نباشد. با این حال ، برخی ممکن است مهمتر از آنچه فکر می کنید باشند ؛ برای مثال پیچ های گم شده اغلب می توانند منجر به نشت نور به داخل دوربین شوند.
مرحله 2. باتری را با اندازه و ولتاژ مناسب تعویض کنید
به ویژه از دوربین هایی که برای باتری هایی طراحی شده اند که اندازه های معادل آنها هنوز وجود دارد اما ولتاژهای معادل وجود ندارند ، مراقب باشید. (در صورت مواجهه با این امر ، امید از بین نمی رود: نکات زیر را ببینید.) در حالی که آنجا هستید ، قسمت باتری را از نظر خوردگی (معمولاً رسوبات رنگ سبز یا سفید) بررسی کنید. اگر آن را پیدا کردید ، آن را با یک حوله کاغذی مرطوب و کمی صابون پاک کنید و در صورت لزوم آن را با یک پیچ گوشتی تیز یا یک میخ (که همچنین پوشش های محافظتی که ممکن است زنده بمانند یا نمانده باشند) ساییده شود تا زمانی که تماس باتری تمیز شود. به
مرحله 3. مطمئن شوید که لنز تمیز است
این بدان معناست که عاری از خط و خش ، مه و قارچ است. خراش ها لزوماً بر عملکرد تصویر تأثیر نمی گذارند ، قارچ اغلب تأثیر می گذارد و مه قابل مشاهده معمولاً تأثیر می گذارد.
مرحله 4. حلقه فوکوس و زوم را آزمایش کنید
حلقه فوکوس باید در تمام محدوده به آرامی بچرخد. حلقه بزرگنمایی نیز باید در تمام محدوده خود به آرامی بچرخد (یا در مورد برخی از لنزهای زوم ، بچرخد). به جز در ارزان ترین لنزها ، باید کمی حلقه فوکوس وجود داشته باشد.
مرحله 5. مطمئن شوید که همه شماره گیرها و اهرم های روی دوربین گیر نکرده اند
این شامل شماره گیری سریع شاتر و شماره گیر سریع ISO/ASA (در صورت وجود آنها) ، و همچنین اهرم پیشبرد فیلم در دوربین های دستی است. به یاد داشته باشید که برخی از دوربین ها دارای یک دکمه قفل بر روی شماره گیری ها هستند که باید قبل از چرخاندن آنها را فشار دهید.
مرحله 6. بررسی کنید که حلقه دیافراگم ، اگر دوربین شما آن را دارد ، در تمام محدوده خود به آرامی بچرخد
نیازی به هیچ گونه نیرویی ندارد (گرچه به یاد داشته باشید که برخی از لنزهای فوکوس خودکار نیکون دارای یک سوئیچ قفل برای حفظ حداقل دیافراگم هستند!).
مرحله 7. شاتر را بررسی کنید
برای انجام این کار ، پشت دوربین را باز کرده و آن را به سمت منبع نوری روشن نشان دهید (نه مستقیم در خورشید) شاتر را با تمام سرعت شاتر خود شلیک کنید و اطمینان حاصل کنید که تیغه ها یا پرده های کرکره به سرعت باز و بسته می شوند. شما باید بتوانید کمی نور را از طریق لنز حتی با سرعت شاتر بسیار سریع (1/1000 به بالا) مشاهده کنید.
اگر این کار نمی کند:
با قطع یا بازکردن دیافراگم در صورت نیاز ، سرعت شاتر خود را به آنهایی که خوب شناخته شده اند محدود کنید. اما شما واقعاً باید دوربین خود را توسط یک متخصص حرفه ای و یا اگر بسیار شجاع هستید ، تعمیر کنید.
مرحله 8. مکانیزم توقف دیافراگم را بررسی کنید
برای انجام این کار ، دوربین خود را روی حالت کاملا دستی تنظیم کنید ، هر سرعت شاتر را با دیافراگم f/22 (یا کوچکترین دیافراگم لنز خود هر چه باشد) تنظیم کنید ، و سرعت شاتر آهسته را تنظیم کنید ، سپس به قسمت جلویی دوربین نگاه کنید. عدسی شما باید بتوانید تیغه های دیافراگم را متوقف کنید و این باید فوراً کار کند.
اگر این کار نمی کند:
در صورت امکان لنز دیگری را از همان سیستم دوربین قرض بگیرید تا مطمئن شوید مشکلی در لنز وجود ندارد. در غیر این صورت ، بسیاری از لنزها ، به ویژه برای دوربین های غیر SLR ، بسیار بازتر از حد انتظار هستند ، بنابراین در صورتی که دیافراگم شما به طور صحیح متوقف نشود ، در استفاده از وسیع ترین دیافراگم دریغ نکنید. اگر در حال متوقف شدن است ، اما نه فوراً (یعنی به وضوح آهسته است) ، برخی از سیستم های دوربین دارای حالت اندازه گیری توقف به پایین هستند ، که در آن هنگام لنز خود را هنگام اندازه گیری متوقف می کنید ، و هنگام عکاسی آن را خاموش نگه می دارید.
مرحله 9. در صورتی که دوربین دارای وسایل کمکی فوکوس است
تمرکز دستی بر روی یک شیء قائم (مانند یک چوب در زمین) که در فاصله مشخصی قرار دارد. از نوار اندازه گیری استفاده کنید (به یاد داشته باشید که اگر فاصله های نزدیک را اندازه گیری می کنید ، نه از جلوی لنز ، از صفحه فیلم اندازه بگیرید). این فاصله را در مقیاس فوکوس روی لنز خود تنظیم کنید. وسایل کمک فوکوس را بررسی کنید تا مطمئن شوید که تصویر در منظره یاب واضح است (در دوربین های فاصله سنج ، "تیز" به معنی "دو تصویر در مرکز فاصله یاب ها تراز شده اند").
اگر این کار نمی کند:
این احتمال وجود دارد که وسایل کمک تمرکز ناهماهنگ باشند. عادت کنید. تعدادی عکس در فواصل مختلف بگیرید تا ببینید که دوربین و لنز شما چگونه با هم همخوانی ندارند و آن را به خاطر بسپارید تا بتوانید هنگام عکاسی آن را جبران کنید.
مرحله 10. دستگاه اندازه گیری دوربین خود را آزمایش کنید
اگر فاقد یک متر خارجی خوب و شناخته شده هستید ، بهترین گزینه این است که از دوربین دیجیتال خود استفاده کنید! اگر قبلاً یکی ندارید ، یکی را قرض کنید. یک متر با یک صحنه با کنتراست کم (یک تکه چمن یا آسفالت خوب کار می کند) با دوربین فیلمبرداری خود بخوانید ، سپس یک قطعه مشابه را دقیقاً با ISO یکسان ، سرعت شاتر و دیافراگم با دوربین دیجیتال بگیرید. به عکس گرفته شده با دوربین دیجیتال را بررسی کنید تا ببینید آیا در معرض نور زیاد یا بیش از حد قرار دارد.
اگر این کار نمی کند:
ممکن است خوش شانس باشید و متوجه شوید که دوربین شما به طور مداوم یک متر را اشتباه می خواند. آن را در انواع شرایط روشنایی با کنتراست پایین بررسی کنید. اگر متوجه شدید که سرعت شاتر 1/500 برای صحنه ای مناسب است که میزان اندازه گیری دوربین فیلم شما 1/250 باشد و یک صحنه متفاوت و بسیار کم نورتر که در آن سرعت شاتر 1/30 مناسب تر است برای یک متر خوانده شدن 1/15 ، سپس طلایی می شوید: یا نوردهی خود را به صورت دستی تنظیم کنید تا از سرعت شاتر یک توقف سریعتر استفاده شود ، یا از جبران نوردهی مناسب استفاده کنید. اگر به طور ناسازگار اشتباه باشد ، مجبورید یک متر خارجی را با خود حمل کنید. در غیر این صورت ، راهی برای جبران آن پیدا کنید تا یک یا دو توقف با واقعیت مطابقت داشته باشد و یک فیلم منفی که دارای عرض جغرافیایی گسترده ای است ضبط کنید.
مرحله 11. در صورت داشتن دوربین فوکوس خودکار ، فوکوس خودکار را آزمایش کنید
تقریباً همه دوربین ها با فشار دادن نصف دکمه شاتر ، فوکوس خودکار را فعال می کنند. شما باید حرکتی را روی لنز بشنوید یا ببینید ، و با دوربین های SLR ، تمرکز آن را مشاهده خواهید کرد.
اگر این کار نمی کند:
اگر سوئیچ "A/M" یا "AF/MF" روی لنز دارید ، مطمئن شوید که روی "A" یا "AF" است. در غیر این صورت ، دستی تمرکز کنید. امیدوارم تأیید فوکوس (معمولاً یک نقطه سبز در منظره یاب هنگامی که نقطه فوکوس خودکار انتخاب شده در فوکوس است) باید به کار خود ادامه دهد.
مرحله 12. مطمئن شوید که کد DX فیلم شما به درستی خوانده می شود
برنامه نویسی DX یکی از ویژگی های دوربین های اتوماتیک و نیمه اتوماتیک از اواسط دهه 1980 به بعد است که به آنها امکان می دهد ISO (حساسیت) فیلم را به طور خودکار بخوانند. این مشکل نادر است ؛ این عمدتا به نقاط ضبط بسیار ارزان و برخی دوربین های بسیار گران قیمت Leica محدود می شود. اگر قصد دارید در واقع با آن عکس بگیرید ، به هر حال می توانید آن را بررسی کنید. معمولاً ، خواندن روی LCD بالا به شما می گوید که هنگام بارگذاری یک فیلم در آن ، ISO چه چیزی تشخیص داده شده است.
اگر این کار نمی کند:
سعی کنید پین های خواندن کد DX را با الکل مالش دهید. در غیر این صورت ، اکثر دوربین ها راهی برای تنظیم دستی ISO به شما می دهند. بر این اساس یکی را تنظیم کنید اگر این کار را نکنید ، همه دوربین های اتوماتیک جدی دارای تنظیم جبران نوردهی هستند. اگر ISO با یک فیلم ISO 50 100 خوانده می شود ، 1+ جبران نوردهی را تنظیم کنید. اگر یک فیلم ISO 400 دارید و دوربین آن را 200 می خواند ، پس -1 جبران نوردهی را تنظیم کنید. به یاد داشته باشید که دو برابر شدن سرعت فیلم به معنای یک توقف جبران نوردهی است. نحوه درک نوردهی دوربین را ببینید.
نکات
- قبل از آزمایش ، دفترچه راهنمای دوربین خود را بخوانید تا مطمئن شوید که از دوربین به درستی استفاده می کنید و هر ویژگی که برای آن آزمایش می کنید در واقع در دوربین وجود دارد.
- دوربین های قدیمی اغلب درهای فلزی باتری را برای باتری های کوچک و به ندرت تعویض می کنند که در داخل آنها فراموش می شوند و درب را می بندند و باعث می شود متر یا حتی شاتر در صورت تغذیه الکتریکی از کار بیفتد. یک یا دو قطره روغن که به طور منظم در لبه درب گیر شده توزیع شده است و زمان جذب آن به داخل لوله می تواند باعث شل شدن آن شود. اما ، روغن می تواند کارهای بدی را در قسمت داخلی دوربین انجام دهد ، مانند جمع آوری آلودگی ، جمع آوری لثه ، و حتی به آرامی بخار شدن و پخش مه در قسمت های واضح مانند لنزها. بنابراین فقط از این ترفند برای بازگرداندن دوربین های سرگرم کننده اما غیر ارزشمند به عنوان کاغذهای چرب یا آشغال استفاده کنید ، فقط از کمی روغن استفاده کنید زیرا فقط باید خود را به درون نخ ها بکشد و در صورت شکست استراتژی دیگری را امتحان کنید. برای دوربین های با ارزش و/یا نادر ، از کمک حرفه ای استفاده کنید.
- برخی از دوربین ها ، از دوربین های فوکوس دستی 1950 تا برخی از SLR های فوکوس خودکار بسیار جدیدتر ، دارای قفل مکانیکی یا منطق الکترونیکی هستند که به شما اجازه می دهد دوربین خود را بدون فیلم بارگذاری شده ، خشک نکنید. اگر نمی توانید بدون فیلم بارگذاری شده هیچ دوربینی را خشک نکنید ، نگران نباشید. شاید متوجه شوید که اصلا مشکلی نیست
- اگر دوربین شما حالتهای کاملاً دستی برای آزمایش سرعت و دیافراگم دیافراگم را ندارد ، می توانید با تنظیم دیافراگم یا با یک دوربین تمام اتوماتیک با روشن کردن یا کم نور مناسب ، همین کار را با دوربین اولویت دار دیافراگم انجام دهید. منابع نوری به همین ترتیب ، اگر نیاز به بررسی مکانیزم قطع دیافراگم در دوربین با اولویت شاتر دارید ، می توانید این کار را با تنظیم سرعت شاتر انجام دهید.
- ولتاژ بسیار متفاوتی بین آنچه که دوربین انتظار دارد و باتری های فعلی ارائه می دهند می تواند به دوربین آسیب برساند یا باعث کار نکردن آن شود ، اما تضاد رایج ولتاژ به سادگی کسری از اختلاف ولت بین سلولهای جیوه قدیمی و جایگزینهای غیر سمی مدرن مانند ساده است. قلیایی های کم ثبات و سلولهای اکسید نقره بهتر اما ارزان تر. تأثیر اصلی می تواند بر نورسنج های ساده قدیمی باشد: یک منظره آفتابی ظهر باید طبق قانون "16 آفتابی" خوانده شود. و برای جبران می توان تنظیم ASA/ISO را تنظیم کرد. اصلاحات پیچیده تر عبارتند از: تمیز کردن سلولهای جیوه جدید ، سلولهای کوتاه مدت روی-هوا ، سلولهای اکسید نقره با دستگاههای تبدیل تجاری ، کالیبراسیون مجدد حرفه ای به سلولهای مختلف و افزودن دیود شاتکی به دوربین برای رها کردن سلولهای اکسید نقره. ولتاژ داخلی به آنچه دوربین انتظار دارد. پرونده های Rokkor - معضل عطارد
