اولین آلات موسیقی شناخته شده فلوت استخوانی بود که 35000 سال پیش یافت شد ، اگرچه ممکن است بشر مدتها قبل از آن آواز خوانده باشد. با گذشت زمان ، درک نحوه ایجاد و سازماندهی صداهای موسیقی ایجاد شده است. در حالی که برای ایجاد موسیقی مجبور نیستید همه چیز را در مورد مقیاس های موسیقی ، ریتم ها ، ملودی ها و هارمونی ها بدانید ، درک برخی از مفاهیم به شما کمک می کند تا موسیقی را بهتر بشناسید و بسازید.
مراحل
قسمت 1 از 4: صداها ، یادداشت ها و مقیاس ها
مرحله 1. تفاوت بین "گام" و "توجه" را درک کنید
” این اصطلاحات کیفیت صداهای موسیقی را توصیف می کنند. اگرچه اصطلاحات مرتبط هستند ، اما تا حدودی متفاوت استفاده می شوند.
- "گام" به احساس کندی یا بلندی مربوط به فرکانس یک صدای معین اشاره دارد. هرچه فرکانس بیشتر باشد ، گام بیشتر است. تفاوت فرکانسی بین هر دو زمین "فاصله" نامیده می شود.
- "توجه" به محدوده نامی از زمین ها اشاره دارد. فرکانس استاندارد برای A بالاتر از C متوسط 440 هرتز است ، اما برخی از ارکسترها از استاندارد کمی متفاوت مانند 443 هرتز برای تولید صدایی روشن تر استفاده می کنند.
- اکثر مردم می توانند تشخیص دهند که آیا یک نت هنگام پخش در برابر یک نت دیگر یا در قسمتی از یک سری نت در یک قطعه موسیقی که تشخیص می دهند درست شنیده می شود یا خیر. به این "گام نسبی" می گویند. تعداد کمی از افراد دارای "گام مطلق" یا "گام کامل" هستند ، که این توانایی را دارد تا بدون شنیدن صدای مرجع ، گام مشخصی را تشخیص دهند.
مرحله 2. تفاوت بین "timbre" و "tone" را درک کنید
” این اصطلاحات صوتی به طور کلی در رابطه با آلات موسیقی استفاده می شود.
- "Timbre" به ترکیبی از پیچ های اولیه (بنیادی) و زمین های ثانویه (لحن) اشاره می کند که هر زمان که یک ساز موسیقی یک نت را می نوازد ، به صدا در می آید. وقتی سیم کم E را بر روی یک گیتار آکوستیک می چینید ، در واقع نه تنها نت پایینی E را می شنوید ، بلکه صدای اضافی را در فرکانس هایی که چند برابر فرکانس E پایین هستند می شنوید. ترکیب این صداها ، که در مجموع "هارمونیک" نیز نامیده می شوند ، چیزی است که باعث می شود یک ساز از یک ساز دیگر متفاوت باشد.
- "تن" یک اصطلاح تا حدی مبهم تر است. این به تأثیر ترکیب هارمونیک های اساسی و ثانویه بر گوش شنونده اشاره دارد. افزودن هارمونیک های با صدای بلند به تیتر نت ، لحن روشن تر یا واضح تری تولید می کند ، در حالی که میرایی آنها را ملایم تر می کند.
- "تن" همچنین به فاصله بین دو زمین اشاره می کند ، که یک مرحله کامل نیز نامیده می شود. نیمی از این فاصله را "نیمه" یا نیم مرحله می نامند.
مرحله 3. نام ها را به یادداشت ها اختصاص دهید
نام های موسیقی را می توان به روش های مختلف نامگذاری کرد. دو روش معمولاً در بیشتر کشورهای غربی مورد استفاده قرار می گیرد.
- نام حروف: به یادداشت های فرکانس های خاص نام حروف اختصاص داده می شود. در کشورهای انگلیسی و هلندی زبان ، حروف از A به G اجرا می شوند ، در کشورهای آلمانی زبان ، "B" برای نت B-flat (کلید پیانو سیاه بین کلیدهای A و B) و یک "H" برای نشان دادن نت طبیعی B (کلید B سفید روی پیانو) استفاده می شود.
- Solfeggio (همچنین "solfege" یا "solfeo" نامیده می شود): این سیستم ، که برای طرفداران "The Sound of Music" آشنا است ، نامهای یک هجا را با توجه به موقعیت های متوالی آنها در مقیاس به یادداشت ها اختصاص می دهد. سیستم اصلی که توسط راهب قرن یازدهم Guido d'Arezzo ایجاد شد ، از "ut، re، mi، fa، sol، la، si" استفاده می کرد که از اولین کلمات خطوط در سرود برای سنت جان تعمید دهنده گرفته شده بود. با گذشت زمان ، "ut" با "انجام" جایگزین شد ، در حالی که برخی "sol" را به "so" کوتاه می کنند و به جای "si" "ti" می خوانند. (برخی از نقاط جهان از اسامی سلفژو استفاده می کنند ، همانطور که دنیای غرب از نام حروف استفاده می کند.)
مرحله 4. مجموعه ای از یادداشت ها را در مقیاس سازماندهی کنید
مقیاس مجموعه ای از فواصل متوالی بین گام ها است به طوری که بالاترین گام دو برابر فرکانس پایین ترین گام است. این محدوده را اکتاو می نامند. اینها برخی از مقیاس های رایج است:
- یک مقیاس رنگی کامل از 12 فاصله نیم مرحله ای استفاده می کند. نواختن یک اکتاو روی پیانو از وسط C تا C بالاتر از وسط C ، صدا دادن تمام کلیدهای سفید و سیاه در این بین ، مقیاس رنگی ایجاد می کند. مقیاس های دیگر اشکال محدودتری از این مقیاس هستند.
- یک مقیاس عمده از هفت فاصله استفاده می کند: مرحله اول و دوم مراحل کامل هستند. سوم یک مرحله نیمه است ؛ چهارم ، پنجم و ششم تمام مراحل هستند. و هفتم نیم مرحله است. نواختن یک اکتاو روی پیانو از وسط C تا C بالا ، فقط با زدن کلیدهای سفید ، نمونه ای از مقیاس اصلی است.
- مقیاس جزئی نیز از هفت فاصله استفاده می کند. رایج ترین شکل مقیاس جزئی طبیعی است. اولین فاصله آن یک مرحله کامل است ، اما دومین مرحله یک مرحله ، سوم و چهارم تمام مراحل ، پنجم یک نیمه مرحله و ششمین و هفتم یک مرحله کامل است. نواختن یک اکتاو روی پیانو از A زیر وسط C تا A بالای C وسط ، فقط با زدن کلیدهای سفید ، نمونه ای از مقیاس جزئی طبیعی است.
- مقیاس پنج ضلعی از پنج فاصله استفاده می کند. فاصله اول یک مرحله کامل است ، مرحله بعدی سه مرحله نیمه ، سوم و چهارم هر یک یک مرحله کامل و پنجم سه مرحله نیم مرحله است. (در کلید C ، این بدان معناست که نت های مورد استفاده C ، D ، F ، G ، A و C هستند.) همچنین می توانید با پخش تنها کلیدهای سیاه بین C متوسط و C بالا روی پیانو ، مقیاس پنج ضلعی را پخش کنید. به مقیاس های پنتاتونیک در موسیقی آفریقایی ، آسیای شرقی و بومیان آمریکا و همچنین در موسیقی محلی استفاده می شود.
- مقیاسهای اصلی دارای روحیه بالا و شاد هستند ، در حالی که مقیاسهای کوچک دارای لحن تیره تر و جدی تری هستند.
- پایین ترین نت در مقیاس "کلید" نامیده می شود. معمولاً آهنگها طوری نوشته می شوند که آخرین نت آهنگ ، نت اصلی باشد. آهنگی که با کلید C نوشته می شود تقریباً همیشه با نت C. به پایان می رسد. یک نام کلیدی معمولاً شامل این است که آیا آهنگ در مقیاس عمده یا فرعی پخش می شود. وقتی مقیاس نامگذاری نشده باشد ، مقیاس اصلی است.
مرحله 5. از تیز و تخت برای بالا بردن و پایین آوردن زمین های یادداشت استفاده کنید
تیز و صاف ، سطح نت ها را نیم پله بالا و پایین می آورد. هنگام بازی با کلیدهای غیر از C-major یا A-minor برای صحیح نگه داشتن الگوهای فاصله برای مقیاس های اصلی و جزئی ضروری است. تیز و تخت در خطوط موسیقی نوشته شده با نمادهایی به نام تصادفی نشان داده شده است.
- نماد تیز ، که شبیه هشتگ (#) است ، که در جلوی یک نت قرار می گیرد ، گام خود را تا نیم مرحله افزایش می دهد. در کلیدهای G-major و E-minor ، F به صورت نیم پله بالا می رود تا F تیز شود.
- یک نماد تخت ، که شبیه یک حروف کوچک "b" است ، در جلوی یک نت قرار می گیرد ، گام خود را تا نیم پله کاهش می دهد. در کلیدهای F-major و D-minor ، B تا نیم مرحله پایین می آید تا B-flat شود.
- به منظور سهولت ، یادداشت هایی که همیشه باید در یک کلید خاص تیز یا تخت باشند در ابتدای هر خط در ستاد موسیقی در امضای کلید نشان داده شده است. در این صورت تصادفی باید فقط برای یادداشت های خارج از کلید اصلی یا فرعی که آهنگ در آن نوشته شده است استفاده شود. هنگامی که تصادفی از این طریق استفاده می شود ، فقط در مورد وقایع آن نت قبل از خط عمودی که اقدامات را جدا می کند اعمال می شود.
- یک نماد طبیعی ، که شبیه یک متوازی الاضلاع عمودی با خط عمودی است که از دو راس آن بالا و پایین کشیده شده است ، در جلوی هر نت که در غیر این صورت تیز یا مسطح باشد استفاده می شود تا نشان دهد که نباید در آن مکان باشد. در آهنگ طبیعی ها هرگز در امضای کلیدی ظاهر نمی شوند ، اما طبیعی می تواند جلوه تیز یا تخت استفاده شده در یک اندازه را لغو کند.
قسمت 2 از 4: ضربان و ریتم
مرحله 1. تفاوت بین "ضرب" ، "ریتم" و "تمپو را درک کنید
” این اصطلاحات نیز ارتباط تنگاتنگی با هم دارند.
- "Beat" به نبض فردی موسیقی اشاره دارد. ضرب و شتم می تواند یک نت موسیقی دار یا یک دوره سکوت به نام استراحت باشد. همچنین می توان یک ضرب را بین چند نت تقسیم کرد یا چند ضربه را می توان به یک نت یا استراحت اختصاص داد.
- "ریتم" به مجموعه ای از ضربان ها یا ضربان ها اشاره دارد. ریتم با چیدمان نت ها و استراحت در یک آهنگ تعیین می شود.
- "تمپو" به سرعت یا آهستگی پخش آهنگ اشاره دارد. هرچه آهنگ سریعتر باشد تعداد ضربان در دقیقه بیشتر می شود. "والس آبی دانوب" دارای سرعت آهسته است ، در حالی که "ستاره ها و نوارها برای همیشه" سرعت سریع تری دارند.
مرحله 2. گروه به اندازه گیری می پردازد
معیارها گروهی از ضربات هستند. هر اندازه گیری تعداد ضربه های یکسانی دارد. تعداد ضربات هر اندازه گیری در موسیقی نوشتاری با امضای زمان نشان داده شده است ، که شبیه کسری است بدون خطی که عدد و مخرج را از هم جدا می کند.
- عدد بالا تعداد ضربان در هر اندازه را نشان می دهد. این عدد معمولاً 2 ، 3 یا 4 است ، اما ممکن است به 6 یا بیشتر برسد.
- عدد پایینی نشان می دهد که چه نوع نت هایی به طور کامل مورد ضرب و شتم قرار می گیرند. وقتی عدد پایینی 4 است ، یک نت یک چهارم (شبیه یک بیضی پر شده با خطی است که روی آن وصل شده است) یک ضربه کامل می گیرد. هنگامی که عدد پایینی 2 است ، نیم نت (شبیه یک بیضی باز با خطی است که به آن چسبیده است) یک ضربه کامل می زند. وقتی عدد پایینی یک عدد 8 است ، یک نت هشتم (شبیه یک نت یک چهارم با پرچمی متصل به آن) یک ضربه کامل می گیرد.
مرحله 3. به دنبال ضربات تنش دار باشید
ریتم ها بر این اساس تعیین می شوند که ضربان در اندازه گیری دارای تأکید (استرس) و کدام ضربه (بدون استرس) نباشد.
- در اکثر قطعات موسیقی ، اولین ضرب یا ضعیف ، تحت فشار است. ضربات باقیمانده یا خوش بینها تحت فشار نیستند ، اگرچه در چهار ضرب ، ممکن است ضرب beat سوم تحت فشار قرار گیرد ، اما به میزان کمتر از ضرب پایین. ضربات استرس دار را گاهی ضربات قوی می نامند ، در حالی که ضربات بدون تنش را گاهی ضربات ضعیف می نامند.
- برخی از قطعات استرس موسیقی به غیر از ضربات ضعیف ضربان دارند. این نوع تنش به عنوان همزمانی (syncopation) شناخته می شود و ضربانهای تا این حد تحت فشار را ضربات برگشتی می نامند.
قسمت 3 از 4: ملودی ، هارمونی و آکورد
مرحله 1. آهنگ را با ملودی آن تعریف کنید
"ملودی" پی درپی نت هایی است که شخص گوش می دهد و آن را آهنگی منسجم می داند که بر اساس میزان نت ها و ریتمی است که با آن نواخته می شود.
- ملودی ها از عبارت هایی تشکیل شده اند که گروه های اندازه گیری هستند. این عبارات ممکن است در سراسر ملودی تکرار شود ، مانند سرود کریسمس "Deck the Halls" ، جایی که سطرهای اول و دوم از دنباله های یکسانی استفاده می کنند.
- یک ساختار آهنگ ملودیک رایج این است که یک ملودی برای یک بیت داشته باشد و ملودی مربوطه به عنوان یک گروه کر یا خودداری عمل کند.
مرحله 2. ملودی را با هارمونی همراه کنید
"هارمونی" نواختن نت هایی خارج از ملودی برای تقویت یا تضاد صدای آن است. همانطور که قبلاً ذکر شد ، بسیاری از سازهای زهی در واقع هنگام تکه تکه شدن چند آهنگ تولید می کنند. لحن هایی که با لحن بنیادی به نظر می رسند نوعی هماهنگی هستند. هماهنگی را می توان با استفاده از عبارات موسیقی یا آکورد به دست آورد.
- هارمونی هایی که صدای ملودی را تقویت می کنند "همخوان" نامیده می شود. لحن اصلی که هنگام زنگ زدن گیتار به صدا در می آید ، نوعی هماهنگی همخوان است.
- هارمونی هایی که با ملودی در تضاد هستند "ناهماهنگ" نامیده می شود. هارمونی های ناهماهنگ را می توان با پخش همزمان چند ملودی متضاد ایجاد کرد ، مانند هنگام خواندن "Row Row Row Your Boat" به صورت دور ، جایی که هر گروه در زمان متفاوتی شروع به خواندن می کند.
- بسیاری از آهنگ ها از ناهماهنگی به عنوان راهی برای بیان احساسات ناآرام استفاده می کنند و به تدریج به سمت هماهنگی های هم صدا می روند. در مثال دور "ردیف ردیف قایق خود را ردیف کنید" ، وقتی هر گروه برای آخرین بار شعر خود را به پایان می رساند ، آهنگ آرام تر می شود تا آخرین گروه "زندگی فقط یک رویا است" را بخوانند.
مرحله 3. یادداشت ها را روی هم قرار دهید تا آکورد تشکیل شود
آکورد زمانی شکل می گیرد که سه یا چند نت معمولاً همزمان به صدا در می آیند ، اما نه همیشه.
- رایج ترین آکورد ها سه تایی (سه نت) هستند که هر نت پی در پی دو نت نسبت به نت قبلی است. در یک وتر C عمده ، نت ها C (ریشه وتر) ، E (سوم اصلی) و G (پنجم) هستند. در آکورد C مینور ، E با E-flat (یک سوم جزئی) جایگزین می شود.
- یکی دیگر از آکوردهای رایج ، آکورد هفتم است که در آن یک نت چهارم به سه گانه اضافه می شود ، هفتمین نت از ریشه است. یک آکورد بزرگ هفتم C یک نت B را به سه گانه C-E-G اضافه می کند تا دنباله C-E-G-B ایجاد شود. آکوردهای هفتم ناهماهنگ تر از سه گانه هستند.
- ممکن است از یک آکورد متفاوت برای هر نت فردی در یک آهنگ استفاده شود. به این ترتیب است که هماهنگی کوارتت آرایشگاه ایجاد می شود. به طور معمول ، آکوردها با نت هایی که در آکورد یافت می شوند ، مانند نواختن آکورد C عمده برای همراهی نت E در یک ملودی ، جفت می شوند.
- بسیاری از آهنگ ها فقط با سه آکورد پخش می شوند ، آنهایی که نت اصلی آنها نت های اول ، چهارم و پنجم در مقیاس است. این آکوردها با اعداد رومی I ، IV و V. نشان داده می شوند. در کلید C ماژور ، این آکوردها C ماژور ، F ماژور و G ماژور خواهند بود. غالباً یک آکورد هفتم جایگزین آکور ماژور یا مینور می شود ، به طوری که هنگام نواختن در سی ماژور ، آکورد V یک G مژور هفتم خواهد بود.
- وترهای I ، IV و V بین کلیدها به هم مرتبط هستند. در حالی که وتر F ماژور آکورد IV در کلید C ماژور است ، آک C ماژور آکورد V در کلید F ماژور است. وتر G ماژور آکورد V در کلید C ماژور است ، اما آکور C ماژور وتر IV در کلید G ماژور است. این رابطه متقابل در بقیه آکوردها انجام می شود و می تواند به عنوان نمودار به نام دایره پنجم ترسیم شود.
قسمت 4 از 4: انواع آلات موسیقی
مرحله 1. یک ساز کوبه ای بزنید یا بکوبید تا با آن موسیقی بسازید
سازهای کوبه ای یکی از قدیمی ترین انواع سازهای موسیقی محسوب می شوند. اکثر آنها برای ایجاد و حفظ ریتم استفاده می شوند ، اگرچه تعداد کمی می توانند ملودی را پخش کنند یا هارمونی ایجاد کنند.
- سازهای کوبه ای که با ارتعاش کل بدن خود صدا تولید می کنند ، ایدیوفون نامیده می شوند. اینها شامل سازهایی است که با هم زده می شوند ، مانند سنج و کاستانت و آنهایی که با چیز دیگری ضربه می خورند ، مانند طبل های فولادی ، مثلث ها و زایلوفون.
- سازهای کوبه ای با "پوست" یا "سر" که هنگام ضربه ارتعاش می کنند ، ممبرانفون نامیده می شوند. اینها شامل طبل هایی مانند timpani ، tom-tom و bongo و همچنین سازهایی هستند که یک سیم را به غشا متصل می کنند که هنگام کشیدن یا مالش آن را تکان می دهد ، مانند غرش شیر یا کوئیکا.
مرحله 2. به یک ساز بادی چوبی ضربه بزنید تا با آن موسیقی بسازید
سازهای باد چوبی هنگام ارتعاش ، با ارتعاش صدا تولید می کنند. بیشتر آنها شامل حفره های تن برای تغییر سطح صدای تولید شده آنها می شود ، بنابراین آنها را برای نواختن ملودی و هارمونی مناسب می کند. بادگیرهای چوبی به دو نوع تقسیم می شوند: فلوت ها که با ارتعاش کل بدن ساز صدا تولید می کنند و لوله های نی که مواد ارتعاشی را در داخل ساز قرار می دهند. اینها به دو زیرگونه تقسیم می شوند.
- فلوتهای باز با تقسیم جریان هوایی که از لبه ساز پخش می شود ، صدا تولید می کند. فلوت های کنسرت و پان پیپ انواع فلوت باز هستند.
- فلوتهای بسته ، هوا را از طریق مجرای موجود در ساز هدایت می کنند تا آن را شکافته و ساز به ارتعاش در آید. ضبط کننده و لوله های ارگان انواع فلوت بسته هستند.
- سازهای تک نی ، نی را در دهانه ساز قرار می دهند. هنگامی که نی در هوا دمیده می شود ، هوای داخل ساز را ارتعاش می کند تا صدا تولید کند. کلارینت و ساکسیفون نمونه هایی از سازهای تک نی هستند. (اگرچه بدن ساکسیفون از برنج ساخته شده است ، اما ساز چوبی به حساب می آید زیرا از نی برای ایجاد صدا استفاده می کند.)
- در سازهای دو نی به جای یک نی از دو نی عصا استفاده می شود که در یک سر به هم چسبیده اند. وسایلی مانند ابوئه و فاگوت نی دو نفره را مستقیماً بین لب های بازیکن قرار می دهند ، در حالی که سازهایی مانند چوب لباسی و گنجشک نی های دو نفره آنها را پوشانده نگه می دارد.
مرحله 3. با یک لب بسته به یک ساز برنجی ضربه بزنید تا با آن موسیقی بسازید
بر خلاف سازهای بادی چوبی ، که فقط بر هدایت جریان هوا متکی هستند ، سازهای برنجی همراه با لب نوازنده برای ایجاد صدای خود ارتعاش می کنند. در حالی که سازهای برنجی به این دلیل نامیده می شوند که بیشتر آنها از برنج ساخته شده اند ، آنها با توجه به توانایی تغییر صدای خود با تغییر مسیری که جریان هوا قبل از خروج باید طی کند ، گروه بندی می شوند. این کار با یکی از دو روش انجام می شود.
- ترومبون ها از اسلاید برای تغییر مسیری که جریان هوایی باید طی کند ، استفاده می کنند. کشیدن اسلاید به خارج ، فاصله را افزایش می دهد ، صدا را پایین می آورد ، در حالی که آن را در فاصله کوتاه می کنید ، صدا را بالا می برد.
- سایر سازهای برنجی ، مانند ترومپت و توبا ، از مجموعه ای از دریچه ها به شکل پیستون یا کلید استفاده می کنند تا طول جریان هوا را در داخل دستگاه افزایش یا کوتاه کنند. این سوپاپ ها ممکن است به صورت جداگانه یا ترکیبی فشار داده شوند تا صدای مورد نظر را تولید کنند.
- سازهای بادی چوبی و برنجی غالباً به عنوان سازهای بادی گروه بندی می شوند ، زیرا هر دو باید برای ایجاد موسیقی دمیده شوند.
مرحله 4. تارهای یک ساز زهی را ارتعاش دهید تا با آن موسیقی ایجاد کند
تارهای سازهای زهی را می توان به یکی از سه روش ارتعاش کرد: با کندن (مانند گیتار) ، ضربه زدن (مانند سنتور چکش دار یا چکش های کلیدی روی پیانو) یا اره کردن (مانند کمان روی ویولن یا ویولنسل). از سازهای زهی می توان برای همراهی موزون یا آهنگین استفاده کرد و به سه دسته تقسیم می شود:
- لوت ها سازهای زهی با بدن طنین انداز و گردن هستند ، مانند ویولن ، گیتار و بانو. آنها دارای رشته هایی با طول مساوی (به جز سیم کم در یک بانجو پنج رشته ای) و ضخامت متفاوت هستند. تارهای ضخیم ترن پایین تولید می کنند ، در حالی که سیم های نازک تن بیشتری تولید می کنند. رشته ها ممکن است در نقاط مشخص شده (فرت) محکم شوند تا آنها را بطور موثری کوتاه کرده و ارتفاع آنها را بالا ببرند.
- چنگ ها سازهای زهی هستند که سیم های آنها در یک قاب بسته شده است. هارپ ها معمولاً دارای رشته هایی با طول تدریجی کوتاهتر هستند که به صورت عمودی چیده شده اند و انتهای پایینی سیم به بدنه طنین انداز یا کمان صوتی متصل است.
- زیترها سازهای زهی هستند که روی بدن نصب می شوند. سیم های آنها ممکن است مانند صدای اتوک تار یا کنده شده یا مستقیماً مانند سنتور چکش زده یا به طور غیر مستقیم مانند پیانو زده شود.
ویدئو - با استفاده از این سرویس ، ممکن است برخی از اطلاعات با YouTube به اشتراک گذاشته شود
نکات
- مقیاس های فرعی اصلی و طبیعی به گونه ای به هم مرتبط هستند که مقیاس جزئی دو نت اصلی کلیدی پایین تر از مقیاس اصلی همان نت ها را تیز یا مسطح می کند. بنابراین ، کلیدهای C ماژور و A مینور ، که هیچ یک از آنها از تیز یا تخت استفاده نمی کند ، دارای امضای کلیدی یکسانی هستند.
- برخی از سازها و ترکیبی از سازها با انواع خاصی از موسیقی در ارتباط هستند. به عنوان مثال ، کوارتت های زهی متشکل از دو ویولن ، ویولا و ویولنسل به طور معمول برای پخش نوعی موسیقی کلاسیک به نام موسیقی مجلسی استفاده می شود.گروههای جاز معمولاً دارای یک بخش ریتم از طبل ، پیانو ، و احتمالاً یک کنترباس یا توبا و یک گروه بوق از ترومپت ، ترومبون ، کلارینت و ساکسیفون بودند. اجرای برخی آهنگها با سازهای متفاوت از آنچه که برای آنها در نظر گرفته شده بود می تواند سرگرم کننده باشد ، همانطور که "عجیب آل" یانکوویچ با انتخاب آهنگهای راک خود به سبک پولکا با آکاردئون انجام می دهد.
