نحوه انتخاب دیافراگم لنز (F Stop): 10 مرحله (همراه با تصاویر)

2024 نویسنده: Gilbert Ryder | [email protected]. آخرین اصلاح شده: 2024-02-02 01:07

دیافراگم حفره ای است که میزان نوری را که از طریق سنسور دوربین عبور می کند (یا شیشه فیلم برای دوربین های فیلم) کنترل می کند. این یکی از سه تنظیم کلیدی نوردهی (ISO ، سرعت شاتر ، دیافراگم) است.

با تنظیم دیافراگم یا f/stop که بیشتر به آن اشاره می شود ، شما نه تنها میزان نوری را که "جمع می کنید" کنترل می کنید ، بلکه جلوه هایی را بر روی تصویر نهایی خود وارد می کنید که باید درک کنید. عمق میدان (DOF ، ناحیه وضوح تصویر) مهم ترین است ، اما نقص ها یا پیشرفت های نوری نیز وجود دارد. دانستن نحوه عملکرد دیافراگم لنز دوربین به شما کمک می کند تا انتخاب های آگاهانه ای در مورد سایر تنظیمات نوردهی و استفاده از اثرات خلاقانه یا حتی خطاها و تأثیر آنها بر تصویر داشته باشید.

مراحل

مرحله 1. با برخی از مفاهیم اساسی و اصطلاحات آشنا شوید

برای فهمیدن بقیه مقاله ، باید آنها را بدانید.

• دیافراگم یا متوقف کردن به این سوراخ قابل تنظیم است که از طریق آن نور از سوژه ، از طریق لنز ، به فیلم (یا حسگر دیجیتال) منتقل می شود. مانند سوراخ سوراخ در یک دوربین سوراخ دار ، پرتوهای نور را مسدود می کند مگر آنهایی که حتی بدون لنز ، با عبور از آن نقطه مرکزی به نقطه متناظر در جهت مخالف فیلم ، تمایل به ایجاد یک عکس معکوس دارند. با یک لنز ، اشعه های نوری را که از مرکز عبور می کنند ، مسدود می کند ، جایی که شیشه لنز ممکن است کمتر (معمولاً با سطوح مختلف کروی آسان برای ساخت) شکلهایی را که کاملاً روی آن متمرکز می شوند (تقریباً بیشتر) سطوح کروی پیچیده) ، که باعث انحراف می شود.

  از آنجا که هر دوربینی دارای دیافراگم است ، معمولاً قابل تنظیم است ، و اگر نه ، حداقل لبه های لنز به عنوان دیافراگم است ، تنظیم اندازه دیافراگم همان چیزی است که معمولاً "دیافراگم" نامیده می شود

• F-stop یا به سادگی دیافراگم به این نسبت فاصله کانونی لنز به اندازه دیافراگم است. این نوع اندازه گیری به این دلیل مورد استفاده قرار می گیرد که نسبت کانونی معین روشنایی تصویر یکسانی را ایجاد می کند و برای تنظیم ISO معین (سرعت فیلم یا تقویت نور سنسور معادل) بدون در نظر گرفتن فاصله کانونی به سرعت شاتر یکسانی نیاز دارد.

• دیافراگم عنبیه یا به سادگی عنبیه به این دستگاهی است که اکثر دوربین ها برای ایجاد و تنظیم دیافراگم استفاده می کنند. این شامل یک سری تیغه های نازک فلزی است که می توانند به سمت مرکز یک سوراخ در یک حلقه فلزی تخت بچرخند. هنگامی که تیغه ها از سر راه خارج می شوند ، یک سوراخ مرکزی ایجاد می کند که کاملاً گرد است و با فشار دادن تیغه ها به سمت مرکز آن سوراخ منقبض می شود و یک سوراخ چند ضلعی کوچکتر (که ممکن است دارای لبه های خمیده باشد) ایجاد می کند.

  • اگر دوربین شما از لنزهای قابل تعویض استفاده می کند یا از دوربین دیجیتال نوع "پل" است ، لنز دارای عنبیه دیافراگمی قابل تنظیم است. اگر دوربین شما یک مدل جمع و جور "نقطه و شلیک" به اندازه پیراهن است ، مخصوصاً مدلهای با قیمت کمتر ، ممکن است به جای عنبیه دیافراگمی دارای "فیلتر با چگالی خنثی" باشد. همچنین ، اگر شماره گیری حالت دوربین شامل "M" ، "Tv" و "Av" باشد ، تقریباً به طور قطع دارای عنبیه دیافراگمی واقعی است. این حتی در مدلهای کوچک جمع و جور نیز صدق می کند. اگر شماره گیری حالت شامل این سه تنظیم نباشد ، ممکن است دوربین دیافراگم داشته باشد یا فقط یک فیلتر ND داشته باشد. تنها راه برای اطمینان این است که مشخصات دفترچه راهنمای مالک را بخوانید یا یک بررسی حرفه ای دقیق بخوانید (نام مدل دوربین خود را با کلمه "بررسی" در گوگل جستجو کنید و احتمالاً حداقل دو یا سه نظر در اینترنت پیدا خواهید کرد.) اگر دوربین شما از فیلتر ND استفاده می کند ، توانایی شما برای "تنظیم دقیق" تنظیمات و کنترل عمق میدان و جلوه های بوکه به هر آنچه که دیافراگم ثابت لنز ارائه می دهد محدود می شود. نکته در مورد تنظیمات شماره گیری حالت: "M" مخفف "Manual" است - در این حالت شما باید سرعت شاتر و دیافراگم را تنظیم کنید. "Tv" اولویت سرعت شاتر است: شما سرعت شاتر را به صورت دستی تنظیم می کنید و رایانه نوردهی دوربین یک دیافراگم مناسب را تنظیم می کند. "Av" "اولویت دیافراگم" است - شما به صورت دستی f -stop (دیافراگم) مورد نظر خود را برای دستیابی به عمق میدان مشخص تنظیم می کنید و رایانه نوردهی دوربین تصمیم می گیرد از چه سرعت شاتر استفاده کند.
  • اکثر دوربین های SLR فقط دیافراگم عنبیه را می بندند و آن را از جلوی لنز ، در طول نوردهی یا هنگامی که عملکرد پیش نمایش عمق میدان فعال شده است ، می بینند.
• توقف کردن به معنی استفاده از دیافراگم کوچکتر یا (بسته به زمینه) از دیافراگم نسبتاً کوچک (f/ number بزرگ) است.
• باز شدن به معنای استفاده از دیافراگم بزرگتر یا (بسته به زمینه) ، دیافراگم نسبتاً بزرگ (f/ number کوچک) است.
• کاملا باز به معنای استفاده از بزرگترین دیافراگم (کوچکترین f/عدد).

• عمق میدان ناحیه خاصی از جلو به عقب است یا (بسته به زمینه) محدوده ناحیه جلو به عقب که نسبتاً تیز به نظر می رسد. دیافراگم کوچکتر عمق میدان را افزایش می دهد و میزان تار شدن اجسام خارج از عمق میدان را کاهش می دهد. میزان دقیق عمق میدان تا حدودی ذهنی است زیرا فوکوس به تدریج از فاصله دقیق فوکوس کاهش می یابد و قابل توجه بودن تمرکز به عواملی مانند نوع سوژه ، سایر منابع عدم وضوح و شرایط مشاهده بستگی دارد.

  عمق میدان نسبتاً بزرگی نامیده می شود عمیق ؛ عمق میدان نسبتاً کوچکی نامیده می شود کم عمق.

• ناهنجاری ها نقص در توانایی لنز برای تمرکز شدید نور است. به طور کلی ، انواع لنزهای ارزان قیمت و عجیب و غریب (مانند عریض) دارای انحرافات شدیدتری هستند.

  دیافراگم هیچ تاثیری بر اعوجاج خطی ندارد (خطوط مستقیم خمیده به نظر می رسند) ، اما اغلب به وسط محدوده فاصله کانونی لنز زوم می رود و می توان برای جلب توجه به آن مانند عدم قرار دادن خطوط برجسته مستقیم عکس ها را ایجاد کرد. خطوطی مانند ساختمانها یا افقهای نزدیک به لبه های قاب ، و می توان آن را در نرم افزار یا برخی از دوربینهای دیجیتال به طور خودکار اصلاح کرد

• انکسار یک جنبه اساسی از رفتار امواج از دهانه های کوچک است که حداکثر وضوح همه لنزها را در دیافراگم های کوچکتر محدود می کند. با f/11 یا بیشتر به وضوح آشکار می شود و یک دوربین و لنز عالی بهتر از یک دوربین دیگر نمی شود (البته گاهی اوقات دقیقاً برای نیازهای خاص مانند عمق میدان زیاد یا سرعت شاتر طولانی که حساسیت کمتری دارد فیلتر با چگالی خنثی موجود نیست).

مرحله 2. درک عمق میدان

عمق میدان ، به طور رسمی محدوده فواصل اجسامی است که در آن اجسام با وضوح قابل قبولی تصویر می شوند. تنها یک فاصله وجود دارد که در آن اجسام در تمرکز کامل قرار می گیرند ، اما وضوح به تدریج در جلو و پشت این فاصله کاهش می یابد. برای یک فاصله کوتاه در هر جهت ، اشیا آنقدر تار می شوند که فیلم یا سنسور برای تشخیص هرگونه تار شدن بسیار درشت هستند. برای فاصله کمی بیشتر ، آنها هنوز در تصویر نهایی "بسیار زیبا" به نظر می رسند. جفت علامت های عمق میدان برای دیافراگم های خاص در کنار مقیاس فوکوس بر روی یک لنز برای برآورد اندازه گیری اخیر مناسب است.

• تقریباً یک سوم عمق میدان در مقابل فاصله کانونی و دو سوم در عقب است (اگر تا بی نهایت گسترش نیابد ، زیرا پدیده ای است که به میزان خم شدن اشعه های نور از یک جسم مربوط می شود. برای همگرایی در یک نقطه کانونی و اشعه هایی که از فواصل دور می آیند به سمت موازی متمایل می شوند.)

• عمق میدان به تدریج کاهش می یابد. پس زمینه ها و پیش زمینه ها اگر دیافراگم کمی داشته باشد ، اگر نرم افزار نباشد ، کمی نرم به نظر می رسند ، اما با دیافراگم وسیع بسیار مبهم یا غیرقابل تشخیص هستند. در نظر بگیرید که آیا آنها مهم هستند و باید در کانون توجه باشند ، متناسب با زمینه و باید کمی نرم باشند ، یا حواس شما را پرت کنند و باید تار شوند.

  اگر می خواهید تاری پس زمینه عالی باشد اما عمق میدان کافی برای سوژه خود نداشته باشید ، روی قسمتی که بیشترین توجه را جلب می کند ، اغلب چشم ها ، تمرکز کنید

• عمق میدان عموماً بستگی به ، علاوه بر دیافراگم ، فاصله کانونی (فاصله کانونی بیشتر کمتر) ، اندازه فرمت (اندازه فیلم کوچکتر یا سنسور بیشتر دارد ، با فرض زاویه دید یکسان ، یعنی فاصله کانونی معادل) ، و فاصله (در فواصل فوکوس نزدیک بسیار کمتر است).

  بنابراین ، اگر می خواهید عمق میدان کم باشد ، می توانید یک لنز فوق سریع (گران) بخرید یا بزرگنمایی کنید (رایگان) و حتی یک لنز ارزان قیمت با دیافراگم کوچکتر را کاملاً باز کنید.

• هدف هنری عمق میدان این است که عمداً کل تصویر واضح باشد یا "عمق برش" با انتشار پیش زمینه و/یا پس زمینه حواس پرت کننده را منتشر کند.
• یک هدف کاربردی تر از عمق میدان این است که یک دیافراگم کوچک تنظیم کنید و لنز را روی "فاصله بیش کانونی" (نزدیک ترین فاصله ای که عمق میدان تا یک فاصله معین تا بی نهایت گسترش می یابد ، متمرکز کنید. یک جدول یا عمق آن را ببینید) علامت های میدان روی لنز برای دیافراگم انتخاب شده) یا تا فاصله تقریبی ، برای آماده شدن برای گرفتن سریع عکس با دوربین فوکوس دستی یا سوژه ای که برای فوکوس خودکار خیلی سریع یا غیرقابل پیش بینی حرکت می کند (در این صورت به یک عکس زیاد نیاز دارید) سرعت شاتر نیز)

• به یاد داشته باشید که معمولاً هیچ یک از این موارد را از طریق منظره یاب (یا هنگام نوشتن روی صفحه نمایش) مشاهده نمی کنید.

  دوربین های مدرن لنز را در بزرگترین دیافراگم خود اندازه گیری می کنند و فقط در لحظه نوردهی لنز را به دیافراگم انتخابی خود متوقف می کنند. عملکرد پیش نمایش عمق میدان معمولاً فقط نمای تاریک و مبهم را امکان پذیر می کند. (از الگوهای عجیب و غریب در نمای فوکوس روی صفحه غافل شوید ؛ در تصویر نهایی ظاهر نمی شوند.) علاوه بر این ، منظره یاب در SLR های دیجیتالی مدرن و دیگر دوربین های فوکوس خودکار حتی عمق میدان وسیع باز را با لنز سریعتر نشان نمی دهند. از f/2.8 یا بیشتر (از نظر ظاهری کم عمق تر است ؛ بر فوکوس خودکار تکیه کنید ، در صورت امکان مشمول این محدودیت نمی شوید). گزینه بهتر در دوربین های دیجیتال این است که به سادگی عکس بگیرید ، سپس آن را پخش کرده و روی LCD خود زوم کنید تا ببینید آیا پس زمینه به اندازه کافی تیز (یا تار) است.

مرحله 3. درک تعامل دیافراگم و نور لحظه ای (فلاش)

انفجار فلاش به طور معمول آنقدر کوتاه است که جزء فلاش نوردهی فقط تحت تأثیر دیافراگم قرار می گیرد.. حالتهای فلاش همگام سازی از چشمک زدن سریع چشمک های ضعیف استفاده می کنند ، هر کدام قسمتی از فریم را نمایان می کنند ؛ دامنه فلاش را تا حد زیادی کاهش می دهند و بنابراین به ندرت مفید هستند.) دیافراگم وسیع حداکثر برد فلاش را افزایش می دهد. همچنین با افزایش میزان نوردهی متناسب با یک فلاش و کاهش مدت زمانی که اجازه می دهد نور محیط وارد شود ، محدوده م fillثر پر شدن فلاش را افزایش می دهد. ممکن است برای جلوگیری از نوردهی بیش از حد در نمای نزدیک به دلیل حداقل خروجی که در زیر آن یک فلاش وجود دارد ، به یک دیافراگم کوچک نیاز داشته باشید. قابل کاهش نیست (فلاش غیر مستقیم ، که ذاتاً کارآیی کمتری دارد ، می تواند در این شرایط کمک کند). بسیاری از دوربین ها می توانند تعادل فلاش و نور محیط را با "جبران نوردهی فلاش" تنظیم کنند. یک دوربین دیجیتال برای تنظیمات فلاش پیچیده بهترین است زیرا نتایج انفجار لحظه ای نور ذاتاً غیرقابل درک است ، حتی اگر برخی از فلاش های استودیویی دارای "چراغ های مدل سازی" و برخی از فلاش های قابل حمل فانتزی دارای حالت های پیش نمایش شبیه به مدل سازی باشند.

مرحله 4. لنزهای خود را برای وضوح مطلوب آزمایش کنید

همه لنزها متفاوت هستند و برای عملکرد مطلوب بهتر در دیافراگم های مختلف عکاسی می شوند. بیرون بروید و چیزی را با بافت بسیار خوب در دیافراگم های مختلف عکاسی کنید و عکس ها را مقایسه کنید تا بفهمید که لنز شما در دیافراگم های مختلف چگونه رفتار می کند. این شیء باید اساساً در "بی نهایت" (30 فوت یا بیشتر با زاویه وسیع تا صدها فوت با لنزهای تله باشد ؛ ایستادن دور درختان به طور کلی خوب است) تا از تمرکز مجدد با انحرافات جلوگیری شود. در اینجا نکاتی وجود دارد که باید به دنبال آن باشید:

• تقریباً همه لنزها کنتراست کمتری دارند و در وسیع ترین دیافراگم خود وضوح کمتری دارند ، مخصوصاً در گوشه های تصویر.

  این امر به ویژه در مورد لنزهای point-and-shoot و ارزان تر صادق است. در نتیجه ، اگر می خواهید جزئیاتی در گوشه تصاویر خود داشته باشید که می خواهید تیز نگه داشته شوند ، می خواهید از دیافراگم کوچکتر استفاده کنید. برای سوژه های مسطح ، f/8 معمولاً واضح ترین دیافراگم است. برای اجسامی با فواصل مختلف ، دیافراگم کوچکتر ممکن است برای عمق بیشتر میدان بهتر باشد.

• بیشتر لنزها مقدار قابل توجهی از نور را به طور کامل باز می کنند.

  سقوط نور جایی است که لبه های تصویر کمی تیره تر از مرکز تصویر است. این می تواند برای بسیاری از عکس ها ، به ویژه پرتره ، چیز خوبی باشد. توجه را به سمت مرکز عکس جلب می کند ، به همین دلیل است که بسیاری از افراد عکس را در پست اضافه می کنند. اما هنوز هم خوب است بدانید چه چیزی به دست می آورید. سقوط معمولاً پس از حدود f/8 نامرئی است.

• لنزهای زوم بسته به میزان بزرگنمایی در داخل یا خارج آنها می تواند متفاوت باشد. موارد بالا را در چند تنظیم بزرگنمایی مختلف آزمایش کنید.
• پراش تصاویر تقریباً همه لنزها را در f/16 و دیافراگم های کوچکتر نرم می کند و در f/22 و کوچکتر به وضوح نرم تر می شود.
• همه اینها فقط برای شفافیت مطلوب تصویری که از قبل دارای ترکیب خوب-از جمله عمق میدان-است و باید با سرعت شاتر ناکافی که باعث لرزش دوربین و یا تار شدن موضوع یا نویز ناشی از "حساسیت" بیش از حد (تقویت).
• فیلم را در مورد این موضوع هدر ندهید-لنزهای خود را روی دوربین دیجیتال بررسی کنید ، بررسی کنید و در یک لحظه فرض کنید که لنزهای گران قیمت یا اصلی (بدون زوم) در f/8 بهترین هستند ، لنزهای ساده ارزان قیمت مانند لنزهای کیت در بهترین حالت f/11 ، و انواع عجیب و غریب ارزان قیمت مانند فوق عریض یا لنزها با آداپتورهای عریض یا تله در f/16 بهترین هستند. (با یک لنز آداپتور روی یک نقطه و عکاسی ، تا حد امکان ، با استفاده از حالت اولویت دیافراگم دوربین-در منوهای آن نگاه کنید.)

مرحله 5. درک جلوه های ویژه مربوط به دیافراگم

• بوکه ، یک کلمه ژاپنی اغلب برای اشاره به ظاهر مناطق خارج از تمرکز ، به ویژه نقاط برجسته استفاده می شود ، زیرا آنها به صورت حباب های روشن ظاهر می شوند. مطالب زیادی در مورد جزئیات آن حباب های خارج از تمرکز نوشته شده است ، که گاهی اوقات در وسط و گاهی در لبه ها کمی روشن تر است ، مانند دونات ، یا ترکیبی از این دو ، اما حداقل یک نویسنده به ندرت به آن توجه می کند مگر در مقالات بوکه. مهمتر از همه ، تارهای خارج از تمرکز عبارتند از:

  • بسیار بزرگتر و در دیافراگم های گسترده تر پراکنده تر است.
  • دارای لبه نرم در گسترده ترین دیافراگم ، به دلیل سوراخ کاملاً گرد (لبه عدسی ، به جای تیغه عنبیه).
  • شکل باز شدن دیافراگم ، هنگامی که در گسترده ترین دیافراگم نیست. این امر در دیافراگم های وسیع بیشتر به چشم می آید زیرا بزرگ هستند. این ممکن است در مورد لنزی که باز شدن آن نزدیک به یک دایره نیست ، جذاب نباشد ، مانند یک لنز ارزان قیمت با دیافراگم پنج یا شش پره.
  • گاهی اوقات نیم ماه به جای اینکه به صورت کناره ای در جهت عکس در دیافراگم های بسیار گسترده قرار گیرد ، احتمالاً به دلیل بزرگ نبودن یکی از عناصر لنز برای روشنایی کامل تمام قسمت های تصویر در آن دیافراگم ، یا به طرز عجیبی گسترش یافته است. به دلیل "کما" در دیافراگم های بسیار وسیع (که تقریباً هنگام عکس گرفتن از نورها در شب یک مشکل است).
  • به دلیل انسداد مرکزی ، با لنزهای تلویزیونی از نوع آینه ، شبیه دونات است.
• خوشه های پراش تشکیل ستاره های خورشیدی به نکات برجسته بسیار روشن ، مانند لامپهای شبانه یا بازتابهای کوچک نور خورشید ، توسط "خوشه های پراش" در دیافراگمهای کوچک "ستاره خورشید" احاطه می شوند (آنها با افزایش پراش در نقاط حفره چند ضلعی ایجاد شده توسط عنبیه ایجاد می شوند.) این لنزها یا همان تعداد لنزهای شما دارای تیغه های دیافراگم (در صورت داشتن تعداد زوج) ، به دلیل همپوشانی خوشه های طرف مقابل ، یا دو برابر بیشتر (اگر تعداد فرد تیغه های دیافراگم دارید)) آنها با لنزهای دارای تیغه های دیافراگم بسیار زیاد ضعیف تر و کمتر قابل توجه هستند (به طور کلی لنزهای عجیب و غریب مانند Leicas قدیمی).

مرحله 6. بیرون بیایید و شلیک کنید

از همه مهمتر (حداقل از نظر دیافراگم) ، عمق میدان خود را کنترل کنید. به همین سادگی است: دیافراگم کوچکتر به معنای عمق میدان بیشتر ، دیافراگم بزرگتر به معنی کمتر است. دیافراگم بزرگتر نیز به معنی تاری بیشتر پس زمینه است. در اینجا چند نمونه آورده شده است:

• از دیافراگم کوچک برای اعمال عمق بیشتر میدان استفاده کنید.

• به یاد داشته باشید که عمق میدان هرچه نزدیکتر می شوید کم عمق می شود.

  به عنوان مثال ، اگر از عکاسی ماکرو استفاده می کنید ، ممکن است بخواهید خیلی بیشتر از آنچه برای منظره انجام می دهید متوقف شوید. عکاسان حشرات اغلب تا f/16 یا کوچکتر پایین می آیند و باید سوژه های خود را با نور مصنوعی زیاد از بین ببرند.

• از دیافراگم بزرگ برای اعمال عمق کم میدان استفاده کنید.

  این برای پرتره (بسیار بهتر از حالت های احمقانه خودکار صحنه پرتره) ، برای مثال عالی است. از بزرگترین دیافراگم خود استفاده کنید ، تمرکز خود را روی چشم ها قفل کنید ، ترکیب مجدد کنید و متوجه خواهید شد که پس زمینه از فوکوس خارج شده و در نتیجه ، حواس شما را کمتر پرت می کند.

  به یاد داشته باشید که بازکردن دیافراگم به این شکل باعث انتخاب سرعت شاتر سریعتر می شود. در روشنایی روز ، مطمئن شوید که باعث نمی شوید دوربین شما بیشترین سرعت شاتر را داشته باشد (معمولاً 1/4000 در SLR های دیجیتال). برای جلوگیری از این امر ، ISO خود را پایین نگه دارید.

مرحله 7. برای جلوه های ویژه عکس بگیرید

اگر در حال عکاسی از چراغ ها در شب هستید ، از دوربین کافی پشتیبانی می کنید و ستاره های خورشیدی می خواهید ، از یک دیافراگم کوچک استفاده کنید. اگر می خواهید نقاط بوکه بزرگ و کاملاً گرد (البته با چند حلقه ناقص) داشته باشید ، از یک دیافراگم باز باز استفاده کنید.

مرحله 8. برای پر کردن فلش عکس بگیرید

در صورت لزوم از دیافراگم نسبتاً بزرگ و سرعت شاتر سریع برای مخلوط کردن فلاش با نور روز استفاده کنید تا فلاش غرق نشود.

مرحله 9. برای بهینه سازی کیفیت تصویر فنی عکس بگیرید

اگر عمق میدان از اهمیت اولیه ای برخوردار نباشد (که معمولاً زمانی اتفاق می افتد که تقریباً همه چیز در تصویر نسبتاً دور از لنز باشد و به هر حال در فوکوس باشد) ، سرعت شاتر به اندازه کافی بالا خواهد بود تا از تار شدن لرزش دوربین جلوگیری شود. و تنظیم ISO به اندازه کافی پایین خواهد بود تا از سر و صدای شدید یا افت کیفیت دیگر جلوگیری شود (که معمولاً در روز اتفاق می افتد) ، شما نیازی به ترفندهای مربوط به دیافراگم ندارید ، و هر فلاش به اندازه کافی قدرتمند است تا با نور محیط به میزان کافی تعادل داشته باشد. ، دیافراگمی را تنظیم کنید که بهترین جزئیات را با لنز خاصی که استفاده می شود نشان دهد.

مرحله 10. وقتی دیافراگم لنز را انتخاب کردید ، سعی کنید حداکثر استفاده را از حالت اولویت دیافراگم ببرید

ویدئو - با استفاده از این سرویس ، ممکن است برخی از اطلاعات با YouTube به اشتراک گذاشته شود

نکات

• نرمی ناشی از پراش و تا حدی کاهش تمرکز (که می تواند الگوهای عجیب و غریب ایجاد کند و نه نرمی به تنهایی) گاهی اوقات می تواند با پردازش مانند عملکرد "ماسک بدون وضوح" در نرم افزار پس از پردازش شما کاهش یابد. GIMP و Photoshop دو نمونه محبوب هستند. این امر باعث تقویت لبه های نرم می شود هرچند که نمی تواند جزئیات دقیقی را ایجاد کند که ضبط نشده است و در صورت استفاده بیش از حد از جزئیات اشتباه سخت ایجاد می کند.
• حکمت زیادی در ضرب المثل قدیمی تجسم یافته است: f/8 و دیر نکنید. f/8 به طور معمول عمق میدان کافی را برای اکثر سوژه های ثابت ارائه می دهد و جایی است که لنزهای SLR 35 میلیمتری و دیجیتال معمولاً در تیزترین حالت خود (یا نزدیک به آن) هستند. از استفاده از آن - یا حالت برنامه (حالت خوبی برای روشن نگه داشتن دوربین خود در مواردی که ممکن است ظاهر شود) - نترسید.
• گاهی اوقات برای انتخاب سرعت دیافراگم مناسب یا سرعت فیلم قابل قبول یا تنظیم "حساسیت" (تقویت) باید مجبور به انتخاب دیافراگم خود شوید. همچنین می توانید اجازه دهید تنظیمات خودکار دوربین شما چیزی را برای شما انتخاب کند تا عکس بگیرید. انجام دهید.
• اگر انتخاب دقیق دیافراگم برای تصویر شما بسیار مهم است و یک دوربین خودکار دارید ، حالت اولویت دیافراگم یا تغییر برنامه (حرکت در ترکیب دیافراگم ها و سرعت شاتر به طور خودکار تعیین می شود تا نوردهی مناسب انجام شود) راه های مناسبی برای تنظیم آن است.

• همه لنزها دارای اعوجاج هستند: حتی در مدلهای حرفه ای که هزاران دلار هزینه دارند ، چیزی به نام لنز "کامل" وجود ندارد. خبر خوب این است که لنزهای مارک تجاری ، مانند لنزهای Nikon ، Canon ، Pentax ، Zeiss ، Leica ، Sony/Minolta و Olympus ، اغلب پروفایل های "اصلاح اعوجاج" را می شناسند که می توانند در اینترنت بارگیری و در پست استفاده شوند. نرم افزار پردازش (به عنوان مثال در نرم افزار Adobe Photoshop و Adobe Camera RAW). استفاده از قابلیت های نرم افزار خوب پس از پردازش و پروفایل لنزهای دوربین می تواند تا حد زیادی طبیعی جلوه دادن عکس ها با اعوجاج لوله و یا کوسن بسیار طبیعی باشد. در این مثال از عکس منظره پانوراما با زاویه وسیع ، مشکل این است که "اعوجاج چشم انداز" و "اعوجاج بشکه" باعث می شود درختان به سمت لبه های بیرونی تصویر به داخل متمایل شوند. کاملاً واضح است که این یک اعوجاج لنز است و بسیار بعید است که درختان در واقع به این شکل متمایل شده باشند.

  اکنون ، پس از اعمال پروفایل لنز و اصلاحات اعوجاج عمودی در Adobe Camera RAW ، همان تصویر وجود دارد. درختان اکنون همگی در مرکز و حاشیه صحنه ، کم و بیش عمودی هستند ، به دلیل کمی برش تصویر. این عکس برای چشم بسیار جذاب تر به نظر می رسد و حواس پرتی درختان متمایل به داخل را ندارد

هشدارها

• "ستارگان خورشیدی" با نقاط روشن از نور ، مانند چراغ های خیابان ، بسازید که به اندازه خود خورشید روشن نیستند.

  • هنگام تلاش برای ایجاد "ستاره خورشیدی" یا به هر دلیل دیگری ، یک لنز تله ، به ویژه یک لنز تله بسیار سریع یا بلند را مستقیماً به سمت خورشید نگیرید. ممکن است به چشم یا شاتر یا سنسور دوربین آسیب وارد کنید.
  • دوربین عکاسی غیر SLR مانند لایکا را به سمت خورشید نشان ندهید ، مگر برای مدت کوتاهی برای گرفتن عکس دستی ، و حتی در آن صورت فقط با یک دیافراگم کوچک. ممکن است سوراخی در کرکره بسوزانید که نیاز به تعمیر تا حدودی گران قیمت دارد.