این مقاله بر آشنایی شما با اصول اولیه شش ساز در Cessna 172 ، یکی از رایج ترین هواپیماها ، متمرکز است. هواپیمای سسنا 172 نشان دهنده همه انواع هواپیماهای مشابه است. علاوه بر این ، در صورت لزوم ، می توانید ابزارها و کنترل های پیچیده تر صفحه شیشه ای هواپیماهای جدیدتر و بزرگتر را درک کنید.
چارچوب هدایت هواپیما شامل موارد زیر است:
- یادگیری پرکاربردترین ابزارها و کنترل ها
- آشنایی با ارتباطات و ناوبری
- انجام مراحل قبل از پرواز
- اخذ مجوز و بلند شدن
- مانور در پرواز
- اخذ مجوز و فرود
تسلط بر مراحل زیر ، شما را در قبولی در آزمون زمینی خلبان ، آزمون پرواز و اخذ گواهینامه خلبان بسیار طولانی می کند.
مراحل
قسمت 1 از 8: یادگیری درباره ابزارهای هواپیما
مرحله 1. یک تابلو ابزار هواپیمای Cessna 172 را مطالعه کنید
این یک صفحه هواپیمای استاندارد با شش دور "ابزار اصلی پرواز" است که اغلب نامیده می شود بسته شش تایی به اینها مواردی هستند که در مرکز ، درست روبروی صندلی خلبان قرار دارند.
مرحله 2. با شش بسته آشنا شوید
شش ساز به ترتیب زیر روی تابلو ابزار قرار دارند:
- بالا سمت چپ - The شاخص سرعت هوا سرعت هواپیما را معمولاً به صورت گره نشان می دهد. (گره یک مایل دریایی در ساعت است-حدود 1.15 مایل در ساعت یا 1.85 کیلومتر در ساعت).
- مرکز بالا - The افق مصنوعی نشان می دهد که هواپیما در حال صعود یا نزول است و اینکه آیا در ساحلی به سمت چپ یا راست قرار دارد.
- بالا سمت راست - The ارتفاع سنج ارتفاع (ارتفاع) هواپیما را در فوت MSL- فوت بالاتر از متوسط یا متوسط سطح دریا نشان می دهد.
- سمت چپ پایین - The شاخص گردش و بانک این یک ابزار دوگانه است که به شما می گوید در طول چرخش در چه زاویه ای هستید (میزان چرخش) و همچنین آیا در پرواز هماهنگ هستید و نیروی G مناسب و پایین را از نوبت احساس می کنید. این نیز "نشانگر چرخش و لغزش" یا "توپ سوزنی" نامیده می شود.
- مرکز پایین - The شاخص سرفصل عنوان قطب نمای کنونی هواپیما را نشان می دهد. این ابزار باید در یک برنامه منظم کالیبره شود.
- پایین سمت راست - The نشانگر سرعت عمودی نشان می دهد که هواپیما چقدر سریع در حال صعود یا فرود است.
- توجه: دو ساز گرد مستقیماً در سمت راست بسته ششگانه ، ابزارهای VOR دوگانه (VHF Omni-directional Range) هستند و در سمت راست آنها دو رادیو VOR یکسان هستند که برای ارتباطات و ناوبری VOR استفاده می شوند.
قسمت 2 از 8: یادگیری کنترل هواپیما
مرحله 1. کنترل هواپیما را مطالعه کنید
کنترل های لازم برای پرواز با این هواپیما عبارتند از:
- دریچه گاز - یک دکمه سیاه - هنگامی که به جلو رانده می شود ، دور موتور افزایش می یابد و هنگامی که به عقب کشیده می شود ، دور موتور کاهش می یابد. پشت کامل سرعت بیکار است.
- مخلوط سوخت - یک دستگیره قرمز - با فشار کامل به داخل غنی ترین مخلوط است (برای بلند شدن و فرودهای سطح دریا استفاده می شود). عقب کامل موتور را خاموش می کند. فقط زمانی که روی زمین هستید و آماده خاموش کردن موتور هستید ، دکمه قرمز را کاملاً بیرون بکشید.
- حرارت کاربراتور - برای گرم کردن ورودی هوای موتور در شرایط یخ زدگی استفاده می شود ، به ویژه در فرودهای طولانی با موتور کم قدرت یا در حالت بیکاری ، شرایطی که منجر به موتور سرد جفت شدن هوای سرد می شود که اغلب باعث یخ زدگی می شود. توجه: برای همه اهداف عملی ، این باید به صورت کامل یا کامل باشد.
- فلپ ها - یک سوئیچ دسته تخت - برای انتخاب موقعیت فلپ بال استفاده می شود. فلپ ها معمولاً برای کاهش سرعت هواپیما به سرعت ایمن آماده می شوند تا برای فرود آماده شوند. توجه داشته باشید که فلپ ها باید بصورت مرحله به مرحله پیشرفته باشند. یک موقعیت (10 درجه) در یک زمان.
- انتخاب مخزن سوخت - Cessna 172 تقریباً همیشه روی "هر دو مخزن" تنظیم می شود.
- یوغ ("فرمان") - این حالت (صعود و چرخش) و سرعت هواپیما را تعیین می کند. از تنظیمات کوچک زمین ، داخل و خارج برای پیچ (برای صعود یا پایین آمدن) استفاده کنید. یوغ را به چپ و راست بچرخانید تا هواپیما را کنار بزنید.
- پدال های فرمان - اینها توسط پاهای شما عمل می شود. لبه بالایی پدال ها را فشار داده و ترمزها فشار داده می شوند. فشار دادن قسمت پایینی پدال ها امکان فرمان را در حین باند می دهد.
- تریم کنترل - دو چرخ تریم در پنل وجود دارد. یکی آیرلون را برش می دهد و دیگری سکان را کوتاه می کند و در نتیجه فشار کنترل مورد نیاز برای عملکرد کنترل های مربوطه را کاهش می دهد. پیرایش به شما امکان می دهد جهت پرواز خود را به راحتی حفظ کنید. مراقب باشید که هنگام فرود بیش از حد تر و تمیز نکنید زیرا ممکن است در آن صورت کنترل گام کافی نداشته باشید تا در صورت دور زدن (فرود سقط شده) به سرعت ارتفاع بگیرید.
مرحله 2. ابزارها و کنترل ها را بیاموزید
در هواپیما بنشینید و زمانی را صرف مطالعه هر ساز کنید.
- خودتان را در مورد هر یک از سازها امتحان کنید. شما باید بتوانید هر ساز را در یک نگاه ، حتی در محیط تاریک کابین خلبان ، پیدا کرده و نامگذاری کنید و همچنین اطلاعاتی را که از هر ساز دریافت می کنید ، شرح دهید.
- به اندازه گیری ها نگاه کنید و ببینید آیا می توانید این ساز را توصیف کنید و بدانید که چگونه از قرائت های آن برای تنظیم مسیر پرواز خود استفاده می کنید.
- به شدت توصیه می شود زمان کافی را در هواپیما بگذرانید تا با همه سازها راحت باشید و احساس کنید که آنها را تسلط دارید.
قسمت 3 از 8: آشنایی با ارتباطات و ناوبری هواپیما
مرحله 1. با تجهیزات ارتباطی آشنا شوید
مرحله 2. یک نمودار مقطع حمل و نقل هوایی خریداری کنید
قبل از شروع ، نمودار را در فرودگاه محلی خود ، به صورت آنلاین یا در فروشگاه خلبان خریداری کنید ، سپس نمودار را با دقت مطالعه کنید. فرودگاه محلی خود را بیابید ، با توجه به فرکانس های ارتباطی و ناوبری مورد نیاز فرودگاه خود.
- دفترچه راهنمای رادیو را پیدا کرده و رادیوها را در فرکانس های مورد نیاز برای برقراری ارتباط تنظیم کنید:
- ترتیب زیر نمونه ای از اکثر پروازهای متقابل است.
- ATIS ، سیستم اطلاعات ترمینال خودکار.
- کنترل زمینی فرودگاه
- برج فرودگاه.
- کنترل خروج از فرودگاه
- ایستگاه های خدمات پرواز
- ATC ، کنترل ترافیک هوایی
- کنترل رویکرد فرودگاهی
- فرکانس اضطراری هوانوردی
- فرکانس اضطراری را به حافظه اختصاص دهید ، اما آن را آزمایش نکنید.
- به این فرکانس ها گوش دهید. اگر هنوز خلبان نشده اید ، در مورد آنها صحبت نکنید. با این حال ، اگر شما یک دانشجوی جدید هستید ، می توانید فرکانس کنترل زمین را تنظیم کرده و از Ground Control درخواست رادیو کنید.
- متناوباً ، مربی پرواز شما این اطلاعات را در اختیار شما قرار می دهد. اطمینان حاصل کنید که در مورد هر چیزی که مطمئن نیستید س questionsال کنید.
- تغییر بین فرکانس ها را تمرین کنید. شما باید تعویض فرکانس های مورد نیاز خود را در فرودگاه تمرین کنید تا زمانی که این حالت دوم شود و بتوانید فرکانس ها را به راحتی و به طور طبیعی تغییر دهید و تنظیم کنید.
مرحله 3. VOR (VHF Omni-Directional Range) را بیاموزید
- VOR یک سیستم ناوبری دوگانه که شما را از عزیمت به مقصد دقیق و مطمئن راهنمایی می کند. ناوبری VOR در رویکردهای IFR بسیار مهم است ، اما وقتی دید ضعیف است دیگر تنها گزینه نیست ، GPS جای VOR را گرفته است. در برخی جنبه ها مانند پروازهای VFR و حتی رویکردهای نوع ILS.
- به نمودار مقطعی فرودگاه محلی و یا ایستگاه های VOR نزدیک خود نگاه کنید. اگر دفترچه راهنمای VOR دارید ، باید بتوانید به VOR ها گوش دهید و حتی ابزارهای VOR خود را با مشاهده آنها در صفحه هواپیما از نظر صحت آزمایش کنید.
- متناوباً ، مربی شما نحوه تنظیم ابزارهای VOR و ارائه فرکانس های VOR مورد نیاز را به شما نشان می دهد.
- هنگامی که روی زمین هستید فرکانس VOR فرودگاه محلی خود را تنظیم کنید. برخی روزها ممکن است مفید باشد که مجبور شوید پس از برخاستن به فرودگاه بازگردید زیرا ناگهان با دید ضعیفی روبرو می شوید.
- اکثر فرودگاهها دارای نقطه آزمایش VOR در زمینه به نام رز قطب نما هستند (به نمودار فرودگاه زیر مراجعه کنید). با تاکسی به منطقه آزمایشی "Compass Rose" بروید و VOR های هواپیمای خود را روشن کنید. VOR های شما باید هر کدام 4 درجه از عنوان مورد نیاز باشد.
- بسته به جایی که قصد پرواز دارید ، اما باید بر GPS مسلط شوید.
مرحله 4. GPS (سیستم موقعیت یابی جهانی) را بیاموزید
- GPS یک سیستم ناوبری است که شما را از عزیمت به مقصد به طور دقیق و مطمئن راهنمایی می کند.
- اکنون که سیستم های GPS دارای سیستم افزایش منطقه گسترده (WAAS) هستند ، GPS را به اندازه سیستم های VOR ILS دقیق می کند.
- اکثر هواپیماها در حال حاضر دارای GPS هستند و برخی خلبانان باتجربه حتی دارای GPS دستی هستند. این دسته برای هدایت هواپیما قانونی نیست ، اما هنوز هم گاهی اوقات مفید است.
- GPS را روشن کنید و صفحه ای مشابه GPS خودروی خود خواهید دید. با این حال ، نسخه هواپیما به گونه ای است که احتمالاً باید ساعت های زیادی را صرف کنید تا در برنامه نویسی و تفسیر صفحه GPS واقعاً مهارت داشته باشید (و این باید هدف شما باشد).
مرحله 5. ADF (جهت یاب خودکار) را بیاموزید
- سیستم ADF یک سیستم پشتیبان عالی است که به شما نشان می دهد در کجا از سیستمی استفاده می کنید که به دنبال ایستگاه زمینی ADF محلی یا هرگونه سیگنال رادیویی AM عمومی است و منبع سیگنال را نشان می دهد.
- اگر بپیچید و در جهت سوزن حرکت کنید ، مستقیماً شما را به ایستگاه زمینی می رساند. وقتی بر فراز ایستگاه پرواز می کنید ، متوجه خواهید شد. سوزن 180 درجه تغییر می کند و مستقیماً پشت هواپیما قرار می گیرد.
- این سیستم یک راهنمای ناوبری دقیق و ساده می سازد.
مرحله 6. با فرستنده آشنا شوید
Transponder یک ابزار نصب شده برای ارسال موقعیت هواپیما و ارتفاع به ATC است تا بتواند هواپیمای شما را از نظر ایمنی برای شما و سایر هواپیماها ردیابی کند.
- ATC ممکن است از شما بخواهد که فرستنده خود را روشن کرده و روی "ارسال" (Squawk 1200) (تلفظ Squawk one دو صفر صفر) قرار دهید. 1200 کد فقط یک پرواز عمومی VFR است که در اطراف یا در یک منطقه تمرین تمرین می کند.
- به عنوان مثال ، در صورت خرابی رادیویی در پرواز ، 7600 squawk (تلفظ هفت شش صفر صفر) را فشار دهید تا ATC مشکل شما را بفهمد.
- ATC به شما کد می دهد تا بر اساس نوع پروازی که انجام می دهید ، فرستنده خود را وارد کنید.
- دفترچه راهنمای این فرستنده را مطالعه کرده و سایر روشهای عملکرد دیگر را بیاموزید.
مرحله 7. با DME (تجهیزات اندازه گیری فاصله) آشنا شوید
- فاصله خطوط مستقیم تا مقصد را در مایل های دریایی دقیق اندازه گیری و نمایش می دهد.
- این بیشتر در روشهای فرود مفید است.
مرحله 8. سیستم Marker Beacon را بیاموزید
Marker Beacons یک سیستم چراغ رادیویی سه نور است.
- این یک چراغ چشمک زن روی صفحه شما می دهد ، با صدای بوق (وقتی هواپیمای شما دقیقاً بالای هر یک از نشانگرها است) موقعیت دقیق شما را در نزدیک شدن نهایی به فرودگاه نشان می دهد.
- سه نشانگر نامیده می شود ، بیرونی نشانگر ، میانی نشانگر ، و داخلی نشانگر ، در سه موقعیت فاصله پایین خط مرکزی ILS (سیستم فرود ابزار) قرار داده شده است.
- این سیستم طوری طراحی شده است که هیچ زمانی را از دست ندهد که خلبان مجبور باشد به دنبال ابزار باشد.
مرحله 9. برای جدیدترین موارد در زمینه امنیت ناوبری آماده شوید
- ADS-B یا (نظارت خودکار وابسته-پخش) سنگ بنای مدرن سازی ترافیک هوایی نسل بعدی است.
- به زودی توسط FAA برای تمام هواپیماهایی که در حریم هوایی کار می کنند و اکنون نیاز به فرستنده حالت C دارند ، باید مجهز به ADS-B باشد.
- این سیستم جدید ، هنگامی که به درستی نصب و راه اندازی شود ، به خلبان اجازه می دهد تا ببیند و دیده شود و از همه هواپیماهای دیگر در مجاورت اجتناب کند.
- علاوه بر تردد هواپیما ، خدمات پرواز و اطلاعات آب و هوا نیز می تواند به خلبان ارائه شود.
قسمت 4 از 8: تکمیل مراحل قبل از پرواز
مرحله 1. بازرسی قبل از پرواز را انجام دهید
قبل از برخاستن از هواپیما ، انجام معاینه اطراف ضروری است. این یک بازرسی بصری از هواپیما است تا اطمینان حاصل شود که قطعات هواپیما در وضعیت خوبی هستند. مربی شما باید یک چک لیست دقیق تر و مفیدتر را در اختیار شما قرار دهد ، نه فقط برای دور برگشت ، بلکه برای تمام مراحل خاص هواپیما که سایر مراحل پرواز را پوشش می دهد.
مرحله 2. یک راه حل کامل را تکمیل کنید
" لیست چک قبل از پرواز را در دفترچه راهنمای هواپیما یا یکی از مربیان خود تهیه کنید. مهمترین اقلام مورد نیاز در چک لیست قبل از پرواز ذکر شده است. برخی عبارتند از:
- سطوح کنترل را بررسی کنید. هر گونه قفل کنترلی را بردارید و مطمئن شوید که بادکنک ها ، فلپ ها و سکان شما آزادانه و روان حرکت می کنند.
- مخازن سوخت و روغن خود را بصری بررسی کنید. مطمئن شوید که آنها در سطوح مشخص پر شده اند. برای بررسی سطح سوخت ، به یک میله اندازه گیری سوخت تمیز نیاز دارید. برای بررسی روغن ، یک میله چسب در محفظه موتور وجود دارد.
- آلودگی های سوخت را بررسی کنید. این کار با تخلیه مقدار کمی سوخت در یک ظرف شیشه ای خاص و جستجوی آب یا خاک در سوخت انجام می شود. مربی شما باید به شما نشان دهد چگونه. اگر نه ، بپرسید.
- به دنبال لکه ها ، ضربه ها و هر نوع آسیب دیگر بدن باشید. این نقص های کوچک ممکن است مانع از پرواز هواپیمای شما شود ، به خصوص اگر سرنشین آن به خطر بیفتد. همیشه لوازم جانبی را قبل از روشن شدن موتور بررسی کنید. و اطمینان حاصل کنید که در اطراف لوازم هواپیما احتیاط کنید. - در صورت وجود مشکلات الکتریکی در هواپیما ، پروانه می تواند به طور غیرمنتظره بچرخد و باعث صدمه شدید شود.
مرحله 3. وزن و ترازنامه را پر کنید
محاسبه وزن و تعادل به شما کمک می کند تا اطمینان حاصل کنید که خارج از قابلیت های هواپیما پرواز نمی کنید.
- اگر به دلیل داشتن وزن اضافی در هواپیما نیاز به تکمیل وزن و ترازنامه دارید ، مربی شما نحوه کار را به شما نشان می دهد.
- اگر فقط شما و مربی خود در هواپیما هستید و تأیید می کنید که هیچ وزن اضافی در هواپیما وجود ندارد ، به طور معمول مجبور نیستید وزن و ترازنامه را تکمیل کنید.
مرحله 4. هواپیما را برای پرواز آماده کنید
با مربی خود برای آماده سازی کابین خلبان برای پرواز همکاری کنید. مربی شما نحوه آماده سازی هواپیما را به شما نشان می دهد.
- یک روش طولانی برای آماده سازی منطقه خلبان هواپیما و آماده شدن برای راه اندازی موتور وجود دارد.
- با این روش وقت بگذارید و مطمئن شوید که چیزی را از دست ندهید.
- روشهای زیر فقط تقریبی از آنچه مربی شما از شما می خواهد انجام دهید. این به شما نشان می دهد که چه انتظاری دارید ، اما دستورالعمل های مربی خود را دنبال کنید.
قسمت 5 از 8: اخذ مجوز تاکسی و عزیمت
مرحله 1. برای تاکسی مجوز بگیرید
پس از راه اندازی و راه اندازی هواپیما ، چراغ های بارق خود را روشن کنید.
- اکنون می توانید مجوز خروج از تاکسی را دریافت کنید.
- هر زمان که در حال حرکت هستید ، چراغ های تاکسی خود را نیز روشن کنید.
مرحله 2. با کنترل زمین تماس بگیرید و برای خروج از تاکسی درخواست ترخیص کنید
- باند و جهت را مشخص کنید. به عنوان مثال ، در باند 20R (تلفظ دو صفر در سمت راست) یا هر جهت و باندی که برای عزیمت ترجیح می دهید ، حرکت جنوبی را درخواست کنید.
- به ترخیص کالا گوش دهید و آن را بنویسید. همه خلبانان ملزم به خواندن همه مجوزها به زمین یا هرگونه دستورالعمل داده شده در تمام مراحل پرواز هستند.
- مسیری را که به شما داده شده است دقیقاً همانطور که گفته شده دنبال کنید. تا زمانی که به طور خاص با کنترل زمین به شما گفته نشده است از هیچ باندی عبور نکنید. همیشه متوقف شوید و اگر مطمئن نیستید بپرسید.
- در صورت توقف موتور برای روشن شدن ، به کنترل زمین اطلاع دهید.
- موتور را طبق دستورالعمل هواپیمای خود (یا توسط مربی خود) روشن کنید.
- با زمین تماس بگیرید و درخواست مجوز کنید تا با تاکسی به باند اختصاصی بروید.
- تاکسی را تا علامت Hold Position ادامه دهید و در آنجا توقف کنید (اجازه ندهید هواپیمای شما بر روی یا قسمتی از علامت های Hold Position قرار گیرد.
مرحله 3. دستورالعمل های برج کنترل را برای بلند شدن دریافت کنید
- اگر Tower می گوید "صف و صبر کن" ، این بدان معناست که پشت هر هواپیمایی که پیش روی شماست صف آرایی کنید. اگر هیچ هواپیمایی در مقابل شما نیست ، ممکن است وارد باند شوید ، اما برای آخرین دستور "برای پرواز بلند شده" از برج آنجا بمانید ، سپس آن را بخوانید.
- دستور به صف بگیرید و منتظر بمانید (و حفظ موقعیت علامت) مهمترین دستورالعمل در حمل و نقل هوایی است و باید برای همه خلبانان کاملاً درک شود. اگر شک دارید ، متوقف شوید و بپرسید.
مرحله 4. وقتی در باند هستید ، همیشه چراغ های بارق ، چراغ های فرود و چراغ های Nav را روشن کنید
سپس قدرت را اعمال کرده و پس از بررسی هر گونه هواپیمای دیگر در نزدیک شدن نهایی یا یک هواپیما یا وسیله نقلیه در باند بروید.
قسمت 6 از 8: اجرای مرحله برخاست
مرحله 1. شروع به پرواز خود را شروع کنید
- دکمه مخلوط سوخت را به طور کامل به داخل فشار داده و گاز را تا دریچه گاز کامل پیش ببرید. با افزایش سرعت هواپیما ، آن را به سمت چپ می کشد و برای ماندن در خط مرکزی باند ، باید سکان کمی راست اضافه کنید.
- هنگامی که سرعت شما به 55 گره رسید ، به آرامی روی یوک بکشید. این امر باعث می شود هواپیما به آرامی از باند خارج شود.
- هنگامی که هواپیما به 70 تا 80 گره می رسد ، این سرعت را در طول صعود حفظ کنید. بالها را در سطح ثابت نگه دارید و فقط چند درجه صعود را نشان دهید. در عین حال ، برای حفظ 70 تا 80 گره (سرعت صعود مورد نیاز برای یک سسنا 172) ، در صورت نیاز به نگه داشتن یوغ ادامه دهید.
- دور خروجی را بچرخانید در ارتفاع حدود 150 فوت (150 متری) ارتفاع ، پیچ خروجی مورد نیاز خود را انجام دهید. اکثر فرودگاهها برای خروج از منطقه فرودگاه باید 45 درجه بپیچند (یا ممکن است درخواست خروج مستقیم داشته باشید).
- با استفاده از توپ سوزن (هماهنگ کننده دور) در پرواز هماهنگ بمانید. این سنج دارای یک هواپیمای کوچک با خط تراز و یک توپ سیاه است که در امتداد خط به جلو و عقب می چرخد. با تنظیم سکان ، توپ سیاه را در مرکز نگه دارید تا دور شما صاف (هماهنگ) شود. خلبانان می گویند پا روی توپ بگذارید تا بدانید کدام پدال سکان را روی مرکز پا بگذارید و یک چرخش هماهنگ را حفظ کنید.
- توجه داشته باشید که آیلرها زاویه بانک را کنترل می کنند و در کنار سکان کار می کنند. هنگام چرخاندن ، سکان و میلرون را با مرکز چرخش و ساقه متمرکز کنید.
مرحله 2. پرواز ثابت را حفظ کنید
سطح پرواز را تنظیم کرده و راه اندازی کنید. در این مرحله ، Departure Control ممکن است از شما بخواهد که فرستنده خود را روشن کرده و آن را روی "ارسال" (Squawk 1200) (تلفظ Squawk یک دو صفر صفر) قرار دهید. Transponder یک ابزار نصب شده بر روی صفحه برای ارسال موقعیت هواپیما و ارتفاع به ATC است تا بتوانند هواپیمای شما را از نظر ایمنی برای شما و سایر هواپیماها ردیابی کنند.
- سرعت خود را حفظ کنید. هر هواپیما دارای یک موتور قدرت تنظیم شده برای مرحله کروز پرواز است. هنگامی که به ارتفاع مورد نظر خود رسیدید ، قدرت کروز باید بین 2100 دور در دقیقه و 2900 دور در دقیقه تنظیم شود.
- FAA ایجاب می کند که همه خلبانان باید ارتفاع حداقل 500 فوت بالاتر از بلندترین جسم را در فاصله 2000 فوت افقی حفظ کنند. به عبارت دیگر ، همیشه در حدود 1000 فوت AGL نگه دارید.
- در این مرحله برخی از خلبانان خلبان اتوماتیک را راه اندازی کرده و استراحت می کنند ، اما بیشتر ترجیح می دهند با هواپیما پرواز کنند. در هر صورت ، Auto Pilot یک ابزار بسیار ارزشمند است و بارها به کار خواهد آمد. حتی ممکن است زندگی را نجات دهد ، بنابراین برای مطالعه و یادگیری نحوه عملکرد آن برای نیازهای آینده وقت بگذارید.
- در صورت عدم استفاده از خلبان خودکار ، از تریم عمودی برای حفظ ارتفاع مورد نظر خود برای پرواز استفاده کنید.
- در این هواپیما به ندرت نیاز به استفاده از تریم آیلرون (پیچ) خواهید داشت. اما بررسی کنید که تریم aileron روی صفر تنظیم شده است.
قسمت 7 از 8: پاکسازی برای فرود و فرود
مرحله 1. با استفاده از رادیو ارتباطی اجازه فرود دهید
- بخش مهمی از پرواز ، ارتباط با ATC (کنترل ترافیک هوایی) ، کنترل رویکرد و برج (به این ترتیب) ، در حین نزدیک شدن و فرود است.
- می توانید فرکانس های صحیح را در نمودار مقطعی خود بیابید. یا در نمودار رویکردی که در بالا نشان داده شده است.
- ATC ممکن است شما را از ترافیک هوایی در منطقه شما مطلع کند. AIM (دفترچه راهنمای اطلاعات نیروی هوایی) از FAA می خواهد که اگر ترافیک را مشاهده می کنید با گفتن "Traffic in Sight" یا اگر اینگونه نیست "بدون تماس" پاسخ دهید. حتماً سریع جواب دهید.
- برج چیزی شبیه به این را به شما می گوید: گزارش ورود به سمت پایین جهت باند 25L (تلفظ دو پنج چپ) ، بنابراین هواپیمای خود را طوری تنظیم کنید که به زاویه مورد انتظار 45 درجه به باند 25L نزدیک شوید ، به طوری که در حدود 500 فوت وارد منطقه فرودگاه شوید.. (150 متر) بالاتر از باند فرود. اگر به باند فرود 30 (که سه صفر تلفظ می شود) مجوز داده شود ، این همیشه یک رویکرد مستقیم خواهد بود. (نمودار فرودگاه را در بالا ببینید.)
- اعداد باند به عنوان قطب نمای باند اشاره دارد. حروف R & L به باند چپ و راست ، هنگامی که باند موازی وجود دارد اشاره می کند (همانطور که در بالا نشان داده شده است).
- روشی به نام LAHSO (Land and Hold short) وجود دارد. این امر مستلزم این است که شما در برخی از باند های فرودگاهی فرود بیایید اما علامت LAHSO را در محل عبور باند جلو کوتاه نگه دارید. اگر احساس می کنید نمی توانید این روش را اداره کنید ، به برج بگویید و باند دیگری بگیرید. فرودگاه فوق چنین روشی را دارد.
- همچنین به نمودار آوایی هوانوردی در زیر مراجعه کنید. این نمودار را حفظ کنید ، همیشه باید آنها را بدانید که PIC (خلبان در فرمان) هستید.
مرحله 2. سرعت هوا را کاهش دهید
برای این کار ، با عقب کشیدن گاز ، قدرت را کاهش دهید ، اما هنوز فلپ ها را باز نکنید. فقط زمانی که به نقطه ورود خود رسیدید فلپ ها را پایین بیاورید. باز هم ، هنگامی که سرعت هوا بیش از حد است ، فلپ ها را پایین نیاورید. این کار را فقط زمانی انجام دهید که سرعت هوا در قوس سفید در ابزار سرعت هوا باشد.
- سرعت هوا و میزان فرود را با ترکیبی از یوغ ، قدرت و فلپ ها پایین بیاورید. سرعت خود را در 80 گره با سرعت فرود 500 فوت/دقیقه حفظ کنید. (150 متر در دقیقه) تا رسیدن به حدود 1000 فوت. AGL. اگر ترجیح می دهید ، یا بعداً هنگام فرود ، می توانید دریچه گاز را به حالت آماده به کار کاهش دهید. تا زمانی که سرعت خود را در 60 تا 70 گره حفظ کرده و آن سرعت را تا رسیدن به حدود 3 فوت (3 متر) بالاتر از باند حفظ کنید. (این را با تمرین یاد خواهید گرفت.)
- گاز را در حالت آماده به کار بررسی کنید و با عقب کشیدن یوغ بینی را به آرامی بالا بیاورید. سعی کنید هواپیما را در فاصله دو پا از باند نگه دارید تا دو چرخ اصلی به هم برخورد کنند. چرخ بینی را از روی زمین نگه دارید. به خودی خود ، ایمن تر به زمین می نشیند.
- هنگامی که چرخ بینی به پایین لمس کرد ، ترمزهای منطقی انجام دهید. این امر باعث خروج سریع هواپیما از باند می شود.
- هرگز روی باند هواپیما متوقف نشوید ، مگر اینکه توسط Tower یا Ground Control گفته شود.
- با استفاده از شیب خاموش مشخص شده توسط برج در اسرع وقت خارج شوید. علامت گذاری محدوده Runway Boundary را در مسیر تاکسی روبروی خود مشاهده خواهید کرد. تاکسی را به سرعت از این خط عبور دهید تا جایی که دم هواپیمای شما نیز از خطوط عبور کرده است. در این مرحله ، متوقف شده و با Ground Control تماس بگیرید تا از تاکسی خود به محل پارکینگ تاکسی بگیرید. دستورالعمل ها را بخوانید (مثل همیشه) و دستورالعمل ها را برای بازگشت به محل پارک دنبال کنید.
مرحله 3. مدیریت رویکردهای شبانه را تمرین کنید
- رویکردهای باند در شب ، به دلایل ایمنی ، بسیاری از شاخص های مفید را در مورد منطقه نزدیک شدن به باند به شما نشان می دهد.
- ردیف چراغ ها در انتهای باند RAIL (چراغ های شاخص تراز باند) نامیده می شوند.
- همچنین توجه داشته باشید که علائم باند و چراغ های جانبی سفید هستند ، چراغ های مسیر ، اما همیشه آبی هستند.
قسمت 8 از 8: یادگیری کدهای مدیریت فرودگاه و پرواز
مرحله 1. آواشناسی هوانوردی را بیاموزید و به خاطر بسپارید
این آواشناسی را تمرین کنید ، به طور مداوم و در یک لحظه به آنها نیاز خواهید داشت.
- ATC و سایر ایستگاه های خدمات پرواز هوانوردی همیشه از این صدا استفاده می کنند.
-
دست خودت نباش
A آلفا است
B براوو است
سی چارلی است
D دلتا است
E اکو است
F Foxtrot است
G گلف است
H هتل است
من هند هستم
جی ژولیت است
K کیلو است
ام مایک است
N نوامبر است
O اسکار است
P باباست
Q کبک است
R رومئو است
S سیرا است
T تانگو است
U یکنواخت است
V ویکتور است
W ویسکی است
X X-Ray است
Y یانکی است
Z زولو است.
پرواز با سسنا مرحله 28 مرحله 2. علائم باند را مطالعه کنید
علائم باند بسیار مهم هستند ، همه خلبانان باید معنی آنها را بیاموزند.
- علائم باند نشان داده شده در بالا نشان می دهد که شما در تاکسی وی آلفا هستید و به سمت باند 21 (تلفظ ، باند دو یک) حرکت می کنید. یک علامت نگهدارنده ILS (Instrument Landing System) وجود دارد و فراتر از آن یک علامت نگه داشتن باند فرود است.
- شما باید بر روی هر دو تابلو نگهدارنده (مگر اینکه قبلاً پاک شده باشد) متوقف شوید تا اجازه ادامه باند 21 را دریافت کنید. (به یاد داشته باشید ، قبل از ورود به هر باند باید دستور "Line-up-and wait" را دریافت کنید).
- اگر شک دارید ، متوقف شوید و بپرسید با هر کسی که در تماس رادیویی هستید
نکات
-
می توانید اطلاعات زیادی در مورد پرواز با هواپیما بیاموزید و همچنین با انجام مراحل زیر مجوز خلبانی را بدون صرف هزینه آسان کنید.
- چگونه می توان آموزش آنلاین رایگان خلبانان را با FAA Safety.gov شروع کرد
- چگونه می توان آموزش خلبان رایگان را به صورت آنلاین با AOPA.org شروع کرد
- وقتی برای رتبه بندی چند موتوره خود آماده شدید ، نحوه پرواز با Cessna 310 را امتحان کنید.
-
برخی از الزامات FAA برای اخذ مجوز خلبانی شما.
- حداقل 40 ساعت از کل پرواز (معمولاً 50 ساعت نیاز است).
- 20 ساعت با مربی پرواز واجد شرایط
- 10 ساعت پرواز انفرادی.
- 3 ساعت عبور از فرودگاه به فرودگاه های دیگر.
- 3 ساعت پرواز شبانه. یک پرواز بیش از 100 نانومتر (مایل دریایی).
- 5 ساعت عبور از کشور. یک پرواز در مسافت کلی 150 نانومتر با توقف سوخت.
- پرواز 3 ساعته با ابزار در هواپیما
- اینها تنها بخشی از نیازهای کامل هستند.
