نوشتن آدرس وب و رفتن به یک سایت خاص آسان است! شما باید نوار آدرس سفید و بلند را در بالای صفحه پیدا کنید ، سپس آدرس خود را در آن نوار وارد کنید. برای رفتن مستقیم به وب سایت ↵ Enter را بزنید. مطمئن شوید که آدرس را درست وارد کرده اید! فرم ها و ترفندهای خاصی را که ممکن است به شما در درک بهتر نحوه حرکت در اینترنت کمک کند ، بخوانید.
مراحل
روش 1 از 3: استفاده از نوار آدرس
مرحله 1. نوار آدرس را پیدا کنید
این معمولاً یک نوار سفید بلند در بالای پنجره مرورگر شما است. آدرس وب را در این نوار وارد می کنید (با فرم صحیح) ، سپس برای بازدید از وب سایت ↵ Enter را بزنید.
مرحله 2. مطمئن شوید که در نوار جستجو تایپ نمی کنید
نوار جستجو معمولاً با نشان موتور جستجو (گوگل ، بینگ و …) و نماد ذره بین مشخص می شود. اگر آدرس را در نوار جستجو وارد کنید ، می توانید وب سایت را پیدا کنید - اما کمی بیشتر طول می کشد.
اگر صفحه ای که بعد از وارد کردن آدرس به آن می روید یک موتور جستجو است ، ممکن است در نوار جستجو تایپ کنید یا ممکن است در رایانه خود نرم افزارهای جاسوسی داشته باشید
مرحله 3. روی فضای سفید داخل نوار آدرس کلیک کنید
از کلید acks Backspace برای حذف کلمات دیگری که قبلاً نوار آدرس را پر کرده اند ، استفاده کنید. اگر نوار روشن است ، باید یک خط عمودی چشمک زن را مشاهده کنید: این به شما نشان می دهد که کلماتی که تایپ می کنید در کجا ظاهر می شود.
روش 2 از 3: تایپ آدرس اصلی
مرحله 1. آدرس وب خود را در نوار آدرس وارد کنید
آدرس وب اغلب URL نامیده می شود: مخفف Uniform Resource Locator. نشانی اینترنتی (یا آدرس وب) اشاره به یک صفحه خاص یا "منبع" در میان وب گسترده و به هم پیوسته اینترنت است. URL دارای دو بخش اصلی است: شناسه پروتکل و نام منبع. شناسه پروتکل و نام منبع با یک کولون و دو خط افقی جلو از هم جدا می شوند.
- شناسه پروتکل: اولین قسمت آدرس اینترنتی شناسه پروتکل نامیده می شود. این نشان می دهد که از چه پروتکلی استفاده کنید. برای نشانی اینترنتی https://example.com ، شناسه پروتکل است http.
- نام منبع: قسمت دوم URL آدرس منبع نامیده می شود. آدرس IP یا نام دامنه ای که منبع در آن قرار دارد را مشخص می کند. برای نشانی اینترنتی https://example.com ، نام منبع است example.com.
مرحله 2. مایل نیستید شناسه پروتکل را تایپ کنید مگر اینکه نیاز به دسترسی به یک سایت رمزگذاری شده داشته باشید
نیازی به تایپ پروتکل ندارید مگر اینکه بخواهید از پروتکلی غیر از پیش فرض استفاده کنید. http: برای اکثر صفحات پیش فرض است ، اما صفحاتی مانند فرم ها یا ورودها باید دارای https باشند: این بدان معناست که اطلاعات رمزگذاری شده و از رهگیری اطلاعات جلوگیری می کند.
- مرورگر شما ممکن است پروتکل را در آدرس اینترنتی نشان ندهد. علامت قفل را بررسی کنید تا نشان دهد که صفحه https:// امن است. به هشدارهایی که ممکن است مرورگر شما در مورد گواهی امنیت صفحه داشته باشد ، توجه کنید.
- در روزهای اولیه اینترنت ، کاربران باید هر بار که می خواستند از یک صفحه وب خاص بازدید کنند ، شناسه پروتکل را تایپ کنند. این دیگر لازم نیست.
مرحله 3. زیر دامنه را تایپ کنید:
www. www در واقع فقط زیر دامنه پیش فرض صفحات وب است و نیازی به درج در آدرس اینترنتی آن نیست. با این حال ، ممکن است سایت ها دارای زیر دامنه های دیگری به غیر از www باشند ، مانند video.google.com. اگر زیر دامنه بخشی از url است ، مطمئن شوید
مرحله 4. نام دامنه را وارد کنید. example.com یک نام دامنه است ، و پس از آن دامنه سطح دوم ،.com. این حداقل چیزی است که معمولاً برای دسترسی به یک وب سایت نیاز دارید. مطمئن شوید که همه چیز را دقیقا درست نوشته اید و مطمئن شوید که از دامنه سطح دوم صحیح استفاده می کنید.
- برخی از دامنه های سطح دوم مختص مکانها یا صنایع خاصی هستند. به عنوان مثال ،.ca برای وب سایت های کانادایی و.gov برای وب سایت های دولتی محفوظ است.
- اگر نام دامنه را وارد می کنید ، اما سایت نشان داده نمی شود ، ممکن است دامنه اشتباهی را امتحان کنید. املا را بررسی کنید و مطمئن شوید که در حال تایپ درست مطلب هستید. اگر هنوز صفحه نمایش داده نمی شود ، ممکن است سایت از کار افتاده باشد.
روش 3 از 3: وارد کردن آدرس های طولانی تر
مرحله 1. مسیر فایل را برای رفتن به یک صفحه خاص در سایت وارد کنید
اگر می خواهید مستقیماً به صفحه خاصی در وب سایت بروید ، باید مسیر فایل را وارد کنید. مسیر فایل همیشه از "/" پیروی می کند. "/" در URL نشان دهنده یک زیرمجموعه در وب سایت است. هر "/" نشان می دهد که شما یک درجه از عمق سایت پایین می آیید. مسیر فایل با نام فایل و گاهی پسوند فایل "example.com/subdirectory/filename.html" دنبال می شود.
اکثر نشانی های وب نیازی به پسوند فایل ندارند - به طور خودکار پر می شود. با این حال ، اغلب لازم است که شامل شود. مطمئن شوید که مسیر صحیح فایل را وارد می کنید ، زیرا /page.php و /page.html فایلهای کاملاً جداگانه هستند
مرحله 2. در صورت امکان از عملکرد Copy رایانه استفاده کنید
هنگام کپی کردن زنجیره های طولانی از کاراکترها در کادر آدرس با دست ، احتمال اینکه اشتباه کنید بیشتر است. اگر به متن آدرس وب دسترسی دارید ، کافی است آن را کپی کرده و در نوار آدرس بچسبانید.
مرحله 3. پارامترها و لنگرها را درک کنید
ممکن است در نوار آدرس نویسه های عجیبی ظاهر شود:؟ ، #و سری اعداد. شما نیازی به نگرانی در مورد اینها ندارید ، مگر در مواردی که باید زنجیره های ارقام را برای دسترسی به برخی سایت های خاص کپی کنید.
- آ "؟" با اعداد/حروف زیر url پارامتر نامیده می شود. پارامترها به طور خودکار ایجاد می شوند و نیازی به تایپ ندارند.
- "#" به دنبال حروف/اعداد لنگر نامیده می شود. گاهی اوقات وب سایت ها نقاط خاصی را در صفحه مشخص می کنند که به شما امکان می دهد مستقیماً به مکان خاصی از صفحه بروید. صفحه به طور خودکار به محلی که لنگر در آن پیدا شده است ، حرکت می کند.
ویدئو - با استفاده از این سرویس ، ممکن است برخی از اطلاعات با YouTube به اشتراک گذاشته شود
نکات
- همه دامنه ها دارای وب نیستند که فقط در "domain.com" پاسخ می دهند. ممکن است لازم باشد www را در مقابل نام دامنه ، به عنوان مثال: www.wikihow.com اضافه کنید.
- اگر به چیزی فکر نمی کنید ، به www.google.com بروید و دسته ای از وب سایت ها مانند "وب سایت های مد" یا "wikiHow" را جستجو کنید. اگر به اطراف نگاه کنید ، می توانید وب سایت های سرگرم کننده زیادی پیدا کنید!
