در سال های اخیر ، دوچرخه سواری به عنوان یک ورزش محبوب در حال بازگشت است. از جوانب مثبت دوچرخه سواری در میدان های شهر گرفته تا بچه کوچکی که در محله سوار می شود ، دوچرخه سواری به سرعت در مکان های غیر منتظره ظاهر شده است. و اجتناب ناپذیر بود که آن را به آخرین مرز-احساس خارج از جاده unicycling (ORU) حرکت می کند. اگر می خواهید بدون دوچرخه از سطح آسفالت شده حرکت کنید ، این مقاله به شما کمک می کند تا در دوچرخه سواری خارج از جاده ، یک ورزش چالش برانگیز ، تعادل و قدرت شروع کنید.
این مقاله نکاتی را در مورد دوچرخه سواری در خارج از جاده ارائه می دهد. فرض بر این است که شما از اصول اولیه دوچرخه سواری آگاه هستید. توجه داشته باشید که دوچرخه سواری خارج از جاده با نام دوچرخه سواری کوهستانی (MUni) یا بدون دوچرخه سواری در زمین های ناهموار نیز شناخته می شود.
مراحل
مرحله 1. درک کنید که چه چیزی درگیر است
دوچرخه سواری خارج از جاده به معنای پیاده شدن از مناطق آسفالته و جاده های سطح دار و برخورد با مسیرهای خاکی یا سنگی است. اگر نمی خواهید از خانه دور شوید ، می توانید از پارک ها و مسیرهای پیاده روی محلی استفاده کنید. از طرف دیگر ، می توانید چادر ، یک کوله پشتی ، دوچرخه خود را ببندید و برای یک تجربه واقعی دورافتاده به کشور بروید.
- قدرت و تعادل اصلی برای دوچرخه سواری خوب ، در همه سطوح ضروری است. شما باید قوی ، چابک و حس تعادل خوبی داشته باشید.
- این واقعاً ایده خوبی است که سعی کنید در کارگاهی که توسط متخصصان در دوچرخه سواری خارج از جاده برگزار می شود شرکت کنید. آنها قادر خواهند بود تکنیک شما (یا فقدان آن) را زیر نظر داشته باشند و شما را مستقیماً تنظیم کنند. برای دوره های احتمالی آخر هفته به دنبال باشگاه ها ، گروه ها یا تیم های دانشگاهی محلی باشید.
مرحله 2. مطمئن شوید که یک دوچرخه مناسب خارج از جاده دارید
دوچرخه های آفرود یا دوچرخه های کوهستانی با پسرعموهای شهرشان متفاوت است. دوچرخه های آفرود دارای لاستیک های مشابه دوچرخه های کوهستانی (بزرگتر و دست نخورده) هستند و توانایی کنترل هر زمینی را دارند. علاوه بر این ، دوچرخه های خارج از جاده دارای زین های سفت تر ، قطب های سبک تر و بزرگتر و قاب های ناهموار هستند. ویژگیهای احتمالی دیگری نیز وجود دارد (مانند ترمزهای رینگ) ، که خرده فروش شما می تواند شما را متقاعد کند که باید هزینه آن را بپردازید.
حتی قبل از شروع تمام تجهیزات ایمنی را با هم جمع کنید. همیشه از کلاه ایمنی ، لنت های آرنج و محافظ ساق پا استفاده کنید
مرحله 3. آسان شروع کنید ، به آرامی شروع کنید
زمین های ناهموار در دوچرخه به اندازه کافی سخت است. در یک دوچرخه ، ابتدا احساس چالش می کند ، بنابراین انتظار داشته باشید پیشرفت کندی داشته باشید. یک رویکرد خوب برای اولین بار خارج شدن از جاده این است که چمن را امتحان کنید ، و سپس به تدریج به زمین های با بافت سخت تر بروید.
ابتدا روی چمن تمرین کنید. این دستگاه مقاومت و برخی برآمدگی ها را برای شما عادت می دهد تا از مناطق آسفالت شده عادت کنید. و اگر زمین بخورید ، معمولاً با استخوان های شما مهربان است
مرحله 4. به دنبال مسیرهای پیاده روی در منطقه خود باشید
در این مرحله ، خوب است که در نزدیکی خانه بمانید زیرا از فرصتی برای تمیز کردن خانه و انرژی مجدد در راحتی قدردانی می کنید. تعدادی از کشورها ، مانند ایالات متحده آمریکا ، کانادا و نیوزلند ، فهرست آنلاین مسیرهای مناسب برای دوچرخه سواری خارج از جاده یا کوهستان دارند. زمین های خارج از جاده می تواند از مسیرهای خاکی ، مسیرهای پیاده روی ، مسیرهای آتش نشانی ، مسیرهای دوچرخه سواری کوهستان ، تا مسیرهایی که توسط حیواناتی مانند گوزن ، بز یا گوسفند ساخته می شود ، متغیر باشد.
- ابتدا مسیرهای خاکی مسطح را پیدا کنید. سعی کنید یکی را پیدا کنید که هیچ برآمدگی سنگی یا چاله ای نداشته باشد. برای شروع هموارتر ، بهتر است. ایده این است که در این مرحله به سادگی با احساس دوچرخه سواری بر روی خاک و برآمدگی های کوچک عادت کنید. تا آنجا که می توانید مستقیم حرکت کنید ، تا آنجا که نیاز دارید آرام آرام حرکت کنید.
- پیشرفت در مسیر پر پیچ و خم ، سنگریزه یا صخره های کوچک.
- در همه حال تمرکز کنید. یاد بگیرید که مسیر را همانطور که پیش می آید بخوانید تا بدانید از چه چیزی باید اجتناب کنید - این با تمرین و تجربه همراه است.
مرحله 5. هنگام یادگیری سوار شدن بر روی هر بافت جدید ، یک دست خود را زیر صندلی محکم نگه دارید
این می تواند به شما کمک کند کمی بیشتر روی روند کار کنترل کنید و همچنین به شما کمک می کند تا نیروی بیشتری روی پدال جلو وارد کنید. پشت خود را حدود نیم اینچ تا یک اینچ از صندلی دور نگه دارید.
تمرین را تا زمانی ادامه دهید که نه تنها نتوانید در زمین های ناهموار دوچرخه سواری کنید ، بلکه احساس اطمینان کنید که می توانید از ناهنجاری ها عبور کنید ، به جای اینکه از راه دور بریزید
مرحله 6. هنگامی که مطمئن شدید که می توانید سوار شوید و در یک مسیر صخره ای صخره ای سوار شوید و بهبود یابید ، آنگاه آماده مقابله با شیب ها و افت ها هستید
اینها خطرات خاص خود را برای دوچرخه سواران تازه کار خارج از جاده به همراه دارد.
- برای شروع به دنبال تپه های کم ارتفاع و شیب ملایم باشید. همانطور که برای اولین بار که زمین های ناهموار را امتحان می کنید ، سعی کنید برای شروع یک شیب صاف پیدا کنید.
- با سرعت های مختلف از تپه بالا بروید. آهسته شروع کنید ، سپس به تدریج سرعت خود را افزایش دهید تا زمانی که از بالا رفتن سریع از تپه راحت باشید. هنگام صعود ، صندلی را بالا بکشید ، زیرا این امر باعث افزایش قدرت صعود می شود - ممکن است لازم باشد تمرین را ادامه دهید تا با اعتماد به نفس تنها از یک بازو برای تعادل استفاده کنید.
- به تدریج شیب شیب ها را افزایش داده و سرعت های مختلف را امتحان کنید. توجه داشته باشید که هنگام بالا رفتن از تپه های تندتر ، پریدن اسم حیوان دست اموز می تواند منبع کمک باشد.
- تمرین کاهش می یابد. این کار به سختی از سربالایی سخت نیست اما سرعت بدان معناست که احتمال سقوط از راه طولانی تر و صدمه زدن به خود به میزان قابل توجهی وجود دارد. همچنین ، رفتن به سراشیبی نیاز به قدرت زیادی در پاها و چنگ زدن شما دارد ، تا سرعت دوچرخه کاهش یابد.
- هنگام سرازیری صندلی را نگه دارید. شما باید بتوانید صندلی را به اندازه کافی بالا بکشید تا فشار پدال به عقب وارد شود تا سرعت شما کاهش یابد. همانطور که در مورد دوچرخه ، رانندگی در سرازیری به آرامی بسیار دشوارتر از سرعت زیاد است. زانوها را به سمت داخل خم کنید زیرا به شما این امکان را می دهد که پاهایتان را به هم فشار داده و به صندلی فشار وارد کنید.
- هنگام سوار شدن در سرازیری ، پای خود را روی پدال ها متمرکز کنید ، زیرا برآمدگی ها می توانند پاهای شما را به سمت پایین پرتاب کنند. ایده خوبی است که یک پا سواری را تمرین کنید تا در صورت دور شدن یک پا به تعادل مورد نیاز عادت کنید.
- باز هم ، مهارت های پریدن اسم حیوان دست اموز می تواند کمک کننده باشد ، یا از تکنیک "بازگشت به عقب" در زمین های تندتر و لغزنده استفاده کنید. پس از تسلط بر سرازیری ، آماده ورود به مسابقات چالشی MUni هستید!
- اگر بیش از حد شیب دار است ، پیاده شوید و راه بروید تا دوباره احساس اطمینان کنید. این بهتر از تصادف است.
مرحله 7. به تمرین خود ادامه دهید
مانند هر نوع یادگیری ، تمرین ضروری است - هیچ مقاله ای ، هیچ معلم ، هیچ نظریه ای نمی تواند حافظه ماهیچه ای را به شما آموزش دهد. شما فقط باید به آنجا بروید و با گذراندن آن ، بارها و بارها یاد بگیرید.
وقتی از اعتماد به نفس بالایی برخوردار هستید ، دوست دوچرخه سواری خود را به مسابقه برسانید. این می تواند یک آزمایش عالی برای قدرت و توانایی باشد وقتی برای آن آماده باشید زیرا به هیچ وجه نمی خواهید آن دوچرخه کوهستانی شما را شکست دهد
نکات
- سعی کنید با یک دوست یاد بگیرید ، یا حداقل کسی را در اطراف خود داشته باشید که در صورت خرابی مشکلات به شما کمک کند.
- این یک روش فوق العاده برای تناسب اندام و تقویت قدرت است. همچنین بهانه خوبی برای پیوند با دوستان برای تعطیلات آخر هفته است.
- شرکت در رویدادهای تک چرخه کوهستانی که در کشور شما برگزار می شود را در نظر بگیرید. شما با بسیاری از علاقه مندان دیگر ملاقات خواهید کرد و همچنین شانس انتخاب نکات عالی و حتی ورود به چالش ها را خواهید داشت.
- وقتی واقعاً خوب هستید ، سعی کنید در مسیرهای برفی بدون دوچرخه سواری حرکت کنید.
- یک پیاده روی معمولی 10 تا 15 کیلومتری (6.2-9.3 مایل) خارج از جاده ، یک دوچرخه سوار خوب را حدود 2-3 ساعت طول می کشد. این شامل تغییرات ارتفاع است.
هشدارها
- این ورزش از نظر بدنی بسیار سخت است. اگر قدرت کافی ندارید ، باید قبل از اقدام به دوچرخه سواری خارج از جاده ، مخصوصاً برای تجربه های دور ، قدرت خود را تقویت کنید.
- به درستی محافظت شود ؛ با پدهای آرنج ، محافظ ساق پا و کلاه ایمنی سوار شوید. برخی از افراد محافظ مچ دست را نیز دوست دارند ، اما این به شما بستگی دارد.
