انجام پرش ها یکی از هیجان انگیزترین جنبه های دوچرخه خاکی است ، اما یکی از چالش برانگیزترین آنها است. برای یادگیری پرش با دوچرخه خاکی کمی تمرین و پشتکار لازم است ، اما با تجهیزات مناسب ، وضعیت بدنی و صبر ، این کار را انجام خواهید داد. با تسلط بر برخی از تکنیک های اصلی پرش شروع کنید ، سپس به سراغ انواع مختلف پرش بروید. همچنین ترفندهایی وجود دارد که می توانید برای مقابله با اشتباهات و تصادفات رایج بیاموزید.
مراحل
روش 1 از 3: استفاده از تکنیک پرش مناسب
مرحله 1. قبل از اینکه پرش را امتحان کنید با آن آشنا شوید
سعی کنید روی این پرش قدم بزنید یا به آرامی بر روی آن سوار شوید تا بدانید خط دید شما چگونه خواهد بود و در هنگام برخاست و فرود چه انتظاری دارید. در حالت ایده آل ، شما باید با پرش هایی شروع کنید که در آن هنگام فرود به راحتی می توانید فرود را مشاهده کنید.
- در صورت امکان ، شخص دیگری را که از روی پرش عبور می کند ، تماشا کنید. این به شما کمک می کند تا تصور کنید که با چه سرعتی به پرش نزدیک می شوید و فرود چگونه خواهد بود.
- ارتفاع بیشتر گام های بلند و سایر پرش های اساسی که با آنها روبرو می شوید ، حدود 4-6 فوت (1.2-1.8 متر) خواهد بود.
اقدامات احتیاطی ایمنی:
هنگام دوچرخه سواری همیشه از کلاه ایمنی کامل ، محافظ سینه و زانوبند استفاده کنید. ممکن است هنگام یادگیری پرش چند تصادف داشته باشید و تجهیزات ایمنی مناسب می تواند از آسیب های جدی جلوگیری کند.
مرحله 2. دوچرخه خود را چند دور بچرخانید تا موتور روشن شود
از پریدن سرد دوچرخه خود اجتناب کنید. مشکلات مکانیکی موتور هنگام راه اندازی می تواند پرش را چالش برانگیز کرده یا حتی منجر به آسیب شود. قبل از پرش ، موتور را روشن کرده و بگذارید چند دقیقه در حالت بیکار بماند تا گرم شود ، سپس دوچرخه خود را به آرامی برای چند دور بچرخانید.
اجازه دهید دوچرخه شما گرم شود ، به موتور این فرصت را می دهد که قبل از شروع سوار شدن ، بزرگ شود و به درستی جا بیفتد
مرحله 3. در ابتدا با حرکت آهسته از روی آنها تا پرش های کامل حرکت کنید
هنگامی که دوچرخه شما گرم شد ، از روی جهشی که قصد انجام آن را دارید به آرامی رانندگی کنید تا در هوای آزاد نروید. این به شما ایده بهتری درباره نحوه نزدیک شدن به پرش و آنچه که با سرعت کامل انجام می دهید انتظار دارید.
ممکن است فقط با بالا و پایین رفتن از رمپ های کوچک یا ارتفاعات در پیست شروع کنید تا احساس کنید حرکت از یک سطح به سطح دیگر چگونه است
مرحله 4. به حالت ایستاده مرکزی برسید
به منظور پرش ایمن و م effectivelyثر ، باید در یک موقعیت پایدار قرار بگیرید. وسط پاهای خود را محکم روی ساق پا قرار دهید و زانوها را کمی خم کرده و باسن خود را مستقیماً بالای گیره پا قرار دهید. قسمت بالای بدن خود را طوری خم کنید که نسبت به زمین 45 درجه زاویه داشته باشد و دسته ها را با آرنج خم کرده و به طرفین بچسبانید. سر شما باید بالای فرمان باشد.
- سعی کنید هنگام نزدیک شدن به پرش ، دوچرخه را با زانوها و ساق پا فشار دهید. به این ترتیب ، احتمال کمتری وجود دارد که پاهای شما از روی پدال ها بیرون بیاید و در نتیجه فرود بالقوه خطرناکی انجام شود.
- به دنبال موقعیتی باشید که احساس ثبات می کند ، اما در عین حال خنثی و آرام است.
مرحله 5. با نزدیک شدن به پرش ، سرعت را هموار کنید
عادت به کنترل گاز بر روی دوچرخه خاکی می تواند زمان و تلاش زیادی را ببرد. همانطور که تا پرش رانندگی می کنید ، از حرکت آرام و کنترل شده روی گاز استفاده کنید تا به سرعت مورد نظر شتاب دهید. هنگامی که به سرعت دلخواه رسیدید گاز را محکم نگه دارید و آن را در طول پرش نگه دارید.
آرام شدن زود هنگام گاز می تواند شما را به شیرجه بیندازد ، در حالی که شتاب بیش از حد می تواند باعث وارد شدن به یک چرخ دستی خطرناک در هوا شود
مرحله 6. در هنگام پرش دوچرخه خود را با دنده پایین نگه دارید
یادگیری تعویض دنده به درستی روی دوچرخه خاکی نیاز به تمرین زیادی دارد-شما باید با آزمایش و گوش دادن به صدای موتور خود حس کنید که چه دنده ای بهتر عمل می کند. به طور کلی ، ماندن در دنده پایین (مانند 3) در هنگام نزدیک شدن به جهش ها بهتر عمل می کند ، زیرا باعث افزایش دور موتور شما در دقیقه می شود و دوچرخه را بیشتر پاسخ می دهد.
- برای حرکت سریع ، گاز را به مدت کوتاهی رها کرده و کلاچ را فشار دهید در حالی که با دکمه تعویض دنده با پا فشار می آورید. برای حرکت به پایین ، میله را با پای خود به سمت پایین فشار دهید.
- در برخی شرایط ، تغییر هوا در حین پرش مفید است. به عنوان مثال ، اگر بعد از یک پرش در یک مسیر مستقیم فرود می آیید ، حرکت در هوا می تواند به حرکت راحت تر دوچرخه کمک کند. اگر مجبورید بعد از پریدن به راست بپیچید ، در هوا بچرخید تا دوچرخه قبل از پیچ سرعت کمی کاهش دهد.
- هنگام تعویض هوا در هوا از کلاچ یا گاز استفاده نکنید.
مرحله 7. هنگام فرود دوچرخه را محکم با زانوها بگیرید
فرود صاف و ایمن بخش مهمی از هر پرش است. هنگام فرود ، زانوها را محکم فشار دهید تا به شما در حفظ ثبات کمک کند و اطمینان حاصل کنید که پاهای شما بیشتر ضربه (در مقابل کمر ، بازوها یا مچ دست) را جذب می کند. مچ دست خود را صاف نگه دارید و آرنج های خود را به سمت پهلو نگه دارید تا به توزیع یکنواخت شوک در بازوها و قسمت بالای بدن کمک کنید.
- این که آیا شما باید روی چرخ جلو یا عقب خود فرود بیایید تا حدی به ماهیت پرش بستگی دارد ، اما برای ایجاد تعادل خوب بین دو مورد تلاش کنید.
- کمی قبل از فرود کمی شتاب بگیرید تا به دوچرخه خود در یک خط مستقیم کمک کنید.
روش 2 از 3: اجتناب از مشکلات رایج
مرحله 1 اگر در حال حرکت به سمت جلو هستید ، سرعت خود را در هوا افزایش دهید
این می تواند با بالا بردن چرخ جلو به حرکت شما کمک کند. فرود تصادف چرخ جلو بسیار خطرناک است. این به طور معمول ناشی از زمانی است که در هنگام برخاستن شتاب کافی نداشته اید و می تواند باعث دوچرخه سواری بر روی شما شود.
- در حالی که شتاب در هوا می تواند تا حدی کمک کند ، هیچ تضمینی وجود ندارد که بتواند به طور کامل از شیرجه رفتن در بینی جلوگیری کند.
- اگر متوجه شدید که در حال پرش زیاد به جلو حرکت می کنید ، تمرین کنید که گاز را تا انتها در طول پرش نگه دارید.
مرحله 2. اگر به سمت فرود عقب حرکت می کنید ، ترمز عقب خود را فشار دهید
این کار با انداختن چرخ جلو با شتاب شما مقابله می کند. هنگام فرود از جهش های بزرگ ، از کلاچ استفاده کنید و ممانعت نکنید ، در غیر این صورت تمام کنترل خود را از دست خواهید داد. قبل از فرود ترمز را رها کنید ، در غیر اینصورت تصادف می کنید. فرود پشت چرخ به دلیل شتاب زیاد هنگام برخاستن ایجاد می شود.
- برای فرود عقب از ارتفاع نسبتاً کم ، می توانید درست قبل از فرود روی تانک خم شوید و روی میله ها پایین بیایید تا چرخ ها متعادل شوند.
- اگر متوجه شدید که در حال چرخ دنده هوا هستید ، روی ترمز عقب ضربه بزنید و کلاچ را بکشید. در عین حال ، تا جایی که می توانید به جلو خم شوید.
مرحله 3. اگر با شیب تند با سرعت زیاد حرکت می کنید ، روی هر دو چرخ فرود بیایید
بدن خود را طوری تنظیم کنید که در صورت لزوم وزن اضافی را به چرخ جلو یا عقب اضافه کنید تا زمانی که هنگام دوچرخه سواری با زمین به موازات زمین قرار بگیرید. اگر چرخ پشتی شما به زمین نزدیک شود ، هنگام نشستن با چرخ عقب می تواند شما را از روی میله ها عبور دهد ، در حالی که فرود چرخ جلو می تواند باعث شود روی سر خود فرود بیایید.
تعادل مناسب و موقعیت بدنه برای فرود مناسب بر روی هر دو چرخ نیز یک امر عملی است
نکته:
ایده خوبی است که قبل از اقدام به پرش با دوچرخه خاکی ، با یک مربی معتبر در کلاس شرکت کنید. آنها می توانند مطمئن شوند که از فرم و تکنیک مناسب استفاده می کنید و به شما در جلوگیری از اشتباهات رایج که می تواند منجر به آسیب شود ، کمک کنند.
روش 3 از 3: آزمایش انواع مختلف پرش
مرحله 1. شروع به کار با گام به گام
یک مرحله صعود به سادگی یک ارتفاع در سطح پیست است. همانطور که با پریدن راحت می شوید ، با یک حرکت آهسته به اندازه کافی آهسته رانندگی را شروع کنید تا به هواپیما نروید. این کار شما را به تغییر شدید ارتفاع که در یک پرش استاندارد دخیل است عادت می دهد. به اندازه کافی شتاب بگیرید تا قبل از فرود در بالای پله از زمین بلند شوید.
همانطور که با پرش راحت تر می شوید ، می توانید حرکتهای پله ای را نیز انجام دهید ، جایی که از ارتفاع بالاتر به ارتفاع پایین حرکت می کنید
مرحله 2. برای راحتی بیشتر به سراغ میزهای رومیزی بروید
رومیزی یک جهش خوب برای شروع است هنگامی که شما آماده حرکت از مراحل بعدی هستید. این نوع پرش شامل یک برخاست ، یک فلات مرتفع ("رومیزی") و فرود در طرف دیگر است. چند بار آهسته از روی پرش رانندگی کنید ، سپس سعی کنید آنقدر سریع به آن نزدیک شوید که بتوانید در هوا حرکت کنید.
اطمینان حاصل کنید که کنترل گاز یکنواخت را حفظ کرده و در تمام پرش وضعیت بدنی مناسبی را حفظ کرده اید
مرحله 3. پس از تسلط بر اصول اولیه ، دو یا سه برابر را امتحان کنید
پس از عادت به انجام میزهای رومیزی ، می توانید به سمت جهش های پیچیده تری مانند دو و سه تایی حرکت کنید. این پرش ها دشوارتر است زیرا شما باید حس دقیق زمان بندی و فاصله را ایجاد کنید. اگر اولین پرش خود را پشت سر بگذارید ، ممکن است در نهایت با پرش بعدی برخورد کنید. قبل از اقدام به پرواز در هوا ، چندین بار به آرامی رانندگی را از روی پرش تمرین کنید.
با کسب تجربه بیشتر ، می توانید به جای پرش هر قسمت از دو یا سه تایی به طور جداگانه ، بیش از 2 یا 3 پرش را همزمان تمرین کنید
آیا میدانستید؟
برخی از آهنگ های موتور کراس حتی دارای چهار قسمت هستند-یک سری 4 پرش متوالی!
