نحوه ساخت رایانه ارزان (با تصاویر)

2024 نویسنده: Gilbert Ryder | [email protected]. آخرین اصلاح شده: 2023-12-16 17:30

ساختن رایانه آسان است ، اما ساخت یک رایانه مقرون به صرفه دشوار است ، به خصوص اگر هدف شما عملکرد است. با این حال ، ممکن است متوجه شوید که از یک ماشین سفارشی بیشتر خوشحال هستید ، به ویژه اگر می خواهید حداکثر عملکرد را برای بودجه خود داشته باشید. همچنین به این معنی است که کاملاً متناسب با نیازهای شما طراحی شده است ، چه بازیگر باشید ، چه ویرایشگر ویدئو یا فقط سعی می کنید یک کامپیوتر خانگی سینما بسازید. در برخی موارد ، رایانه شخصی مقرون به صرفه شما ممکن است از دسکتاپ از پیش ساخته شده قوی تر باشد. گفته می شود ، انتخاب قطعات ، خرید و ساخت زمان می برد. در این wikiHow ، مراحل خرید قطعات ، ساختمان و مراحل نصب را مرحله به مرحله خواهید آموخت.

مراحل

قسمت 1 از 3: آشنایی با انواع ماشین آلات و هزینه های آنها

مرحله 1. ایده ای تقریبی از نوع عملکردی که از دستگاه خود می خواهید ارائه دهید

ساده ترین راه برای انجام این کار ، تقسیم آن به دسته های کلی است:

• عملکرد پایین: اگر به دنبال یک رایانه ساده برای مرور وب ، بررسی ایمیل یا تماشای ویدئو هستید ، احتمالاً یک دستگاه با عملکرد پایین راه خوبی است. اینها بودجه کمی دارند ، بسیار کم هستند ، نیروی زیادی مصرف نمی کنند و معمولاً بسیار بی صدا هستند (بدیهی است که برای آن فعالیت به عملکرد زیادی احتیاج نخواهید داشت). رایانه های شخصی سینمای خانگی و رایانه های شخصی ساده اداری در این دسته قرار می گیرند. قیمت چنین ماشین هایی بین 200 تا 500 دلار است.
• عملکرد متوسط: این گزینه عالی برای اکثر کاربران است ، به خصوص اینکه می توانید قدرت دستگاه و بودجه خود را تقریباً با هر سناریویی متناسب کنید. چنین ماشین هایی در یک محفظه کوچکتر قرار می گیرند ، با قدرت کافی برای انجام برخی بازی های معمولی و اجرای چندین برنامه به طور همزمان. اگر به دنبال یک رایانه چند منظوره هستید که بانک را شکست ندهد ، این جایی است که می خواهید بروید. قیمت چنین ماشین هایی می تواند بسیار متفاوت باشد ، اما به طور کلی ، آنها بین 500 تا 800 دلار متغیر هستند.
• عملکرد بالا: اینها بودجه شما را تا انتها افزایش می دهند. کاربرانی که وظایف بیشتری را انجام می دهند: تبدیل و ویرایش ویدئو ، انجام جدیدترین بازی ها در تنظیمات کم تا متوسط ، ایجاد هنر سه بعدی ، اجرای سیستم عامل ها در ماشین های مجازی به عملکرد بیشتری نیاز دارند. اینها همچنین از مقدار زیادی از برق استفاده می کنند. معمولاً هزینه چنین دستگاهی بین 800 تا 1200 دلار است.

قسمت 2 از 3: انتخاب قطعات کامپیوتر

مرحله 1. در مورد قطعات مورد نیاز خود تحقیقات خاصی انجام دهید

حتی با وجود مراحل زیر ، این فرایند بسیار زیاد خواهد بود-به خصوص اگر از آخرین اخبار سخت افزاری (مانند بسیاری از ما) مطلع نباشید. توجه داشته باشید که این توضیحات با گذشت زمان منسوخ می شوند ، بنابراین علاوه بر خواندن اطلاعات زیر ، برخی از سیستم های از پیش ساخته را که قابل مقایسه با آنچه می خواهید بسازید ، بررسی کنید. این به شما کمک می کند تا بفهمید چه نوع پردازنده ای برای بیلد های متوسط استفاده می شود ، چه مقدار RAM را در بیلد پیشرفته پیدا می کنید و غیره.

همچنین باید سیستم عاملی را که می خواهید اجرا کنید و برنامه هایی را که استفاده می کنید در نظر بگیرید و سیستم مورد نیاز آنها را بررسی کنید. اطمینان حاصل کنید که از تنگناها اجتناب می کنید ، جایی که یک جزء نمی تواند به پتانسیل کامل خود برسد زیرا قسمت دیگر بسیار کند است. در هر دسته چند مارک معتبر ذکر خواهد شد ، اما توصیه می کنیم در مورد زمان واقعی مارک (و زمانی که اهمیتی ندارد) مطالعه کنید تا در دام تبلیغات نیفتید

مرحله 2. پردازنده را انتخاب کنید

پردازنده (CPU) "مغز" رایانه شما است. CPU های بهتر می توانند کارهای بیشتری را همزمان انجام دهند و آنها را سریعتر انجام دهند. مدلهای با کارایی بالا تنها در صورتی که وظایف فشرده را انجام دهید بسیار مهم هستند. همچنین یکی از گران ترین قطعات ماشین است. بنابراین انتخاب پردازنده "مناسب" مهم است ، باید کمی تحقیق کنید تا مایل نباشید که در نهایت هدر دهید. بیایید با اصول اولیه شروع کنیم:

• سرعت ساعت و تعداد هسته ها را در نظر بگیرید. سرعت کلاک پردازنده تعیین می کند که یک هسته چند دستور را در یک ثانیه انجام دهد. بنابراین ، سرعت ساعت بیشتر به این معنی است که رایانه شما سریعتر دستورالعمل ها را انجام می دهد ، در حالی که هسته های بیشتر به این معنی است که می تواند مجموعه بیشتری از دستورالعمل ها را همزمان انجام دهد. برخی از برنامه ها می توانند همزمان از چندین هسته استفاده کنند ، که با CPU های چند هسته ای بسیار کارآمد هستند ، اما همچنین می توانند چند وظیفه را به خوبی انجام دهند ، زیرا می توانند چندین مجموعه دستورالعمل را همزمان انجام دهند. ماشین های کم کار احتمالاً به پردازنده های دوگانه/چهار هسته ای احتیاج دارند ، وسایل میان رده احتمالاً به پردازنده های چهار هسته ای و شش هسته ای و ماشین های پرقدرت قطعاً به شش یا هشت هسته ای یا بالاتر نیاز دارند.
• به سرعت ساعت نگاه کنید تا بدانید که سرعت آن پردازنده چقدر است. برای بازی ، سرعت ساعت از تعداد هسته ها مهمتر است ، زیرا اکثر بازیها برای استفاده از بیش از یک یا دو هسته طراحی نشده اند (هرچند این تغییر در حال تغییر است). با فرض اینکه شما هیچگاه هیچ وظیفه فشرده ای از پردازنده را انجام نمی دهید ، یک هسته دو هسته ای احتمالاً بالاترین چیزی است که شما به آن احتیاج ندارید. اگر در حال تبدیل ویدئو یا بازی هستید ، برنامه ای که استفاده می کنید ممکن است چندین هسته را پشتیبانی کند ، در این صورت تعداد بیشتر هسته ها مهمتر است.
• اینها دو اصل هستند ، اما نه تنها آنها ، و شما نمی خواهید تنها به آنها تکیه کنید. توصیه می شود به معیارهای پردازنده های مورد علاقه خود نگاه کنید تا از نحوه مقایسه آنها مطلع شوید.
• مطمئن شوید که به دنبال سایر ویژگی های مورد نیاز خود نیز هستید. اگر بازی نمی کنید یا ویدیو را ویرایش نمی کنید ، باید مطمئن شوید که CPU شما از گرافیک یکپارچه پشتیبانی می کند.
• مارک هایی که باید تماشا شوند: AMD و Intel دو وزن سنگین CPU هستند. اگرچه پردازنده های اینتل عملکرد بهتری دارند و از قدرت کمتری استفاده می کنند ، اما پردازنده های AMD به طور کلی برای سرعت یکسان ساعت و هسته های بیشتر هزینه کمتری دارند.

مرحله 3. مادربرد را انتخاب کنید

مادربرد تمام اجزای دیگر را به یکدیگر متصل می کند. این پایه فیزیکی است که همه چیز دیگر را بر اساس آن بنا می کنید. این شامل بسیاری از ویژگی های اصلی دستگاه شما است ، مانند تعداد پورت های USB ، تعداد کارت های توسعه دهنده (مانند کارت گرافیک و غیره) ، و همچنین تا حدی تعیین می کند که اندازه کامپیوتر شما چقدر بزرگ خواهد بود. اینکه شما کدام مادربرد را انتخاب می کنید بستگی به این دارد که شما یک دستگاه کم کار ، متوسط یا با کارایی بالا بسازید. وقتی به مادربردها نگاه می کنید ، باید به چند نکته توجه کنید. در اینجا برخی از ویژگی های مهم تر ذکر شده است:

• نوع سوکت: نوع سوکت شما (مانند سوکت AMD "AM2" ، "AM3" ، "AM3+" ، یا "LGA 1151" اینتل و غیره) تعیین می کند که از کدام پردازنده ها با آن برد استفاده کنید. بنابراین ، اگر قبلاً نوع پردازنده مورد نظر خود را محدود کرده اید ، این اولین قدم خوب برای محدود کردن مادربرد شما است. به دنبال مدلی با نوع سوکت باشید که با پردازنده شما مطابقت داشته باشد تا از سازگاری این دو اطمینان حاصل کنید.
• اندازه: مادربردها عموماً در سه اندازه وجود دارند: Mini ITX ، Micro ATX و ATX کامل. هرچه امکانات پیشرفته تری نیاز داشته باشید ، مادربرد بزرگتر نیز باید اندازه کیس شما را تعیین کند.
• تعداد و انواع پورت های خارجی: به پورت های موجود در مادربرد نگاه کنید. آیا به پورت USB زیادی احتیاج دارید؟ شما یا یک مادربرد می خواهید که دارای آنها باشد یا اسلات PCI کافی برای پشتیبانی از آداپتورهای USB اضافی. آیا به خروجی HDMI نیاز دارید؟ اگر از کارت گرافیک استفاده نمی کنید ، مطمئن شوید که مادربرد خروجی ویدئویی مناسبی برای مانیتور شما دارد. چند پورت USB 3.0 می خواهید؟ برخی بیشتر از دیگران دارند. اگر روی مادربردی کار می کنید که ویژگی مورد نیاز شما را ندارد ، می توانید بیشتر آنها را با کارت های افزودنی اضافه کنید ، اما اگر مادربرد آنها را در خود تعبیه کند ، زندگی همیشه راحت تر می شود.
• مقدار RAM پشتیبانی شده: اگر قصد دارید RAM زیادی در دستگاه خود داشته باشید ، به یک مادربرد نیاز دارید که از آن پشتیبانی کند. ببینید که برد شما چند اسلات دارد و چقدر RAM برای آن مجاز است.
• گرافیک مجتمع: اگر تنها کاری که می خواهید انجام دهید مرور وب ، استفاده از Microsoft Office و انجام کارهای ساده دیگر است ، بهتر است مادربردی با گرافیک یکپارچه انتخاب کنید. تنها در صورتی که فعالیت های گرافیکی زیادی مانند بازی های ویدئویی انجام می دهید ، باید کارت گرافیک جداگانه ای را انتخاب کنید. اگر کارت گرافیک جداگانه ای دریافت می کنید ، مادربرد با گرافیک یکپارچه انتخاب نکنید زیرا ممکن است در هزینه شما صرفه جویی شود.
• تعداد پورت های SATA: این امر تعیین می کند که چند هارد داخلی و درایو نوری می توانید داشته باشید. برای اکثر بیلد ها ، این تنها در صورتی نگران کننده است که قصد داشته باشید درایوهای زیادی در رایانه خود داشته باشید (مانند ساختن یک سرور یا یک NAS).
• تعداد اسلات PCI: فقط به اندازه اسلات PCI می توانید کارت های توسعه داشته باشید ، بنابراین اگر می خواهید یک کارت ویدیو اختصاصی (یا دو) ، پورت USB اضافی ، پورت LAN اضافی ، آداپتور Wi-Fi یا سایر کارت های توسعه ، باید مطمئن شوید که مادربرد شما به اندازه کافی آنها را دارد.
• چیپست: چیپ ست مادربرد شما بسیاری از ویژگی های پیشرفته تر آن را تعیین می کند. برخی از چیپست ها از اورکلاک پشتیبانی می کنند ، برخی دیگر پشتیبانی نمی کنند. برخی از SLI و Crossfire (با استفاده از چندین کارت ویدیویی همزمان) ، برخی پشتیبانی نمی کنند. دیگران از ذخیره سازی SSD پشتیبانی می کنند. دیگران برای تبدیل به هاکینتوش بهتر است. اگر هیچ یک از اصطلاحات فوق را درک نکرده اید ، احتمالاً نیازی به توجه زیاد به این موضوع ندارید-اما اگر ویژگی های پیشرفته خاصی را می خواهید ، چیپست ها انتخاب شما را بطور قابل توجهی محدود می کنند.
• به طور کلی ، هرچه تعداد بیشتری از این ویژگی ها در مادربرد نیاز دارید ، اندازه و قیمت آنها بزرگتر می شود ، بنابراین این را در نظر داشته باشید.
• مارک هایی که باید مراقب آنها باشید: ASUS ، GIGABYTE و MSI احتمالاً بزرگترین نام مادربردها هستند. با این حال ، اگر سعی می کنید هزینه را پایین نگه دارید ، BIOSTAR و ASRock به دلیل داشتن بودجه خوب شناخته شده اند.

مرحله 4. منبع تغذیه خود را انتخاب کنید

منبع تغذیه (یا PSU) برق را به سایر اجزای دستگاه شما هدایت می کند. به طور کلی ، اگر شما یک کامپیوتر با کارایی بالا با پردازنده سریع ، کارت گرافیک و چند درایو دارید ، به منبع تغذیه وات بالاتری نسبت به زمانی که در حال ساخت یک رایانه ارزان قیمت هستید ، نیاز دارید. این احتمالاً آخرین قطعه ای است که می توانید خریداری کنید ، هنگامی که سایر قطعات خود را میخکوب کرده اید و میزان برق مورد نیاز آنها (برخی موارد با PSU خودشان ارائه می شود). منبع تغذیه در واقع یکی از مهمترین انتخاب ها در ساخت شما است. این منطقه ای نیست که بخواهید از آن صرف نظر کنید. نظرات در شبکه به ندرت مفید است. بهترین کاری که می توانید انجام دهید این است که از یک مارک خوب خرید کنید (به تصویر زیر مراجعه کنید) و به دنبال این ویژگی ها باشید:

• وات: بدیهی است که اگر دستگاهی با کارایی پایین دارید ، برای ولتاژ کمتر از یک دستگاه با کارایی بالا به وات کمتری احتیاج دارید. به طور کلی ، در صورت ارتقاء رایانه یا استفاده از منبع تغذیه در ساختهای بعدی ، 100 وات بیشتر از نیاز خود به خود بدهید.
• کارایی: اکثر واحدها دارای درصد درصدی هستند که میزان کارآیی آنها را نشان می دهد. به عنوان مثال ، یک منبع تغذیه 400W "80 plus certified" در واقع چیزی حدود 500W را از دیوار شما بیرون می کشد. بنابراین به دنبال چیزی باشید که کارایی بالایی داشته باشد ، زیرا آنها خنک تر عمل می کنند (اما احتمالاً در هزینه شما صرفه جویی نمی کنند).
• انواع کابل: سعی کنید در صورت امکان به دنبال منبع تغذیه "مدولار" باشید. این بدان معناست که کابل ها از منبع تغذیه جدا می شوند ، بنابراین می توانید فقط از کابل های مورد نیاز خود استفاده کنید و بقیه را در کیس خود هدر ندهید. همچنین مطمئن شوید که دارای کابل های بلند است ، زیرا کابل های بسیار کوتاه می توانند زندگی شما را دشوار کنند.
• مارک هایی که باید مراقب آنها باشید: این منطقه ای است که نمی خواهید صرفه جویی کنید. پیگیری همه مارک های موجود دشوار است ، اما تولید کنندگان با کیفیت شامل Corsair ، Enermax ، Enhance ، EVGA و Rosewill هستند. در صورت انتخاب 20 دلار اضافی را خرج کنید. شما نمی خواهید در نهایت یک دستگاه 1000 دلاری را کنار گذاشته و سرخ کنید.
• توجه: بسیاری از موارد در واقع دارای منبع تغذیه هستند ، بنابراین اگر مورد شما وجود دارد ، لزوماً نیازی به خرید جداگانه ندارید. با این اوصاف ، منبع تغذیه ای که جداگانه خریداری می کنید ، معمولاً بهتر از مواردی است که با کیس ارائه می شود ، اما این به شما بستگی دارد. هنگام خرید این دو قسمت ، فقط باید به آن توجه کنید.

مرحله 5. RAM را در نظر بگیرید

حافظه دسترسی تصادفی (یا به طور خلاصه RAM) اطلاعاتی را که رایانه شما نیاز به دسترسی سریع دارد ذخیره می کند. اندازه سرعت برنامه های شما را تعیین می کند و به شما کمک می کند برنامه های بیشتری را همزمان اجرا کنید. بنابراین ، اگر برنامه های زیادی را همزمان اجرا کنید ، یک کامپیوتر با RAM بیشتر می خواهید. اگر از ماشین های مجازی استفاده می کنید ، RAM بیشتری می خواهید ، زیرا علاوه بر شما باید برنامه های خود را نیز اجرا کند. RAM ساده به نظر می رسد ، اما باید مطمئن شوید که با مادربرد شما سازگار است. هنگام نگاه کردن به RAM ، به موارد زیر فکر کنید:

• نوع رایانه: از آنجا که اکثر سیستم ها در حال حاضر 64 بیت هستند ، برخی از CPU های مدل قدیمی 32 بیت هستند ، به خصوص اگر قطعات دست دوم خریداری می کنید. باید بدانید که CPU های 32 بیتی تنها 4 گیگابایت رم را می توانند اداره کنند.
• مقدار RAM: در زمان نگارش این مقاله ، به نظر می رسد 4-16 گیگابایت برای دستگاه معمولی متوسط باشد. اگر از ماشین های مجازی استفاده می کنید یا از سایر برنامه های تشنه RAM استفاده می کنید ، ممکن است 16 گیگابایت بخواهید ، اما اکثر دستگاه ها باید با حدود 8 گیگابایت خوب باشند. به خاطر داشته باشید که RAM به آسانی قابل ارتقا است و اگر مادربرد شما دارای چهار اسلات است ، می توانید هم اکنون دو چوب تهیه کرده و بعداً دو چوب دیگر اضافه کنید. اکنون نیازی به دریافت مقدار زیادی RAM به نام "تصحیح آینده" نیست.
• کانالها: مادربرد شما از RAM دوگانه ، سه گانه یا چهار کاناله پشتیبانی می کند. این تعیین می کند که چقدر حافظه RAM دریافت کنید. اگر مادربرد دو کاناله دارید ، می خواهید RAM را در مجموعه های دو تایی خریداری کنید ، به عنوان مثال ، دو استیک 2 گیگابایتی در مجموع 4 گیگابایت (یا چهار استیک 1 گیگابایتی). مادربردهای سه کاناله RAM را در مجموعه های سه تایی می گیرند و چهار کاناله با مجموعه ای از چهار یا هشت چوب بهترین گزینه است.
• نوع: امروزه بیشتر RAM ها "DDR4" هستند ، اگرچه DDR5 و DDR5X در کارت های گرافیک ظاهر می شوند. نباید زیاد نگران این موضوع باشید. فقط کافیست لیست مشخصات مادربرد خود را بررسی کنید تا دریابید که از چه نوع RAM پشتیبانی می کند و بر این اساس خرید کنید.
• سرعت: مادربرد شما از چندین سرعت مختلف RAM پشتیبانی می کند (به عنوان مثال ، "800/1066/1333"). وقتی RAM خود را خریداری می کنید ، یکی از این شماره ها به آن متصل شده است. سرعت RAM به طور سنتی تفاوت زیادی ایجاد نمی کند ، اما در حال حاضر مفیدتر می شود. آنچه را که می توانید خریداری کنید ، خریداری کنید و مطمئن شوید که مادربرد شما از آن پشتیبانی می کند.
• مارک هایی که باید مراقب آنها باشید: تفاوت زیادی بین مارک ها پیدا نخواهید کرد. مارک های معروف عبارتند از Crucial ، Corsair ، Kingston ، PNY ، OCZ ، G. Skill ، Mushkin و Patriot. باز هم ، خواندن نظرات مربوط به حافظه های RAM خاص می تواند بسیار مفید باشد.

مرحله 6. کارت گرافیک تهیه کنید (اختیاری)

این پردازنده به طور خاص برای کار با گرافیک طراحی شده است. برخی از پردازنده ها دارای GPU از قبل یکپارچه هستند ، که برای مدیریت بهره وری نور کافی است اما برای اجرای جدیدترین بازی های سه بعدی کافی نیست. برای آنها ، شما به یک کارت گرافیک اختصاصی احتیاج دارید و انتخاب کارت گرافیک یکی از سخت ترین مراحل این فرآیند است. اگر فقط به چیزی نیاز دارید که بتواند ویدئوهای HD را پخش کند ، نیازی نیست که خیلی دیوانه شوید-یک کارت زیر 100 دلار خوب بررسی کنید و آن را در روز صدا کنید (یا فقط با گرافیک یکپارچه بروید). با این حال ، اگر بازی می کنید ، چیزهای بیشتری برای فکر کردن دارید.

• به جای نگاه کردن به مشخصات ، معمولاً خواندن نظرات و مشاهده معیارهای بازی آسان تر است. Passmark کارت ها را با آزمایش عملکرد مستقیم رتبه بندی می کند و Anandtech با استفاده از موقعیت های بازی در دنیای واقعی ، بسیاری از کارت ها را معیار قرار می دهد. در مورد بودجه خود برای یک کارت ویدیو فکر کنید ، سپس سعی کنید بهترین کارت را در آن محدوده قیمت پیدا کنید.
• برخی از تولیدکنندگان کارت های خود را به صورت کارخانه ای اورکلاک می کنند ، که باعث می شود عملکرد آنها نسبت به نسخه تولیدکنندگان دیگر از همان کارت برتری داشته باشد ، بنابراین مراقب آنها باشید. همچنین به دنبال نسخه هایی با سطوح مختلف VRAM باشید. کارتهای VRAM بالاتر برای وضوح بالا یا چند مانیتور مفید هستند ، اما گرانتر هستند.
• مارک هایی که باید به آنها توجه کنید: دو تولید کننده اصلی چیپست NVIDIA و AMD هستند. نبرد بین هر دو با هر کارت ظاهر می شود بسیار نزدیک است. مگر اینکه از لینوکس استفاده می کنید (که NVIDIA از آن پشتیبانی بهتری دارد) ، بیشتر از سازنده چیپست ، نگران کارت های فردی باشید. با هر چیزی که بهترین نسبت هزینه به عملکرد را به شما می دهد در نقطه قیمت خود پیش بروید.
• وقتی صحبت از تولیدکنندگان کارت می شود ، شما چند مورد را انتخاب کنید. به دنبال مارک هایی با خنک کننده خوب و پشتیبانی خوب از مشتری باشید-XFX و EVGA هر دو دارای گارانتی فوق العاده ای در بیشتر کارت های خود هستند ، به همین دلیل آنها دو تا از محبوب ترین تولیدکنندگان در سراسر جهان هستند. MSI خنک کننده بسیار خوبی دارد. سایر مارک های معروف عبارتند از ASUS ، ZOTAC و Sapphire.

مرحله 7. هارد دیسک خود را انتخاب کنید:

هارد دیسک شما تمام داده های شما را ذخیره می کند ، از سیستم عامل گرفته تا اسناد ، موسیقی و فیلم های شما. نوع هاردی که انتخاب می کنید عمدتا با میزان ذخیره اطلاعات شما تعیین می شود ، اما انواع خاصی از هارد دیسک ها (مانند درایوهای حالت جامد) نیز می توانند بر سرعت رایانه شما تأثیر بگذارند. وقتی صحبت از مشخصات می شود ، چند مورد را می خواهید در درایوهای خود جستجو کنید:

• اندازه: بدیهی است ، شما می خواهید فضای کافی در هارد دیسک خود داشته باشید تا همه داده های شما را در خود جای دهد و فضایی برای گسترش داشته باشید. هارد دیسک ها بسیار ارزان هستند و به آسانی قابل ارتقا هستند ، بنابراین اگر مقرون به صرفه هستید همیشه می توانید موارد بیشتری را اضافه کنید.
• سرعت: هرچه هارد دیسک شما سریعتر باشد ، رایانه شما سریعتر بوت می شود ، برنامه ها را راه اندازی می کند و فایل ها را باز می کند. این روزها ، شما یک درایو 7200 دور در دقیقه با قیمت نسبتاً ارزان دریافت می کنید.
• مارک هایی که باید به آنها توجه کنید: وسترن دیجیتال ، هیتاچی ، سامسونگ و توشیبا همه گزینه های خوبی هستند. Seagate نیز محبوب است ، اگرچه اخیراً به دلیل قابلیت اطمینان پایین شهرت بدی پیدا کرده است. اکثر تولیدکنندگان هارد دیسک نظرات متفاوتی دارند.

مرحله 8. در صورت تمایل ، یک درایو نوری را انتخاب کنید

درایو نوری ، بیشتر به عنوان درایو CD یا DVD شناخته می شود ، چیزی است که برای خواندن سی دی ، دی وی دی و حتی دیسک های Blu-Ray استفاده می کنید.

• اگر درایو CD یا DVD خریداری می کنید ، احتمالاً تفاوت زیادی بین مدل های مختلف پیدا نمی کنید. بیشتر دیسک ها با سرعتهای تقریباً یکسان رایت می شوند. اگر به درایوهای Blu-Ray و مشعل های Blu-Ray نگاه می کنید ، به سرعت خواندن و نوشتن توجه کنید. هرچه سرعت خواندن بیشتر باشد ، سریعتر می توانید دیسک Blu-Ray را پاره کنید و هرچه سرعت نوشتن روی مشعل بیشتر باشد ، می توانید دیسک Blu-Ray را سریعتر رایت کنید. بدیهی است که برای سرعتهای بالاتر باید هزینه بیشتری بپردازید.
• مارک هایی که باید مراقب آنها باشید: تفاوت چندانی با کسانی که در اینجا می خواهید داشته باشید. Lite-On ، سامسونگ ، سونی و ال جی همه تولیدکنندگان عالی هستند و قیمت ها باید تقریباً یکسان باشد.

مرحله 9. پرونده خود را دریافت کنید

این کیف تمام قطعات کامپیوتر شما را در کنار هم نگه می دارد. این بیشتر به ویژگیهای نحوه عملکرد رایانه شما و بیشتر به ویژگیهایی که بر شما و خانه شما تأثیر می گذارد ، مربوط می شود-یعنی اینکه چقدر آرام است ، چقدر بزرگ است و چگونه به نظر می رسد. با این حال ، این یک ملاحظ important مهم است که به انتخاب های دیگر شما بستگی دارد ، بنابراین ممکن است بخواهید قبل از رفتن به مرحله خرید ، به آنچه در مورد پرونده می خواهید فکر کنید (برخی موارد دارای PSU مخصوص خود هستند که هزینه کلی آنها را افزایش می دهد ، همچنین ممکن است بخواهید قدرت وات و میزان نیاز شما را بررسی کنید). ممکن است مورد شما به عنوان یک قسمت فوق العاده مهم در ساختمان شما به نظر نرسد ، اما بیشتر از ظاهر آن است. ساخت یک کیف خوب راحت تر است ، مدت زمان زیادی برای شما دوام می آورد و دستگاه خود را خنک نگه می دارد. در اینجا چیزی است که شما باید به دنبال آن باشید:

• اندازه: کیس ها دارای اشکال و اندازه های مختلفی هستند و اینکه چه سایزی را انتخاب می کنید باید با نوع مادربردی که خریداری می کنید مطابقت داشته باشد. اگر مادربرد Mini-ITX را انتخاب کرده اید ، جعبه Mini-ITX Tower یا Mini-ITX Desktop برای شما مناسب است. مینی برج Micro ATX اندازه ای است که در اکثر رایانه های از پیش ساخته شده پیدا می کنید ، بنابراین بدانید که برج های میانی و کامل احتمالاً بزرگتر از چیزی هستند که به آن عادت داشتید.
• جریان هوا: این چیزی است که باید در نظرات کاربران به دنبال آن باشید. هر مورد کمی متفاوت است و هرچه طرفداران شما بهتر قرار گیرند ، جریان هوا بهتر در داخل شما خواهد بود (که باعث می شود رایانه شما بیش از حد داغ نشود).
• سر و صدا: در حالی که می خواهید جریان هوا خوب باشد ، برخی از طرفداران صدای بلند دارند ، که ممکن است برای برخی افراد آزاردهنده باشد. اگر می خواهید رایانه شما نسبتاً بی صدا بماند ، نظرات کاربران را بررسی کنید و ببینید مردم در مورد بلندی صدا چه می گویند.
• تعداد خلیج های درایو: اگر به بیش از یک هارد دیسک به یک درایو نوری نیاز دارید ، تعداد محفظه های درایو را در مورد خود حساب کنید و مطمئن شوید که به اندازه کافی دارید. موارد دیگر مانند کارت خوان ها را نیز در نظر بگیرید. محفظه های درایو 3.5 اینچی داخلی برای هارد دیسک ها ، درایوهای 3.5 اینچی خارجی برای کارت خوان ها و درایوهای خارجی 5.25 اینچی برای درایوهای نوری (و سایر موارد) است.
• پورت های جلو: تقریباً در هر موردی که خریداری می کنید تعدادی پورت در جلو وجود دارد که معمولاً شامل چند پورت USB ، جک هدفون و جک میکروفون است. به عنوان مثال ، اگر می خواهید به USB 3.0 دسترسی آسان داشته باشید ، مطمئن شوید که در جلوی کیس شما قرار دارد.
• مدیریت کابل: همانطور که می سازید ، متوجه خواهید شد که کابل های زیادی در داخل کامپیوتر وجود دارد. متأسفانه ، اگر آنها را در جایی که می افتند آویزان کنید ، مانع از جریان صحیح هوا در داخل بدنه می شوند ، بنابراین می خواهید آنها را به بهترین نحو سازماندهی کنید. برخی از موارد دارای سوراخ های داخلی هستند که می توانید از طریق آنها کابل ها را مسیریابی کنید ، در حالی که برخی دیگر شما را مجبور می کنند که خودتان آن را با زیپ ببندید. بدیهی است که مورد اول بسیار کمتر کار می کند ، بنابراین ببینید نظرات کاربران در مورد گزینه های مدیریت کابل چه می گوید.
• به خاطر داشته باشید که کیس چیزی است که می توانید از آن برای چندین ساختمان در جاده استفاده کنید. نیازی نیست هر بار که کامپیوتر می سازید یک کیف جدید بخرید. اکنون یک دستگاه با کیفیت تهیه کنید و در آینده دو یا سه کامپیوتر برای شما دوام بیاورد.
• مارک هایی که باید به آنها توجه کنید: Corsair ، NZXT ، Antec و Cooler Master هر دو یکی از بهترین کیس های موجود در بازار هستند. Thermaltake ، Rosewill ، Fractal Design و Silverstone نیز از تولیدکنندگان مورد اعتماد هستند.

مرحله 10. یک صفحه کلید و ماوس تهیه کنید

یک صفحه کلید و موس با قیمت پایین بسیار مناسب را می توان به راحتی برای نیازهای روزانه شما تهیه کرد. اما اگر استفاده از رایانه شما زیاد است ، ممکن است ارزش آن را داشته باشد که بیشتر برای ماوس و صفحه کلید ارگونومیک هزینه کنید تا از درد مچ جلوگیری کنید یا کلیک های بی پایان را روی چرخ پیمایش ذخیره کنید.

قسمت 3 از 3: مونتاژ کامپیوتر

مرحله 1. زیاد مأیوس نشوید

فرایند مونتاژ رایانه شخصی شما برخلاف انتظارات اکثر مردم بسیار ساده است. در مقایسه با بخش بخش تحقیقاتی ما ، مونتاژ واقعی یک کار بسیار ساده تر است. اغلب کاربران از ایده مونتاژ رایانه شخصی خود از ابتدا غرق می شوند. با این حال ، در طول سالها ، صنعت کامپیوترهای رومیزی کاملاً استاندارد شده است. این روزها تقریباً غیرممکن است که قطعات ، کابل ها و اتصالات را در مکان اشتباه نصب کنید. امروزه فرآیند مونتاژ رایانه شخصی مانند ساختن لگو است که فقط می تواند به طور واحد در کنار هم قرار گیرد. راهنمای زیر را می توانید مرحله به مرحله دنبال کنید تا به هدفتان برسید.

مرحله 2. ابزارهای خود را جمع آوری کنید

شما نیاز دارید:

• پیچ گوشتی فیلیپس: تنها ابزار واقعی که برای تکمیل موفقیت آمیز ساخت جدا از دستان خود به آن نیاز دارید. یک پیچ گوشتی مغناطیسی همیشه برای قرار دادن پیچ در موقعیت های پیچیده مفید است و اطمینان حاصل می کند که آن را در مکانی آزاردهنده نیندازید تا به آن برسید.
• اتصالات کابل (اختیاری): اغلب اتصالات کابل به همراه لوازم جانبی کیس کامپیوتر با پیچ همراه می شوند. اگر می دانید که مورد شما اینطور نیست و می خواهید یک کابل تمیز ساخته شود ، می خواهید یک بسته را ارزان تهیه کنید. یک راه حل جایگزین و کمتر دائمی برای این مورد استفاده مجدد از اتصالات پیچشی است که اغلب در بسته بندی اجزاء برای نگه داشتن کابل ها در کنار هم استفاده می شود.

مرحله 3. قبل از شروع اقدامات احتیاطی را انجام دهید

• الکتریسیته ساکن می تواند به اجزای ظریف و گران قیمت آسیب برساند. یک سوال بسیار متداول این است که چه اقدامات احتیاطی را می توان انجام داد و کدام ضروری است. اکثریت قریب به اتفاق سازندگان رایانه شخصی از بندهای مچ دست و راه حل های مشابه استفاده می کنند. آنها همچنین اقدامات احتیاطی اساسی مانند لمس یک شیء زمین خورده را انجام می دهند (برای مثال قاب فلزی دستگاه متصل به برق).

  روشی که برخی از سازندگان از آن استفاده می کنند این است که PSU خود را وصل می کنند (بدون روشن کردن آن) و هر چند وقت یکبار آن را لمس می کنند تا حالت ایستا تخلیه شود. همچنین ، روی فرش کار نکنید و از پوشیدن جوراب یا لباس گشاد خودداری کنید

• شکستن قطعات در هنگام ورود یا شکستن هنگام استفاده یک اتفاق بسیار نادر است ، اما قطعاً ممکن است اتفاق بیفتد. به همین دلیل ، شما می خواهید تمام بسته ها و جعبه های قطعات خود را تا مدت زمان ضمانت آنها (که بسته به قطعه می تواند زمان بسیار طولانی باشد) نگه دارید.
• از آنجا که مادربردها اولین چیزی هستند که باید لمس شوند و مورد استفاده قرار گیرند ، یک ترفند خوب این است که تخته را روی جعبه کارت قرار دهید که در آن بسته بندی شده بود. این کار از آسیب فیزیکی به خود برد جلوگیری می کند.

مرحله 4. CPU را نصب کنید

• مادربرد را از کیف محافظ آن بیرون بیاورید و آن را در بالای جعبه آن قرار دهید (یک فضای کاری کاملاً غیر رسانا با اندازه مناسب برای قرار گرفتن روی مادربرد). مادربرد را روی کیسه آنتی استاتیک که در آن قرار داشت قرار ندهید ، زیرا این سطح کار خوبی نیست و بهتر است فقط از جعبه استفاده کنید زیرا این کیف تنها زمانی محافظت می کند که قطعات داخل آن باشد.
• اهرم براکت نگهدارنده CPU را از زیر قفل خود با فشار دادن به سمت پایین و خارج از سوکت CPU بلند کنید. به خاطر داشته باشید که بسته به سوکت مادربرد ، ممکن است کمی متفاوت باشد و مراجعه به دفترچه راهنمای همراه مادربرد توصیه می شود.
• در این مرحله جعبه پردازنده خود را باز کرده و آن را از کاور محافظ خارج کنید.
• این اعصاب خرد کننده ترین قسمت ساخت است. اهرم براکت نگهدارنده CPU را بلند کنید تا سوکت و پین های آن نمایان شود. اینها فوق العاده ظریف هستند و به راحتی خم می شوند (که تولیدکنندگان مادربرد RMA برای آنها نمی پذیرند) ، بنابراین هنگام کار در اطراف سوکت بسیار مراقب باشید.
• همه CPU ها دارای یک پیکان در یک گوشه هستند که مربوط به یک فلش است که روی یا در گوشه ای از سوکت پردازنده مادربرد چاپ شده است و نشان می دهد که از کدام طرف مناسب است. متن روی CPU نیز نشان دهنده "راه صحیح" است. علاوه بر این ، CPU های Intel نیز دارای لبه های بریدگی در لبه بالا و سمت راست هستند که با شکل سوکت مطابقت دارد. CPU را به آرامی در موقعیت مناسب به سوکت پایین بیاورید. شما باید این کار را انجام دهید تا CPU تا آنجا که می توانید افقی بماند و تا حد ممکن با همه پین ها تماس برقرار کند ، اما بدیهی است که جایی برای خطا وجود دارد. در این مرحله نیازی به اعمال نیرو نیست زیرا این وظیفه براکت نگهدارنده است - CPU فقط باید به خوبی در جای خود قرار گیرد.
• براکت را به آرامی روی CPU پایین بیاورید و آن را روی ستون برآمده مادربرد بکشید.
• بازوی براکت نگهدارنده را به سمت پایین فشار دهید و آن را زیر چفتی که در ابتدا قرار داشت ، وصل کنید. این ممکن است تا حدودی نیرو بگیرد و حتی ممکن است صداهای نگران کننده ای ایجاد کند ، اما اگر CPU را در موقعیت صحیح سوکت قرار دهید ، هیچ آسیبی وارد نمی شود و این فرآیند اطمینان می دهد که CPU در تماس مناسب با سوکت است. اگر مطمئن نیستید می توانید راهنمای ویدیویی دقیق را تماشا کنید تا مطمئن شوید که کار درستی را انجام می دهید و از نیروی معمولی استفاده می کنید.
• با پایین آوردن اهرم ، پوشش محافظ بیرون می آید. مطمئن شوید که این را در یک مکان امن نگه دارید ، زیرا اگر برای حمل سوکت مادربرد خود را مجبور به ارسال مجدد مادربرد به آن می کنید ، هنگام حمل و نقل به آن نیاز خواهید داشت. CPU شما اکنون روی مادربرد نصب شده است.

مرحله 5. خنک کننده CPU را نصب کنید

• اگر از کولر سهام Intel/AMD استفاده می کنید (که در جعبه همراه با CPU قرار دارد) آن را از بسته خارج کرده و پین ها را در سوراخ های اطراف سوکت CPU در گوشه ها قرار دهید (اطمینان حاصل کنید که پین ها در گوشه ها با چرخاندن قسمت بالای آنها در جهت فلش ها به حالت قفل شده می چرخد). پس از این ، قسمت بالای سنجاق ها را در جهت مخالف جهت نشان داده شده توسط فلش ها بچرخانید تا در جای خود قفل شود. می توانید با چرخاندن ملایم آن به درستی نشسته باشید - هیچ حرکت قابل توجهی نباید انجام شود. مطمئن شوید که کابل فن را طوری چیده اید که مانع چرخش فن نشود.
• در این مرحله کانکتور فن 4 پین PWM را در انتهای سیم که از طرفدار CPU شما خارج می شود به هدر CPU_FAN روی مادربرد خود وصل کنید. مراقب باشید کابل مانع تیغه فن نشود.

مرحله 6. RAM را نصب کنید

• در مرحله بعد RAM را روی مادربرد نصب می کنیم. کتابچه راهنمای مادربرد را بخوانید تا دریابید که از چه تعداد اسلات برای تعداد RAM هایی که دارید استفاده می کنید (آنها معمولاً دارای کد رنگی هستند و به راحتی می توان به آنها اشاره کرد). ابتدا گیره ها را در دو طرف شکاف های RAM که قرار است استفاده کنید ، عقب بکشید.
• به بریدگی خارج از مرکز در نقطه ای روی شکاف و RAM توجه کنید تا نشان دهد که چوب ها را در کدام طرف باید قرار دهید و مطمئن شوید که آنها را فقط می توان یک طرفه قرار داد.
• هر رم RAM را در یک شکاف قرار دهید و به طور مساوی از دو طرف به سمت پایین فشار دهید تا گیره ها درگیر شوند.

مرحله 7. مادربرد را در کیس کامپیوتر نصب کنید

• پیچ و سایر لوازم جانبی که همراه با کیف قرار دارند. مشکلات مربوط به پرونده خود را پیدا کنید. توقف ها را فراموش نکنید. قسمت های جدا شده را داخل سینی مادربرد و پیچ ها را در آن قرار دهید تا مادربورد را از قاب جدا کرده و از کوتاه شدن آن جلوگیری کنید. اینها بین مادربرد و پیچ شما قرار می گیرند تا مانع از برخورد مادربرد با قاب شوند و از اهمیت حیاتی برخوردار هستند. پیچ ها را در قسمت هایی که مادربرد شما دارای یک سوراخ مناسب برای پیچ است ، بچرخانید.
• مادربرد I/O shield را نصب کنید. این یک صفحه فلزی است که در اتصالات ورودی/خروجی مادربرد شما در قسمت برش پشت قاب قرار دارد. اطمینان حاصل کنید که این راه صحیح است. پانل فلزی را در شکاف پشت قاب قرار دهید و محکم به گوشه ها و لبه های بیرونی فشار دهید تا روی آن محکم شود و محکم شود.
• حالا مادربرد را بردارید و در کیس قرار دهید. هنگام انجام این کار ، بهتر است پرونده را به پهلو بخوابانید. مادربرد را در جای خود قرار دهید. کانکتورها را با شکاف پنل ورودی/خروجی در یک راستا قرار دهید و قبل از اینکه آن را تا انتها به حالت کشویی پایین بیاورید ، کانکتورها را به داخل پنل فشار دهید. ممکن است لازم باشد در جهت پشت کیس مقداری فشار وارد کنید تا سوراخ های پیچ با کشیدگی کنار هم قرار گیرند - این طبیعی است.

مرحله 8. مدیریت کابل مناسب را شروع کنید

• هدرهای فن 3 پین را از طرفداران کیس به هدرهای 3 یا 4 پین فن در مادربرد متصل کنید. اگر مکان آنها را پیدا نکردید ، به دفترچه راهنمای مادربرد مراجعه کنید.
• اولین ساخت می تواند وسوسه انگیز باشد که در مدیریت کابل ها زحمت نکشید و "زمان دیگری آن را مرتب کنید" ، اما به این ترتیب بعداً کار بیشتری طول می کشد یا هرگز انجام نمی شود - همین حالا این کار را انجام دهید. این اطمینان می دهد که کابل ها مانع کار نمی شوند ، گرد و غبار را جمع نمی کنند و مانع جریان هوا نمی شوند.

مرحله 9. نصب کارت گرافیک (اختیاری)

• در مرحله بعد می توانیم به سراغ نصب کارت گرافیک برویم. صفحات خالی PCIe مربوط به شکاف موردی که کارت گرافیک خود را در آن قرار می دهید را بردارید. مجدداً ، دفترچه راهنمای مادربرد شما در تصمیم گیری در مورد استفاده از اسلات به شما کمک می کند ، اما معمولاً باید از بالاترین شکاف PCIe x16 برای کارت گرافیک شما (و هنگامی که از یک کارت گرافیک معمولی دوگانه استفاده می کنید باید کارت زیر دیگری را بردارید).
• گیره ای را که در لبه شکاف قرار دارد مشابه با شکاف های RAM آماده کنید تا کارت گرافیک را وارد کنید. کارت را در موقعیت پایین قرار داده و در هر دو انتها به طور مساوی به سمت پایین فشار دهید تا گیره درگیر شود.
• کارت گرافیک را محکم کنید تا محکم شود - در کارت گرافیک سوراخ هایی مشابه سوراخ های موجود در صفحات خالی وجود دارد که به شما امکان می دهد کارت را با قاب پیچ کنید.

مرحله 10. کابل ها را مدیریت کنید

• با شروع کابل کشی ، همه چیز مبهم تر می شود. ابتدا اتصالات پانل جلو را مرتب کنید قبل از اینکه به سراغ نصب منبع تغذیه داخل کیس بروید تا به هم ریختگی را به حداقل برسانید.
• روی اتصالات هدر پانل جلویی متصل شوید که سیمهای بسیار کوچکی خواهند بود ، با برچسب روی هر کدام برای کلیدها و LED ها. آنها را از قسمت برش بدنه به جلوی ساختمان منتقل کنید (کابل ها را تا آنجا که ممکن است در پشت سینی مادربرد پنهان کنید ، جایی که آنها دور از چشم هستند و جریان هوا را مختل نمی کنند).
• این کابل ها را به مادربرد وصل کنید. از دفترچه راهنمای مادربرد استفاده کنید زیرا هر مادربرد دارای ترتیب متفاوتی از پین ها در سربرگ پنل جلویی خود است (به همین دلیل است که همه کابل ها جدا از هم هستند تا در یک کانکتور بزرگتر قرار گیرند). نقاط مثبت و منفی خود را در اتصالات LED بررسی کنید.
• پس از پایان این کار خسته کننده ، خوشحال خواهید شد که بدانید همه کابل های دیگر نسبتاً ساده هستند. اگر مورد شما دارای اتصالات صوتی پنل جلو / پورت های USB است ، کار بعدی اتصال کانکتور HD Audio / کانکتور USB جلو به هدر مربوطه در مادربرد است. اگر از محل اتصال مطمئن نیستید ، از دفترچه راهنما استفاده کنید.
• با همه اتصالات موردی که مورد بحث قرار گرفته است ، می توانیم قبل از ادامه کار روی مقدار کمی از مدیریت کابل تمرکز کنیم. از کابل های کابل برای گروه بندی کابل ها استفاده کنید و مقدار اضافی را پشت سینی مادربرد بکشید.

مرحله 11. منبع تغذیه را نصب کنید

در مرحله بعد منبع تغذیه را وارد می کنیم. این به سادگی در بالا/زیر مادربرد قرار می گیرد - بسته به نوع مورد - و در پشت قاب قرار می گیرد. اینکه طرف را از کجا بالا ببرید بستگی به مورد شما و جریان هوا دارد

مرحله 12. مرتب سازی و اتصال کابل برق

• ابتدا تمام اتصالات را مستقیماً از طریق برش بزرگ قاب به پشت سینی مادربرد برده و مازاد اضافی را بکشید.
• کابل برق 20/24 پین ATX و کابل برق 4 یا 8 پین EPS (که معمولاً برچسب "CPU Power" نامیده می شود) را از طریق برش هایی که نزدیک به سربرگ آنها است ، قرار دهید و وصل کنید. اتصال برق EPS در بالای مادربرد شما نزدیک پردازنده و کابل 20/24 پین در امتداد لبه قرار دارد. در بیشتر موارد یک برش در گوشه سمت چپ بالای مادربرد وجود دارد تا کابل برق EPS 4 یا 8 پین را به منظور کاهش شلوغی کابل از طریق آن عبور دهد.
• کانکتورهای PCIe را به کانکتور برق EPS خود وصل نکنید. این ممکن است بسیار واضح به نظر برسد (8 پین PCIe به طور متفاوتی به قدرت پردازنده 8 پین متصل می شود) اما برخی از افراد یک کانکتور تغذیه 6 پین PCIe را به قدرت 4 پین PCIe خود متصل می کنند (با 2 پین روی لبه). اگر تعداد پین ها مطابقت ندارد یا اتصال دهنده برای هر کابل به دلیل کلید زدن غیرممکن است ، مطمئن باشید که اشتباه انجام می دهید.
• اتصال دهنده های PCIe مورد نیاز برای کارت گرافیک خود را از طریق برش پشت صفحه مادربرد نزدیک به کارت گرافیک مسیریابی کنید. برای برقراری موفقیت آمیز کارت ، همه اتصالات برق PCIe روی کارت گرافیک باید توسط یک کابل پر شوند. اتصال دهنده های 8 پین PCIe از PSU اغلب به گونه ای طراحی شده اند که به 6 پین و یک قسمت اختیاری 2 پین تقسیم می شوند - در صورت داشتن کارت گرافیک با کانکتور 6 پین که می خواهید قسمت دیگر را پر کنید ، فقط از قسمت 6 پین استفاده کنید. 2 پین (این مرحله اختیاری است زیرا برخی از کارت های گرافیک پایین تا متوسط نیازی به اتصال قدرت اضافی ندارند و تمام نیروی مورد نیاز را از طریق اتصالات PCIe دریافت می کنند). این کابل ها را به کانکتورهای کارت گرافیک PCIe متصل کنید که در کناره یا انتهای کارت قرار دارند.

مرحله 13. درایو دیسک سخت را نصب کنید

• در مرحله بعد ما به سادگی یک HDD واحد نصب می کنیم (برخی موارد دارای درایو بدون ابزار هستند بنابراین به سادگی آن را در موقعیت خود قرار دهید). موارد دیگر ممکن است نیاز به قرار دادن درایوها در کادی ها با استفاده از پیچ یا مکانیزم های دیگر داشته باشند و جزئیات این مورد در دفترچه راهنمای پرونده شما ذکر شده است. هارد دیسک ها برای به حداقل رساندن ارتعاشات به محلول مناسب نصب نیاز دارند.
• درایوها ، از جمله درایوهای نوری در قسمت 5.25 اینچی ، به دو کانکتور نیاز دارند - داده SATA و قدرت SATA. هر دو کانکتور به شکل "L" هستند ، بنابراین می توانید قبل از اتصال آن را مشاهده کنید تا جهت درست را ببینید. قدرت SATA می تواند به مقدار متوسط نیاز داشته باشد فشار برای اتصال به اتصالات سفت. ابتدا یک سر کابل داده SATA را که با مادربرد و/یا درایو شما ارائه می شود به درایو و دیگری را به درگاه SATA در مادربرد وصل کنید. معمولاً با یک راضی کننده وصل می شود همانطور که کلیپ درگیر می شود کلیک کنید.
• در مرحله بعد ، یک کابل برق SATA را از PSU خود بردارید و آن را به کانکتور برق SATA درایو (در کنار داده SATA) وصل کنید.

مرحله 14. مراحل نهایی را تکمیل کنید

اکنون کار ساخت را به طور کامل به پایان رسانده اید. تنها مشکل کابل کشی زیاد در قسمت عقب سینی مادربرد است. برای محکم نگه داشتن کابل ها از چشم و استفاده از نقاط اتصال کابل روی قاب ، از آنها استفاده کنید و آنها را در مجاورت لبه سینی قرار دهید.