آیا تا به حال فکر کرده اید اگر خلبان بیهوش شود چه می کنید؟ اگر شخص دیگری قادر به پرواز با هواپیما نیست ، ایمنی شما بستگی به این دارد که چندین تصمیم مهم بگیرید. فرود شما به احتمال زیاد توسط شخصی در رادیو هدایت می شود ، اما این مرور کلی به شما کمک می کند تا بدانید چه انتظاری دارید. اگرچه چنین سناریوهایی در فیلم ها و برنامه های تلویزیونی رایج است ، هیچ فرد آموزش ندیده ای مجبور نشده است هواپیمای بزرگی را در "دنیای واقعی" فرود آورد ، اما با برخی مهارت ها و راهنمایی های اولیه از کنترل کننده های ترافیک هوایی ، این امکان وجود دارد.
مراحل
قسمت 1 از 2: اقدام مقدماتی
مرحله 1. بنشینید
کاپیتان معمولاً در صندلی سمت چپ جایی که غلظت وسایل (مخصوص هواپیماهای سبک تک موتوره) قرار دارد ، می نشیند. اگر مجهز هستید ، کمربند ایمنی و مهار شانه خود را ببندید. با این حال ، تقریباً همه هواپیماها دارای کنترل دوگانه هستند و می توانید هواپیما را با موفقیت از هر دو طرف فرود آورید. هنوز به کنترل ها دست نزنید!
خلبان خودکار به احتمال زیاد درگیر خواهد شد. فعلا بگذارید بماند.
مطمئن شوید که خلبان ناخودآگاه به یوغ کنترل (معادل فرمان هواپیما) تکیه نکرده است. برخی از هواپیماها ممکن است یک چوب جانبی داشته باشند ، که یک جوی استیک در سمت چپ صندلی ناخدا خواهد بود
مرحله 2. یک نفس بکشید
احتمالاً با اضافه بار حسی و جدی بودن موقعیت غرق خواهید شد. به خاطر سپردن تنفس به تمرکز شما کمک می کند. یک استنشاق آرام و عمیق انجام دهید تا به بدن خود بگویید که کنترل را در دست دارید.
مرحله 3. هواپیما را سطح کنید
اگر هواپیما به طور قابل ملاحظه ای در حال صعود ، نزول یا چرخش است ، به آرامی هواپیما را با استفاده از افق بیرون به عنوان راهنمای خود به ارتفاع یک سطح پرواز برسانید. سرانجام ، همه آن روزهای بازی های ویدئویی جوی استیک در حال پرداخت هستند!
- به دنبال شاخص نگرش باشید. گاهی اوقات افق مصنوعی نامیده می شود و شامل مجموعه ای کوچک از "بال" و تصویری از افق است. بالا آبی است (برای آسمان) و پایین قهوه ای است. در برخی از هواپیماهای پیچیده ، نشانگر نگرش روی صفحه کامپیوتر در مقابل خلبان نمایش داده می شود. برای هواپیماهای قدیمی ، در مرکز ردیف بالای سازها قرار دارد. در هواپیماهای امروزی ، یک نمایشگر اصلی پرواز (PFD) مستقیماً پیش روی شما قرار دارد. این اطلاعات حیاتی مانند Speed Airspeed (IAS) اندازه گیری شده در گره ها ، Ground Speed (GS) ، همچنین اندازه گیری شده در گره ها ، ارتفاع (اندازه گیری شده در پا) و عنوان را نمایش می دهد. همچنین باید نشان دهد که خلبان خودکار درگیر است یا خیر ، معمولاً با AP یا CMD نشان داده می شود.
- در صورت لزوم ، سطح (صعود یا فرود) و ساحل (گردش) را اصلاح کنید تا بالهای مینیاتوری با افق مصنوعی هم سطح شوند. اگر قبلاً هم سطح هستند ، به هیچ عنوان به کنترل ها دست نزنید. به مرحله بعد بروید اما اگر به سطح هواپیما نیاز دارید ، با کشیدن یوغ (یا چوب) به سمت خود ، حالت پرواز را تنظیم کنید تا بینی را بالا بیاورید یا آن را به جلو فشار دهید تا بینی پایین بیاید. با چرخاندن یوغ یا چوب به چپ یا راست می توانید بانک (چرخاندن) را اصلاح کنید تا در آن جهت بپیچید. همزمان ، برای جلوگیری از از دست دادن ارتفاع هواپیما ، باید فشار کمی را به یوغ وارد کنید.
مرحله 4. خلبان خودکار را روشن کنید
اگر سعی کرده اید مسیر پرواز را اصلاح کنید ، احتمالاً خلبان خودکار خاموش است. با فشردن دکمه هایی با برچسب "AUTOPILOT" یا "AUTO FLIGHT" ، "AFS" یا "AP" یا موارد مشابه آن را روشن کنید. در هواپیماهای مسافربری در مرکز پانل محافظ خیره کننده قرار دارد ، در موقعیتی که هر دو خلبان می توانند به راحتی به آن برسند. در بیشتر پروازها در مرحله کروز ، خلبان خودکار در حال حاضر روشن است.
تنها در صورتی که هواپیما کارهایی را انجام دهد که شما نمی خواهید ، مجدداً آن را خاموش کنید و همه دکمه هایی را که بر روی یوغ قرار دارید (که احتمالاً دکمه قطع خودکار را شامل می شود) نیز فشار دهید. معمولاً بهترین راه برای به حرکت درآوردن هواپیما در حالت تثبیت شده این است که به کنترل ها دست نزنید. این هواپیما به صورت پایدار طراحی شده است و اکثر افرادی که خلبان آموزش ندیده اند تمایل دارند بیش از حد هواپیما را کنترل کنند
قسمت 2 از 2: روش فرود
مرحله 1. در رادیو برای کمک تماس بگیرید
به دنبال یک میکروفون دستی باشید که معمولاً در سمت چپ صندلی خلبان واقع در زیر پنجره کناری است و مانند رادیوی CB از آن استفاده کنید. میکروفون را بیابید یا هدست خلبان را بگیرید ، دکمه را فشار داده و نگه دارید و "مهدی" را سه بار تکرار کنید و سپس شرح مختصری از وضعیت اضطراری خود را بیان کنید (خلبان بیهوش و غیره). به یاد داشته باشید که دکمه را برای شنیدن پاسخ رها کنید. کنترل پرواز فرودگاه به شما کمک می کند تا هواپیما را برای فرود ایمن پرواز دهید. با دقت گوش دهید و به بهترین نحو به سوالات آنها پاسخ دهید تا بتوانند بهتر به شما کمک کنند.
- از طرف دیگر ، می توانید هدست خلبان را برداشته و دکمه push-to-talk (PTT) را که روی یوغ است فشار دهید. با این حال ، دکمه خلبان خودکار نیز همینطور است ، و اگر به طور تصادفی آن را فشار دهید ، می توانید سیستم خلبان خودکار را خراب کنید. از رادیوی دستی استفاده کنید.
-
سعی کنید با فرکانسی که در حال حاضر هستید برای کمک تماس بگیرید. - این جایی است که خلبان فقط لحظاتی قبل با کسی ارتباط برقرار می کرد. از کلمات "May-Day، May-Day" در ابتدای تماس خود استفاده کنید. اگر پس از تلاش های مکرر این کار انجام نشد و اگر می دانید چگونه فرکانس های رادیویی را با اطمینان تغییر دهید ، می توانید با فرکانس 121.50 مگاهرتز برای کمک تماس بگیرید.
در صورت مشاهده چراغ قرمز روی پنل ، به کنترل کننده اطلاع دهید. در زیر چراغ قرمز ، توضیحی از نور وجود دارد ، به عنوان مثال ، ژنراتور ، ولتاژ پایین. بدیهی است که این امر نیازمند توجه فوری است
- اگر می توانید فرستنده را روی پشته رادیویی بیابید (دارای چهار پنجره 4 عددی از 0 تا 7 است که معمولاً در انتهای پشته قرار دارد) ، آن را روی 7700 تنظیم کنید. این یک کد اضطراری است که به سرعت به کنترل کننده های ترافیک هوایی هشدار می دهد که اورژانسی دارید
مرحله 2. هنگام صحبت با کنترلر از علامت تماس هواپیما استفاده کنید
علامت تماس هواپیما روی تابلو قرار دارد (متأسفانه هیچ مکان استانداردی وجود ندارد ، اما علامت تماس باید جایی در صفحه باشد). علائم تماس برای هواپیماهای ثبت شده در ایالات متحده با حرف "N" (به عنوان مثال ، "N12345") شروع می شود. "N" را می توان با حروف دیگر در رادیو اشتباه گرفت ، بنابراین بگویید "نوامبر". با اعلام تماس ، هواپیما به وضوح مشخص می شود و همچنین به کنترل کننده های پرواز اطلاعات مهمی در مورد هواپیما می دهد تا بتوانند به شما در فرود بهتر کمک کنند.
اگر شما در یک هواپیمای تجاری (هواپیمایی که توسط یک شرکت هواپیمایی اداره می شود ، مانند یونایتد ، آمریكا ، ساوت وست و غیره) هستید ، شماره "N" آن هواپیما ذکر نشده است. در عوض با شماره تماس یا شماره پرواز تماس می گیرد. گاهی اوقات خلبانان برای یادآوری یادداشتی چسبناک روی صفحه می گذارند. از مهماندار پرواز بپرسید شماره پرواز چیست؟ وقتی با رادیو تماس می گیرید ، ابتدا نام شرکت هواپیمایی را بگویید ، سپس شماره را بگویید. اگر شماره پرواز 123 است و شما با یونایتد پرواز می کنید ، علامت تماس شما "United 1-2-3" خواهد بود. اعداد را مانند یک عدد معمولی نخوانید ، بنابراین نگویید "متحد یکصد و بیست و سه". به عنوان یک اقدام ایمنی ، کنترل ترافیک هوایی جت هایی را برای همراهی شما ارسال می کند. می توانید جت ها را دنبال کنید زیرا می توانند شما را به باند راهنمایی کنند
مرحله 3. سرعت مطمئنه را حفظ کنید
به دنبال نشانگر سرعت هوا (معمولاً برچسب ASI ، Airspeed یا Knots) که معمولاً در سمت چپ بالای صفحه ابزار قرار دارد بگردید و سرعت خود را زیر نظر داشته باشید. سرعتها در MPH یا Knots (مقادیر مشابه) هستند. از پرواز دو نفره کوچک کمتر از 70 گره خودداری کنید. پروازهای بزرگ (جامبو) کمتر از 180 گره انجام ندهید. در نهایت ، فقط مطمئن شوید که سوزن برای پرواز عادی در منطقه "سبز" بماند ، تا زمانی که بتوانید شخصی را در رادیو برای کمک بگیرید.
اگر سرعت هوا شروع به افزایش کرد و گاز را لمس نکردید ، احتمالاً پایین می روید ، بنابراین یوغ کنترل را به آرامی عقب بکشید. اگر سرعت هوا کاهش می یابد ، بینی را به آرامی به سمت پایین فشار دهید تا سرعت افزایش یابد. اجازه ندهید هواپیما خیلی آهسته پرواز کند ، به ویژه در نزدیکی زمین. ممکن است متوقف شود (بال دیگر آسانسور تولید نمی کند)
مرحله 4. نزول را شروع کنید
کنترل کننده ای که با آن صحبت می کنید باید مراحل فرود هواپیما را به شما اطلاع دهد و شما را به نقطه ای امن برای فرود هدایت کند. آنها به احتمال زیاد شما را با باند فرودگاه فرود می آورند ، اما در شرایط نادر ممکن است مجبور شوید در یک مزرعه یا جاده فرود بیایید. اگر مجبور به فرود هستید و نمی توانید به فرودگاه برسید ، از مکان هایی که دارای خطوط برق ، درختان یا موانع دیگر هستند خودداری کنید.
- برای شروع کاهش ارتفاع هواپیما ، دریچه گاز را عقب بکشید (برای کاهش قدرت) تا زمانی که صدای تغییر موتورها را بشنوید - سپس متوقف شوید. اهرم های گاز تقریباً همیشه بین صندلی کاپیتان و افسر اول قرار دارد. در غیر این صورت ، ممکن است روی سقف در مرکز و نزدیک شیشه جلو نصب شود. تعمیم آن غیرممکن است ، اما این احتمالاً نباید بیش از ¼ "(0.6 سانتی متر) یا بیشتر از گشتاور باشد. سرعت هوا را در داخل قوس سبز نگه دارید. بینی هواپیما باید خود به خود بدون فشار آوردن در یوغ پایین بیاید به
- اگر متوجه شدید که دائماً یوغ را فشار می دهید یا می کشید تا هواپیما ثابت بماند ، باید از تریم برای کاهش این فشارها استفاده کنید. در غیر این صورت ، ممکن است بسیار خسته کننده و/یا حواس او را پرت کند. چرخ تریم معمولاً یک چرخ با قطر تقریبی 6 تا 8 اینچ (15.2 تا 20.3 سانتی متر) است که در راستای چرخ دنده فرود می چرخد. اغلب در نزدیکی زانوها در هر دو طرف قرار دارد. سیاه است و در لبه های بیرونی برجستگی های کوچکی دارد. همانطور که فشار را در برابر یوغ نگه می دارید ، چرخ تریم را به آرامی بچرخانید. اگر فشاری که در دست دارید بیشتر شد ، چرخ را در جهت دیگر بچرخانید تا زمانی که دیگر مجبور نباشید سطح اولیه فشار را حفظ کنید. توجه: در برخی از هواپیماهای کوچک ، چرخ تریم ممکن است روی سر خط و به شکل یک میل لنگ پیدا شود. همچنین ، در برخی از هواپیماهای بزرگتر تریم به صورت سوئیچ روی یوغ (چوب کنترل) است. معمولاً در سمت چپ در نزدیکی بالا قرار دارد. اگر هواپیما یوغ را به سمت شما هل می دهد ، اهرم را به سمت پایین فشار دهید. در صورت دور شدن ، اهرم را به سمت بالا فشار دهید.
مرحله 5. برای فرود بروید
برای کاهش سرعت هواپیما بدون از دست دادن ارتفاع ، از دستگاه های مختلف کشیدن (لت و فلپ ، کنار دریچه گاز) استفاده خواهید کرد. در صورت جمع شدن ، دنده فرود را پایین بیاورید. اگر دنده ثابت است ، همیشه پایین است و نیازی به انجام کاری ندارید. دسته دنده (انتهای دسته به شکل تایر است) معمولاً درست در سمت راست کنسول وسط قرار دارد ، بالای محل زانوی کمک خلبان. اگر می خواهید روی آب فرود بیایید ، تجهیزات فرود را بالا بگذارید.
- در اکثر هواپیماهای تجاری بزرگ ، سیستم GPWS (یا EGPWS برای ایرباس) وجود خواهد داشت. وقتی به ارتفاع خاصی می رسید (معمولاً 2500 ، 1000 ، 500-100 ، 50-5) ، این ارتفاع را صدا می کند. همچنین روی آن "نزدیک شدن به حداقلها" و "حداقلها" نوشته شده است. "نزدیک شدن به حداقلها" به این معنی است که شما 100 فوت با "حداقلها" فاصله دارید ، بسته به نوع رویکردی که اجرا می کنید. هنگامی که "حداقلها" به صدا در می آیند ، باید بررسی کنید که آیا باند فرودگاه و/یا چراغ های رو به رو هستند. در غیر این صورت ، باید حالت TO/GA را درگیر کرده و یک روش از دست رفته را اجرا کنید. (اگر دکمه TO/GA را پیدا نکردید ، کافی است دریچه گاز را کامل پر کنید).
- حتما ترمز خودکار را فعال کرده و در صورت امکان اسپویلرها را (در صورت وجود) مسلح کنید. به دنبال دکمه ترمز خودکار باشید ، مکان آن در هواپیما به هواپیما متفاوت است. اسپویلرها فرود محکم را تضمین می کنند و احتمال پرواز شما در هوا هنگام شعله ور شدن را کاهش می دهند.
- مراقب باد مخالف باشید. اگر باد مخالف وجود دارد ، باید با فشار دادن به موقعیت "خرچنگ" با آن مقابله کنید. "خرچنگ" جایی است که بینی شما کم و بیش در جهت جایی که باد از آنجا می آید ، نشان می دهد. به طور کلی ، شما می خواهید با خرچنگ آزمایش کنید تا زمانی که زاویه مناسب برای ادامه رویکرد را بدست آورید. در صورت لزوم از پدال های سکان استفاده کنید.
- درست قبل از اینکه لمس کنید ، باید بینی را بالا بیاورید و ابتدا روی چرخ های اصلی فرود بیایید. بسته به وزن شما ، شعله ور شدن معمولاً 5-7 درجه در یک هواپیمای کوچک با 60-70 گره است. در برخی از هواپیماهای بزرگتر ، شعله ور شدن ممکن است تا 15 درجه دماغه بالا ، با 140-150 گره ، بسته به وزن شما ، بار دیگر نشان دهد.
- در یک هواپیمای کوچک هوانوردی عمومی ، در ارتفاع 5 تا 10 فوتی شعله ور شوید. در یک هواپیمای مسافربری کوچک با بدن باریک ، در ارتفاع 10-15 فوتی شعله ور شوید. در یک هواپیمای بزرگ و پهن پیکر مانند 777 یا A380 ، باید شروع به شعله ور شدن خود در ارتفاع کمتر از 20 فوت کنید. اگر بیش از حد شعله ور شوید ، به پایین باند شناور می شوید و باعث می شود از باند بیشتری استفاده کنید و گاهی اوقات به دلیل کند شدن هواپیما در هنگام شناور ، فرود سختی خواهید داشت. شما باید دریچه گاز را عقب بیاندازید (آن را در حالت آماده به کار قرار دهید) درست قبل از شعله ور شدن خود.
- اگر با یک هواپیمای تجاری بزرگ پرواز می کنید ، اگر هواپیما آن را دارد ، رانش معکوس خود را فعال کنید. در هواپیماهای بوئینگ ، میله هایی در پشت چهارگوش دریچه گاز وجود دارد. میله ها را تا انتها به عقب بکشید و رانش به جلو جهت کمک به توقف هواپیما هدایت می شود. در صورت عدم موفقیت ، دریچه گاز را تا آنجا که ممکن است به عقب بکشید. اگر باد مخالف وجود دارد و با باند هماهنگ نیستید ، ممکن است ایده خوبی باشد که فقط یک رانش معکوس را برای تنظیم مجدد هواپیما فعال کنید ، سپس هنگامی که در خط مرکزی هستید ، یکی بعدی را فعال کنید.
- با کشیدن دریچه گاز تا انتها ، قدرت را به حالت بیکار کاهش دهید ، تا زمانی که به علامت برچسب بیکار برسید. معمولاً یک اهرم سیاه است که معمولاً بین خلبان و کمک خلبان قرار دارد.
- با فشار دادن روی پدال های سکان ، ترمزها را به آرامی فشار دهید. از فشار کافی برای توقف هواپیما بدون لغزش استفاده کنید. از پدال های سکان برای هدایت هواپیما بر روی زمین استفاده می شود ، بنابراین از آنها استفاده نکنید مگر اینکه هواپیما از باند خارج شود.
مرحله 6. به خودتان تبریک بگویید
هنگامی که از خلبان ناخودآگاه کمک گرفتید ، در نهایت می توانید بیهوش شوید. برو جلو ، تو آن را بدست آوردی و اگر می توانید برای دیدن هواپیمای دیگر ایستادگی کنید ، چه برسد به سوار شدن ، فقط ممکن است "وسایل مناسب" را داشته باشید و باید درس پرواز را از یک مربی معتبر بگیرید. سپس دوباره ، شاید نه. فقط یک کتاب در مورد آن بنویسید.
ویدئو - با استفاده از این سرویس ، ممکن است برخی از اطلاعات با YouTube به اشتراک گذاشته شود
نکات
- از خدمه کابین کمک بخواهید. اگر کسی بیشتر از شما تجربه دارد ، اجازه دهید او خلبان باشد. وضعیت خلبان را بررسی کنید. در صورت امکان به خلبان کمک های اولیه کنید. حتما آرامش خود را حفظ کنید.
- هرگز سعی نکنید جهت حرکت هواپیما را بسیار ناگهانی تغییر دهید زیرا ممکن است مجبور شوید با G های بیشتری کنار بیایید. اکثر مردم قادر به مقابله با بسیاری از G ها نیستند و بیهوش می شوند ، که می تواند برای همه افراد در هواپیما بسیار خطرناک باشد.
- در صورت طوفان یا امواج بسیار متلاطم ، سعی کنید در آب فرود نیایید. هواپیما می تواند توسط امواج بزرگ پرتاب شود. در عوض ، ضخیم ترین درختان ممکن را پیدا کرده و در آنجا فرود بیایید.
- تنظیمات را به آرامی در کنترل ها انجام دهید و منتظر تغییرات باشید. ایجاد تغییرات سریع یا ناگهانی می تواند شما را با عجله از کنترل خارج کند.
- تهیه نرم افزاری مانند X-Plane ، Microsoft Flight Simulator یا حتی شبیه ساز اصلی پرواز Google Earth را در نظر بگیرید.
- یک خلبان پیدا کنید که دارای X-plane یا Microsoft Flight Simulator باشد. از خلبان بخواهید هواپیمایی را که احتمالاً در آن مسافر هستید پیکربندی کند و هواپیما را در پرواز مستقیم و هم سطح تنظیم کند. سپس بنشینید و هواپیما را فرود بیاورید.
- اگر فرودگاهی پیدا نکردید ، فرود در آبهای نزدیک به خشکی هموارتر و ایمن تر از مستقیم روی زمین است. هواپیما قبل از چند دقیقه غرق نمی شود ، بنابراین همه زمان برای بیرون آمدن خواهند داشت.
- تعمیم قوانین در مورد استفاده از یوغ و میزان فشار استفاده از آن آسان نیست. همه چیز برابر است ، با یوغ با لطافت رفتار کنید. اما این بدان معناست که شما باید یوغ را به طور قاطع در مواقعی که شرایط شما را ملزم به حرکت می کند ، حرکت دهید. به طور کلی ، انحرافات خلبان جنگنده را به خلبانان جنگنده بسپارید.
- برای اطلاع از اطلاعات متخصصان ایمنی حمل و نقل هوایی در مورد آنچه در صورت ناتوانی خلبان خود انجام دهید ، از دوره بنیاد ایمنی هوا دیدن کنید.
هشدارها
- این فقط برای شرایط اضطراری است. برای پروازهای تفریحی به این دستورالعمل ها اعتماد نکنید. یک مربی پرواز معتبر پیدا کنید
- در حالی که همه توصیه های فوق بسیار خوب است (و ممکن است بسیار طاقت فرسا به نظر برسد) ، مهمترین نکته ای که باید به خاطر داشته باشید "پرواز با هواپیما" است. حتی خلبانان باتجربه هنگام برخورد با شرایط اضطراری آنقدر روی یک یا دو مورد تمرکز کرده اند - خواه سرعت هواپیما باشد و خواه بدنبال نقطه فرود یا استفاده از رادیو یا هر چیز دیگری - که پرواز هواپیما را فراموش کنند - با نتایج فاجعه بار. آن را در هوا نگه دارید. تا زمانی که هواپیما در هوا است ، می توانید تمام وقت خود را برای تمرین بقیه وقت بگذارید.
- به انتخاب سایت فرود خود توجه کنید. هواپیماهای بزرگتر به فاصله فرود طولانی تری نیاز دارند. همچنین ، مطمئن شوید که هیچ مانعی در اطراف سایت وجود ندارد (خطوط برق ، ساختمانها ، درختان و غیره).
